Değiştim. Değiştik.
Hayatın bunu yaptığını söyleyemem. Çünkü değişmek için çabaladık.
4 yıl. Fazla değil mi?
Sevdiğim çocuğun görünüşüme göre beni reddetmesi, daha doğrusu sevdiğimiz çocukların bizi görünüşümüze göre reddetmesi 4 yıl önceydi.
O g...
Mekik çekmek için hepimiz eşlerimizle uyğun pozisyona geçtik. Ben yere yatıp dizlerimi kırdım Utku da karşımda dizlerini yere koyup belini hafif eğerek dizlerimi elleri ile tuttu. Elleri ayak bileklerime değiyordu bu yüzden irkilmiştim. Yutkundum ve yerden hafif tebessüm eden Utku'ya bakarak güç almaya başladım. Ellerimi başımın arkasına koyarak nefesimi kontrol altına aldım. Her kalktığımda nefes alıp inişte veriyordum.
50 kere çektikten sonra yer değiştirmiştik ben onun ayaklarından tutuyordum o kalkıp iniyordu.
"Hâlâ bana kötü bir şekilde bakıyorsun ve gözlerini benden kaçırıyorsun, Tombik." kaşlarını çatarak konuştuğunda sert bir ifadeyle ona bakıyordum.
"Ne bekliyordun, Utku?"
Kaşlarını hafif kaldırdı."Benim için geldiğini düşünürsek böyle davranmamanı."
Sinirle gülerek "Sende B12 eksikliği değil direkt beyin eksikliği var galiba. Senin yüzünden değiştiğimi falan mı düşünüyorsun yoksa? Sakın öyle şeyler düşüneyim deme. Kendime verdiğim değer yüzünden değiştim ben. Anladın mı?" sertçe konuştum.
Mekik çekmeyi bırakarak kolumdan tutup yaklaştı suratıma şaşkın ifade ile ona bakarken "Ben seni dış görünüşün yüzünden sevmiyorum, Masal." yakın olduğundan nefesi yüzüme çarparak konuşmuştu.
Gözlerimi kısıp "İşte onu bilemeyiz, Sayın Utku Bey!" aynı onun gibi konuşmuştum.
Alişan Hocanın imalı konuşmasından sonra geri çekilerek bandajı elime sarmaya başladım. Sinirden odaklanamıyordum bile Utku'nun sertçe bandajı elimden almasından sonra üstüne giderek dibinde durdum.
"Benimle uğraşman hiç hoşuma gitmiyor, Utku Bey!" sesimin soğuk çıkmasına özen gösteriyordum. Ona karşı bittiğini sandığım kin alevlenmişti o akşamdan sonra. Onunla sürekli olarak arama mesafe koymalı olduğumu hatırlatıyordu beynim bana. Cihan doğru söylüyordu ben sınırlarımı ona karşı sonuna kadar açık bırakmıştım. Şimdi kapamalıydım.
"Sakin bir zamanda konuşalım, Masal. Bırak da bandajı ben sarayım eline. Sinirlisin ve saramıyorsun." bana ilgi ile yanaşması bir yerlerimi acıtınca elimi uzattım. Zaten doğru diyordu. Sinirli olduğum için saramayınca daha bi' sinirli oluyordum.
Eldivenlerimizi taktıktan sonra ikimizde antrenmana başladık.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
