Zawgyi 🌴
"yibo ပန္ရဲ႕လက္ကိုလႊတ္ေပး နာေနပီ"
ပန္ရဲ႕အသံၾကားမွ သတိျပန္ဝင္ကာ ဆြဲကိုင္ထားတဲ့
လက္ကို လႊတ္ေပးလိုက္သည္။ ေခြၽးေစးေတြက
ႏွဖူးျပင္ေပၚကေနစီးက်ကာ မ်က္ဝန္းဝို္င္းေလးေတြက
တစ္စံုတစ္ခုသိသြားမွာကို ဆိုးရိမ္ေနဟန္။ မျဖစ္ေသး
ဒီကိစၥကို၊ ကိုကိုသိလို႔မျဖစ္။ အရမ္းေစာေသးသည္။
"yibo ဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလဲ Marketထဲမွာ
ပစၥည္းေတြက်န္ခဲ့ပီ "
ပန္က ႏႈတ္ခမ္းကိုစူေထာ္ကာ ေျပာလိုက္ေတာ့
yiboအနည္းငယ္ၿပံဳးကာ။
"ေနာက္တစ္ခါမွ လာရေအာင္ ပန္ရယ္"
ပန္ yiboကို အံ့ဩသလိုၾကည့္ကာ သက္ပ်င္း
ခ်လိုက္မိသည္။ စိတ္ပ်က္ဟန္ရိွလွတဲ့
အၾကည့္နဲ႔yiboကိုျပန္ၾကည့္မိေတာ့ yiboက
ၿပံဳးပီးၾကည့္ေနသည္။ ေဘးကိုအၾကည့္လႊဲမိျပန္ေတာ့
ဇီယန္သူ႕ကို ႂကြားလိုက္တဲ့ စိန္ေဒါက္ဖိနပ္ကို
ျမင္ေယာင္လာသည္။ သူလဲ အဓိပၸာယ္ရိွစြာ
ၿပဳံးလိုက္မိတယ္။
"အင္း.. yiboသေဘာ ေနာက္ဆိုလဲေနာက္မွေပါ့"
လက္ကိုဖက္တြယ္လာကာ မ်က္လံုးခ်င္းစံုေစပီး
တစ္လံုးခ်င္းျပတ္ျပတ္သားသား ေျပာတဲ့
ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္ရသူေလး။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ခ်စ္ေနရတာ။
"အင္း.. ပန္"
"ဒါေပမဲယ့္ေနာ္ ဒီေန႔ပန္က အိပ္ခ်ိန္ထဲကေနေတာင္
yiboအတြက္ အခ်ိန္ေပးရတာ ပန္ကိုလဲ
ဒီေန႔တစ္ေန႔လံုး ျပန္ပီးအခ်ိန္ေပးရမယ္"
ႏွင္းဆီပန္းလိုရဲမွည့္ေနသည့္ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုအေရွ႕သို႔
စူေထာ္လာကာေျပာလာတဲ့ပန္ေၾကာင့္ရိွသမွ်အူေတြသည္းေတြ
ျပဳတ္ထြက္ခ်င္လာသလို။ ထို႔ေနာက္ ခပ္အိအိပါးေလးကို
မနာေအာင္ဆြဲလိမ္ကာအျမတ္တႏိုးၾကည့္လိုက္သည္။
သူမေလးကိုဒီထက္ေကာင္းမြန္တဲ့ဘဝမွာထားခ်င္တာ
ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕စိတ္ဆႏၵတစ္ခု။
-------------
Hotelကိစၥေတြနဲ႔အလုပ္႐ႈပ္ေနသည္မို႔တစ္ေနကုန္မနားႏိုင္။
အေမာေျပေမာင့္ကိုဖုန္းဆက္ေတာ့လဲဆက္သြယ္မႈဧရိယာျပင္ပတဲ့ေလ။
YOU ARE READING
ေမာင္ဟုေခၚသည္(မောင်ဟုခေါ်သည်)Completed
FanfictionZawgyi 🍁 Unicode ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ကိုေမာင္နဲ႔ပဲစတင္ၾကည့္ၾကပါစို႔ ❤ ပုံပြင်လေးတစ်ပုဒ်ကိုမောင်နဲ့ပဲစတင်ကြည့်ကြပါစို့ ❤
