Chapter 6: Suddenly, It's Dark

6.2K 229 6
                                    










A/N: Hello! It's been a while. Sorry for the long update. Unfortunately, I didn't get to finish writing this story offline. Kaya babalik ako sa pag-uupdate when I have my free time. So expect some unexpected updates on unexpected time.

Anyway, good luck with your studies! Thank your for the long wait and happy reading!


***








Encountering the real thing when I arrived here at Peirronia about the Council, I started to doubt who the real villains were. I don't know what's the difference between the officials and criminals anymore. Who's right and who's in the wrong? Who does crime the most among them all?


I started to believe that maybe we all have different views on what's right and wrong. I'm slowly starting to believe that maybe we all just grew up in different lives, and that's what makes us all different. Or maybe I just realized it late.


Kasalukuyan akong nasa taas ng puno na malapit sa isang mansion na kulay puti. Lahat ng ilaw ay nakabukas doon at iyon na lang ang natatanging bahay na buhay na buhay pa sa gitna ng gabi kumpara sa mga kalapit nitong bahay, dahil may selebrasyon na nagaganap doon ngayon. Prente akong nakaupo sa may sanga ng puno habang pinapanood ang paggalaw ng mga daliri ng orasan sa pocket watch na dala ko sa tuwing may misyon ako.


Maya-maya pa ay may nakita akong tao na nababalot ng itim na kasuotan na papalapit sa mansion. May dala itong malaking sibat sa isa nitong kamay at nakakuyom ang isang kamao. Nang pumatak nang alas dose ang oras ay tinago ko ang aking orasan at nilagay ang hood ko. Bago pa makalapit ang taong iyon sa mansion ay tumalon na ako sa likod nito. Napalingon siya sa akin at tinapat ang kanyang armas sa'kin pero tinitigan ko lang siya.


"Sino ka?!" Sigaw niya at hindi ko alam kung kinakabahan ba siya o ano. Dahan-dahan akong lumapit sa kanya at napaatras naman siya. "H-Huwag 'kang lalapit!"


But I ignored his remarks. Just when I was about to stop, he ran towards me and threw his weapon. When it was about to hit me, I jumped over it and kicked the spear to the ground.


"Ako na ang magsasabi, walang magandang kahihinatnan ang balak mong gawin dahil maraming nagbabantay sa labas na kawal." Malalim 'kong sabi sa kanya.


Nagulat naman siya pero nakabawi rin agad ng sagot. "P-Paano mo nalaman?! Isa ka rin ba sa mga nagbabantay sa mga hayop na iyan?!"


I rolled my eyes. If I'm given the chance to guard and protect those stupid and useless mages, I'd rather be imprisoned than to be with them. Imagine protecting some garbage, totally futile.


"I told you already. Why would you attack a residence, having a party, with a lot of mages, and the security is tight? Don't be stupid." I stated.


Sumama naman ang timpla ng mukha niya. "Wala 'kang pakielam! Sila ang may dahilan kung bakit hinuli nila si papa dahil hindi lang kami nakabayad ng buwis!"


Somehow, I felt for him. I know how he feels, and it sucks, knowing that we can't do anything to those abusive people. Without a choice, we end up avenging them to the ones who did it to us.


"I know how you feel, it's bullshit, right? Pero wala sa ayos ang balak mo. Bakit ka aatake sa maraming tao at mag-isa ka lang? Alam 'kong alam mo ang ibig 'kong sabihin."


"Wala na akong pakielam! Kung wala 'kang magandang sasabihin, mauuna na ako!" Sabi niya at nagsimula na ulit maglakad palapit sa mansion.


I heaved a sigh to his stubbornness and created an ice floor that reached his ankles and I eventually froze his legs in place, making him stop from his tracks.


The Princess of the Forgotten Tale (Frozen Series #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon