"Ruhun, ruhuma emanet. Gücün yetiyorsa alırsın seni benden!" Kulaklarıma dolan kükreme sesiyle içimde ki dağlar sarsılmıştı.
Sevgilim,korkuyordum.
Bu sevginin bizim ecelimiz olmasından çok korkuyordum.
Bu hikaye bir kuğunun hikayesi.
Kuğunun ağı...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
- İYİ OKUMALAR -
Elimde tuttuğum televizyon kumandasıyla sürekli kanalları değiştiriyor, sıkıldığım için bir şeylerle oyalanmak istiyordum.
Maalesef ki bugün şirkete gitmemiştim, pardon gitmeme müsaade edilmemişti. Neden ? Çünkü bu Rauf belası başımızdan defolana kadar şirkette çalışmayacaktım ve yerime başka bir asistan bakacaktı.
Buna kim karar verdi ?
Tabii ki Behram.
Hayvan herif resmen sabah suratıma baka baka sırıtmış ve evden gitmişti. O kadar değişken bir ruha sahipti ki, anlatamam. Sanki dün gece gözlerimin içine bakarak o güzel sözcükleri söyleyen kendisi değilmiş gibi davranıyordu ve bu durum beni çok sinirlendiriyordu.
Çalan kapı sesi kulaklarıma dolduğunda hemen yerimden kalkmış ve kapıyı açmıştım. Suratıma yerleşen büyük gülümsemeyle Poyrazı karşıladığımda, aynı ifadeyle oda bana bakmış ve içeri girdiğinde montunu çıkarmasına yardım etmiştim.
Kaşlarım sonradan fark ettiğim detayla çatıldığında Poyraz'ın çenesini hafifçe yukarı kaldırmış ve yanağında ki çiziği görmüştüm. Çizik uzun ve hafifçe kanlanmıştı. Derin bir nefes aldığımda Poyraz'ın elinden tutmuş ve salona geçerek deri koltuklara oturmuştuk.
Evet bu küçük çocuğu tanıyalı neredeyse bir ay olmuş olmasına rağmen onu seviyor ve çok endişeleniyordum. Daha yedi yaşındayken bir yetimhanenin önüne bırakılmıştım ve on sekiz yaşına kadar orda çok büyük zorluklar yaşadığım için, çocukların üzerlerine çok fazla titriyordum.
Ben istiyorum ki hiç bir çocuğun canı yanmasın.
Çok mu şey istiyorum ?
" Kavga mı ettin bebeğim ? " Oldukça ılımlı çıkmasına dikkat ettiğim sesimle Poyraza soru sorduğumda, Poyraz anında kaşlarını çatmış ve küçük ellerini yumruk haline getirmişti. " Bade o yaptı ama." Poyraz titreyen sesiyle konuşup başını önüne doğru eğdiğinde hemen, küçük çenesini kaldırarak " Anlat bana." demiştim.
" Boyama dersindeydik, öğretmende kocaman bir ağaçta sallanan yuvarlak yerlere anne ve babamızın resmini çizmemizi istedi." Poyraz cebinden çıkardığı kağıdı bana doğru uzattığında hemen elinden almış ve kağıdın üzerinde gözlerimi gezdirmeye başlamıştım.
Ah, iki tane daire bulunuyordu ve Poyraz bir dairenin içine çizdiği çöp adamı babasına benzetmeye çalışmıştı ama diğer daire boştu.
" Annem olmadığı için o çocuk benimle dalga geçmişti sonra kötü bir şey yaptık kavga ettik. Annesi geldi bana bağırdı ve omzuma vurarak ' Öksüz pislik sakın bir daha benim oğluma saldırma' dedi, sonra gitti." Evin içinde yankılanan hıçkırık sesleriyle bende ağlamış ve sinirle oturduğum yerden kalkıp " Beni bekle burada." diyerek odama çıkmıştım.
