İkiye ayrılmış düşman grupların birbirlerinin zayıf yönlerini öğrenmek için kurdukları bir oyun da iki genç de mayına basar. İkisi de birbirine aşık olur.
Bastıkları mayın'dan ayaklarını çekmeden kurtulamazlardı, ayaklarını çekerlerse de patlarlardı.
Söylediğiniz kelimeleri düşünmeden söylemeyin unutmayın hayat:silgi kullanmadan resim çizme sanatıdır. Bir kelime söylersiniz bir daha silemezsiniz.
Okumadan önce yıldızlayın lütfen Ruggero(Karolla kavga ettiği zaman) Gözleri dolmuştu. İnat ve dayanıklı kızın gözleri dolmuştu. Onu aile hayatından vurmuştum. Evet gerizekalı ben (yok olur mu? canım estağfurullah) onu aile hayatından vurmuştum. Bunu yapmamam gerekiyordu. birbirimizi asla aile tarafından vurmazdık,ben kuralları bozmuştum. Bunu söyledikten sonra Valu ve Mike beni sarsmaya kendi grubum bile bana kızmaya başlamıştı. Karolsa öylece durup bana bakıyordu. En çok onun bağırması gerekirken en çok o susuyordu. Ama belkide işini biliyordu çünkü susması canımı dahada yakıyordu. Öyle bir bakışı vardıki bana. Nefes alamadım. Gözünde sevgi ve mutluluk hariç bütün duygularla bana bakıyordu. Kızgınlık,pişmanlık,acı,ihanet,üzgünlük.... Ama en baskın olanı hayal kırıklığıydı. Onu aile hayatından vurmayacağıma inanmıştı. Ve ben vurmuştum. O an o bakışı varya söylenecek onca sözden daha ağırdı. Kalbim acıyordu. Ve diyebildiğim tek şey pişman dolu gözlerimle R:Karol Oldu aldığım cevapsa en soğuk bakışıyla K:sakın Ruggero sakın Oldu kalbim donmuştu o bakışıyla. Bir anda düşmanım olmaktan çıkmıştı bildiğin. Ben ne zamandan beri ona böyle duygular besliyordum. Bu olaylardan sonra kolejden çıkmıştı bende derslerin hepsinde onu ve ona söyledim kelimeleri düşündüm. Ben ne zamandan beri böyle bir insan olmuştum. Üstelik Cande değil Karol haklıydı. Ve bir an Jorge,Agustin ve Gio'nun onu kenara çekip bileklerini açıp bir şeyleri saydıkları aklıma geldi. Bileklerini mi kesmişti? Diye düşündüm ama hayır bu olamazdı. O çok güçlüydü bunu kendine yapamazdı peki ya sinir krizleri. Sonra bu düşünceleri kafamdan atmaya karar verdim okul bitmiş ve eve gidiyordum. Ve birkaç gün içinde kolejin yaptığı bir balo olucaktı. Herkes güzel ve balo kıyafetleri giyip gelicek ve eğlenicekti. Ayrıca dans da edilecekti. Bunları düşünerek yattım ama sabaha kadar vicdan azabından uyuyamadım. Sabah Karol Bu gün büyük gündü. Herkes karanlık tarafımı ve jilet izlerimi görücekti. Ve ben hayatımda ilk defa karanlığımdan korkmuyordum artık ona sığınmıştım. Hemen üstümü giyindim tabikide kendimi siyaha boğdum.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
