Zawgyi 🌴
"ဒါက ဘာလဲကိုကို"
အိမ္ျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္အေရွ႕ကိုခ်ေပးတဲ့ကဒ္ေလးကို
Yiboခပ္ေတြေတြေလးၾကည့္ေနသည္။
"အဲ့ဒီလိပ္စာအတိုင္းသြား အဲ့ဒါက ငါ့ဆိုင္ပဲ ၿပီးေတာ့
စားဖိုမႉးျဖစ္တဲ့ဦးေလးက်န္းကိုရွာၿပီးသူ႕ဆီက သင္ယူ!
ငါ့အစား အဲ့ဒီကို သြားေပး"
"ကိုကို"
"ငါစကားကို၂ခါမေျပာခ်င္ဘူး နားလည္လား"
Yiboေခါင္းေလးငံု႔လို႔ဟုတ္ဆိုၿပီးေျပာႏိုင္ယံုကလြဲရင္
ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့။
"သြားေတာ့"
"အခုခ်က္ခ်င္းလား ကိုကို"
"ဟုတ္တယ္ ၿပီးေတာ့အမ်ားႀကီးသင္ယူခဲ့ ငါ့ကိုေန႔တိုင္း
မင္းပဲခ်က္ေကြၽးရမွာ"
"ကိုကိုက ေမာင္ခ်က္ၿပီးသားေမာင့္လက္ယာကို
စားခ်င္တာလား"
စကားအဆံုး ေရွာင္က်န္႔ေခါင္းေလးကိုေျဖးညႇင္းစြာညိမ့္သည္။
"မင္းကိုယ္တိုင္ ခ်က္ေပးတာပဲလိုခ်င္တယ္.
အဲ့လိုပဲ ငါ့ရဲ႕တစ္ေန႔တာ ကိစၥအားလံုးကို
တာဝန္ယူပီး လုပ္ေပးရမယ္"
"အဲ့ဒါ...
Yiboသက္ပ်င္းတစ္ခ်က္ေလာက္ခ်ၿပီး။
"ဟုတ္ကဲ့ ေမာင္ လက္ခံပါတယ္ ဒါေပမယ့္!!!
ဒါေပမယ့္ ဆိုတဲ့စကားေၾကာင့္ေရွာင္က်န္႔ယုန္ေလးနားရြက္ေထာင္ျဖစ္လာသည္။
"ဒါေပမယ့္ ဘာျဖစ္လဲ "
"ေမာင့္ဘက္ကလဲေတာင္းဆိုစရာရိွေသးတယ္ ကိုကိုမျငင္းပါနဲ႔"
ျငင္းမွာမွန္းသိလို႔အဲ့လိုပိတ္လိုက္တဲ့yiboေၾကာင့္ဟက္ခနဲ
ရယ္ခ်လိုက္တယ္။
"ေျပာၾကည့္ပါဦး!!
"ေမာင္ ေန႔တိုင္းကိုကိုခိုင္းသလို လိုက္နာပါ့မယ္ ဒါေပမယ့္
မနက္တိုင္းကိုကိုကုမၸဏီမသြားခင္ေမာင္ကို၊ ကိုကို႔ရဲ႕
ႏွဖူးကိုနမ္းခြင့္ေပးပါ ၿပီးေတာ့ အခန္းထဲကေန ကားေပၚထိ
ေမာင့္ကိုေပြ႕ခ်ီခြင့္ေပး"
ထိုကဲ့သို႔စကားေၾကာင့္ေရွာင္က်န္႔၏ရင္ထဲအေအးလိႈင္းေလး
ျဖတ္ေျပးသြားသလိုခံစားလိုက္ရသည္။ သူသိတာေပါ့
Wang yibo, က ခ်စ္သူဘဝတုန္းကလိုလုပ္ၿပီးသူ႕ရဲ႕
အခ်စ္ကိုျပန္ရေအာင္ႀကိဳးစားေနတယ္ဆိုတာ။
YOU ARE READING
ေမာင္ဟုေခၚသည္(မောင်ဟုခေါ်သည်)Completed
FanfictionZawgyi 🍁 Unicode ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ကိုေမာင္နဲ႔ပဲစတင္ၾကည့္ၾကပါစို႔ ❤ ပုံပြင်လေးတစ်ပုဒ်ကိုမောင်နဲ့ပဲစတင်ကြည့်ကြပါစို့ ❤
