[[Zawgyi]]
ေဒါသအမ်တ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းထလ်က္ရိွေနသည္မွာသိသာလြန္းလွေသာအသံသည္ဟိန္း၍ထြက္ေပၚလာ၏။
အားလံုးလွၫ့္ၾကၫ့္လိုက္ခ်ိန္တြင္ေကာင္းကင္ဘံုထံမွၿပီးျပၫ့္စံုျခင္းအားအပ္ႏွင္းခံရထားသၫ့္လူသားကိုေတြ့လိုက္ၾက၏။အသံရွင္သည္ေတာက္ပလြန္းေပမဲ့လည္းတည္ၿငိမ္ေအးစက္လြန္းေသာမ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ၾကၫ့္ေနၿပီးျပစ္မ်ိဳးမဲ့မထင္မ်က္ႏွာကေတာ့ေဒါသေၾကာင့္ရႈံမဲ့ေနသည္။တဖ်တ္ဖ်တ္လြင့္ေနသၫ့္ႏွင္းတမ်ျွဖဴေဖြးေသာဝတ္ရံုအနားေခါက္မ်ားထက္ပန္းခတ္ထိုးထားရာအလွေပၚအလွဆင့္လ်က္။ျမင္ရသူအေပါင္းဆိုစကားမ်ားေပ်ာက္ရွကုန္သလိုအသက္ရႈရန္ပင္ေမ့ကုန္ၾက၏။ေဒါသေၾကာင့္ရႈံ႔မဲ့ေနေသာအသြင္ကလူသားမ်ား၏ပ်က္စီးျခင္းကိုယူေဆာင္လာသၫ့္ေဒါသပုန္ထေနေသာနတ္ဘုရားတစ္ပါးအသြင္ပင္။
Cao Xinစကားကိုၾကားခ်င္းခ်င္းပင္ လူသတ္ဖို႔Jingကေတာ့အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီ။
နဂိုဟန္ပန္ကိုကေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းသူသည္ေဒါသထြက္ေနခ်ိန္တြင္ေတာ့ ႏိုင္းယွဥ္၍မရေလာက္ေအာင္ပင္။အစကတည္းကပင္အိမ္ေရ႔ွစံနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီးေဒါသထြက္ေနကာမွအႏွီအရူးမ်ားဆီမွရယ္ဖြယ္ရာစကားမ်ားၾကားရျပန္ၿပီ။LuCang၏အရူးညီအစ္ကိုမ်ားသည္ဘယ္ေတာ့မွပင္မွတ္မည္မဟုတ္။အၿမဲတမ္းပင္Lu Cangအားထြက္သြားေအာင္ေသြးေဆာင္ၾကသည္။Zhang Zi Tongကိစၥရပ္ျဖစ္ေသာအခါကLu Cang၏တံု႔ျပန္မႈကိုသူမျမင္ထားခဲ့ဘူးဆိုလ်ွင္Lu Rong Rongကိစၥရပ္တုန္းကထိုအရူးမ်ားကိုရွင္းထုတ္ပစ္လိုက္တာၾကာၿပီ။ေနာက္ဆံုးေသာထိန္းခ်ဳပ္မႈမ်ွင္မ်ွင္ေလးနဲ႔စိတ္ကိုမနည္းထိန္းထားရသည္။မဟုတ္လ်ွင္ရိုက္ႏွက္ဆံုးမကာLuCangနဲ႔ေဝးရာသို႔ပို႔ေပးလိုက္ၿပီျဖစ္သည္။
ေဒါသအမ်က္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းထေနေသာဧကရာဇ္ကိုျမင္လိုက္ရေသာသူအားလံုးမ်က္ႏွာထက္ေသြးမရိွက်ေတာ့။Jing၏ရုတ္ခ်င္းပင္လူသတ္ႏိုင္သၫ့္အသြင္ေၾကာင့္အသံက်ယ္ေသာCao Xinပင္စကားတစ္ခြန္းမွမဟရဲ။GeQingဆိုလ်ွင္တုန္ယင္ေနတာေၾကာင့္မနည္းပင္ထိန္းရပ္ေနရသည္။LuCangမွာေတာ့ကိုယ္လံုးမွာတုန္ယင္ေနေပမဲ့လည္းညီအစ္ကိုေတြေရ႔ျွဖစ္ေသာေၾကာင့္မ်က္ႏွာထားကိုမနည္းတင္းထားရသည္။DingPengလည္းအေပၚယံမ်က္ႏွာျပင္မေျပာင္းလဲေပမဲ့ရင္တြင္းတြင္ေတာ့ဘာေတြမ်ားျဖစ္ပ်က္လာမလဲေတြးရင္းအသင့္အေနအထားျဖစ္ေနသည္။
တစ္ေယာက္ခ်င္းဆီကိုေသခ်ာလိုက္ၾကၫ့္ကာအံတင္းတင္းႀကိတ္လ်က္ေဆာင္း၏ေလေအးမ်ားထက္ပင္ေအးစက္ေသာအသံႏွင့္
"ငါထပ္ေမးမယ္..ဘယ္သူကဘယ္သူ႔ကိုထားသြားမွာလဲ"
သူ႔ကိုၾကၫ့္ကာေမးလာေသာက်င္းစကားေၾကာင့္GeQing၏ယိုင္က်မတတ္ျဖစ္ေနေသာေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းအခ်င္းခ်င္းရိုက္ခတ္လာၾကသည္။လိပ္ခြံထက္ပင္အေရထူေနပံုရတဲ့Cao Xinကေတာ့
"အစ္....အစ္ကို....ႀကီးက သူ႔ဖူး...ဖူးစာ..ဖက္မင္းသမီးကို...ရွာ...ရွာေတြ့သြားၿပီ ..အခု..သူထားသြား..."
အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့ျဖစ္ေနေပမဲ့လည္းCao Xinသတၲိမ်ားစုစည္းကာေျပာခ်လိုက္သည္။ေရာက္ရိွလာေသာက်င္းအၾကၫ့္ေၾကာင့္တုန္ယီစြာေျပာေနေသာစကားမ်ားသည္တစ္ဝက္တစ္ပ်က္ႏွင့္ရပ္တန႔္ကုန္၏၊
"မင္းသမီး?"
"ဟုတ္...ဟုတ္တယ္..မင္းသမီး...အစ္ကိုႀကီးကို.ခ်စ္....."
ဘယ္အခ်ိန္မွာပါးစပ္ပိတ္ရမလဲမသိတဲ့ Cao Xinကေတာ့ရပ္ရန္ျငင္းဆန္ေနေလရဲ့။
နဂိုတည္းကမတရားေတာက္ေလာင္လ်က္ရိွေနတဲ့မီးကိုCao Xinမွေလာင္စာထၫ့္ေပးေနျပန္ၿပီ။
က်င္းဆီမွမီးေတာက္မ်ားတေထာင္းေထာင္းထလာမည္ကိုLu Cangျမင္ရေတာ့မည္ထင္သည္။
Jingေဒါသမထိန္းႏိုင္ပဲညီအစ္ကိုေတြကိုမသတ္ပစ္ခင္Lu Cangဝင္ထိန္းမွပင္ရေတာ့မည္။
Cao Xinကိုဆက္မေျပာရန္တစ္ခ်က္စိုက္ၾကၫ့္လိုက္ၿပီး
"မဟုတ္ဘူး...အဲ့ဒါနားလည္မႈလဲြတာပါ"
နာမည္ဆိုးျဖင့္ေက်ာ္ၾကားသၫ့္ဧကရာဇ္၏ေဒါသမ်ားေလ်ာ့နည္းရန္အလို႔ငွာLu Cangကပဲလက္ကိုဆဲြကိုင္လိုက္ရသည္။
"တဲကိုအရင္ျပန္ရေအာင္..ၿပီးရင္အကုန္ရွင္းျပမယ္..ဟုတ္ၿပီလား"
အစကေတာ့ဤအမိုက္အမဲမ်ားကိုဒီအတိုင္းလႊတ္လိုက္ရန္စိတ္ကူးမရိွေပမဲ့ LuCangမ်က္ႏွာေလးေၾကာင့္ စိတ္အေတာ္ပင္ေပ်ာ့သြားသည္။Lu Cangညီအစ္ကိုေတြရဲ့မိုက္မဲမႈသာျဖစ္၍Lu Cangကိုအျပစ္တင္လို႔မရေၾကာင္းက်င္းနားလည္သည္။
တဲသို႔ျပန္ရာတစ္ေလ်ွာက္သည္တိတ္ဆိတ္လြန္းလွ၍ေျခလွမ္းဆယ္လွမ္းပင္ႏွစ္ေထာင္ခ်ီၾကာသည္ဟုထင္မိသည္။
Ding Pengကေတာ့Cao Xinႏွင့္Ge Qingတို႔နဲ႔သာက်န္ခဲ့သည္။
ေတာ္ဝင္စံုတဲြထြက္သြားၿပီျဖစ္၍အေရ႔ွကႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ပံုမွန္တိုင္းစကားျပန္ေျပာႏိုင္သြားၾကၿပီျဖစ္သည္။Ding Pengကေတာ့သူ႔သဘာဝအတိုင္းအဓိပၸာယ္မရိွတာေတြေျပာေနေသာစကားဝိုင္း၌ဝင္မပါလို၍ေဘး၌တိတ္ဆိတ္စြာသာရပ္ေနသည္။Lu Cangဘဝကိုလြန္စြာပင္စိုးရိမ္ပူပန္ေပးေနၾကေသာLu Cangညီအစ္ကိုမ်ား၏အျခင္းအရာသည္ႏွစ္သက္ဖြယ္ေကာင္းေသာအရာလား မိုက္မဲေသာအရာလား၊Ding Pengမဆံုးျဖတ္ႏိုင္ေတာ့၊
"မင္းသမီးကငါတို႔အစ္ကိုႀကီးကိုႀကိဳက္ေတာ့ဘာျဖစ္လဲ..အစ္ကိုႀကီးကေယာက္်ားလည္းပီသတယ္..
စြမ္းေဆာင္ႏိုင္စြမ္းလည္းရိွတယ္..
ဧကရာဇ္သာမရိွဘူးဆိုရင္မိန္းမတိုင္း ငါတို႔အစ္ကိုႀကီးကိုလုေနၾကမွာေသခ်ာတယ္"
"ကၽြန္ေတာ္လည္းေထာက္ခံတယ္ အစ္ကို၃..ကၽြန္ေတာ္တို႔အစ္ကိုႀကီးကအရမ္းေယာက်္ားပီသတယ္"
"Hangzhouကအေပ်ာ္မယ္ဆိုအၿမဲတမ္းအစ္ကိုႀကီးကိုပဲေမးေနတာ"
"ဟင္း"
မလိုအပ္ေသာအတြင္းက်က်စကားမ်ားပါလာ၍Ding Pengသက္ျပင္းက်ယ္က်ယ္ခ်လိုက္သည္။
အမွန္ဆိုလ်ွင္ Lu Cang အားသေဘာက်ေနသၫ့္သူသည္ မင္းသမီးတစ္ပါးျဖစ္ေနပါကျပႆနာကအဲ့ေလာက္ရႈပ္ေထြးမည္မဟုတ္။ဧကရာဇ္ႏွင့္အရာအားလံုးနီးပါးတန္းတူယွဥ္ၿပိဳင္ႏိုင္ေသာသူျဖစ္ေန၍သာအေျခအေနေတြဆိုးရြားေနျခင္းသာ။
"သခင္Lu ကိုစိတ္ဝင္စားေသာသူသည္ မထင္မွတ္ပဲသာမန္မင္းသမီးတစ္ပါးမဟုတ္ပါ..အဲ့ထက္ပိုရႈပ္ေထြးပါတယ္"
ႏွစ္ေတြၾကာလာတာေတာင္မေျပာင္းလဲေသးသည့္ Lu Cangညီအစ္ကိုမ်ားနားလည္ေအာင္ရွင္းျပရေတာ့မည္၊
ရံုးေတာ္မွာတာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနတာႏွစ္အမ်ားႀကီးရိွၿပီျဖစ္တာေတာင္ဓားျမျဖစ္စဥ္ကအက်င့္ေတြမေဖ်ာက္ႏိုင္ေသး။
"ဘာကိုဆိုလိုတာလဲတပ္မွဴးDing Peng ..
သာမန္မင္းသမီးမဟုတ္ဘူးဆိုရင္ သန္မာၿပီးအရိုင္းဆန္တဲ့မင္းသမီးလား"
တစ္သက္တာတြင္မင္းသမီးတစ္ပါးမွမေတြ့ဖူးေသာGe Qingအဖို႔ဆိုလာေသာမင္းသမီးအေၾကာင္းကိုစိတ္ဝင္စားလ်က္ရိွသည္။သူ႔သက္တမ္းတစ္ေလ်ွာက္ျမဴဆြယ္တတ္ေသာအေပ်ာ္မယ္မ်ားႏွင့္သာႄကံုခဲ့ဖူးသည္။
Ding Pengေခါင္းခါယမ္းကာ
"မဟုတ္ဘူး..အဲ့လိုမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး...မင္းသမီးကိုမဟုတ္တာပါ"
"အစ္ကိုႀကီးကိုစိတ္ဝင္စားတဲ့သူရိွတယ္လို႔သင္ကိုယ္တိုင္ပဲေျပာတာမလား...
မင္းသမီးမဟုတ္ရင္ဘယ္သူလဲ"
ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္းကိုLu Cangေဘးတြင္ရိွေနသူသည္
ေယာက်္ားသားျဖစ္လ်က္ႏွင့္ေမ့ေနၾကဟန္တူသည္။
"ေျပာရမယ္ဆိုရင္..."
စကားပင္မဆံုးလိုက္။အျပာရင့္ေရာင္ဝတ္ရံုဝတ္ဆင္ထားေသာသူအနားေလ်ွာက္လာတာ
လွမ္းေတြ့လိုက္သည္။
"ေျပာေနရင္းပင္ ေပၚလာပါၿပီ...အဲ့ဒါ အစ္ကိုႀကီးဆိုသူကိုသေဘာက်ေနတဲ့သူပါပဲ"
ရိုးရိုးေလးရွင္းျပရံုႏွင့္နားလည္ႏိုင္မည္မဟုတ္ေသာပုစၧာအားHuan Shu Chengေပၚလာမႈကိုအသံုးခ်ၿပီးေျဖရွင္းလိုက္သည္။
Ding Pengၾကၫ့္ရာသို႔လွမ္းၾကၫ့္လိုက္ရာတြင္အံ့ၾသသင့္မႈမ်ားနဲ႔အတူပါးစပ္ပင္ျပန္မစိႏိုင္ေတာ့။
ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္၊ေခ်ာေမာပင္မဲ့လည္းမင္းသမီးတစ္ပါးေတာ့မဟုတ္။
အမူအရာေျပာပံုဆိုပံုအရလည္းနန္းမ်ိဳးနန္းႏြယ္ျဖစ္သည္မွာသိသာလွသည္။
"တပ္မွဴးDing Peng,သခင္ Luကိုေတြ့မိေသးလား
တပ္သားေတြကေတာ့မနက္ပိုင္းတုန္းကေတြ့မိတယ္ေျပာတယ္"
Ding Pengေရာက္ရိွေနေသာအေျခအေနကိုမသိေသာအိမ္ေရ႔ွစံသည္ႃပံုးၿဖီးလ်က္အေမးဆိုလာ၏။
"Mingdiတိုင္း၏အိမ္ေရ႔ွစံHuan Shu Chengပါ "
အဆင့္အတန္းျမင့္လွတဲ့အိမ္ေရ႔ွစံတစ္ပါးကငါတို႔အစ္ကိုႀကီးကိုသေဘာက်ေနတယ္?၊
ဘုရားသခင္...အစ္ကိုႀကီးမွာဘယ္လိုဆဲြေဆာင္မႈမ်ားရိွတာပါလိမ့္
ေခ်ာေမာတဲ့အမ်ိဳးသားေတြရဲ့မ်က္လံုးထဲမွာအစ္ကိုႀကီးကဆဲြေဆာင္မႈရိွေနတာလား
အရင္တုန္းကအစ္ကိုႀကီးဘယ္မိန္းကေလးကိုမွသေဘာမက်ဘူးဆိုတာဒါေၾကာင့္ကိုး
အစ္ကိုႀကီးကဒီလိုအဆင့္အတန္းျမင့္မားလွတဲ့ေယာက်္ားသားေတြကိုဆဲြေဆာင္ႏိုင္တဲ့အစြမ္းနဲ႔ေမြးဖြားလာတာပဲ
ဒီလိုတိုင္းသာဆိုရင္တစ္သက္လံုးဧကရာဇ္Xuan Yuan Jingနဲ႔ပဲေနသြားရေတာ့မယ္ထင္တယ္
အင္း...မသိတဲ့သူထက္စာရင္ေတာ့လက္ရိွမေကာင္းဆိုးဝါးနဲ႔အတူေနတာပဲပိုေကာင္းပါတယ္
Cao Xinနဲ႔Ge Qingတို႔၏တူညီေသာအေတြးကေတာ့အစ္ကိုႀကီးသည္မယံုၾကည္ႏိုင္စရာပင္
အံ့ၾသသင့္ဖြယ္ေကာင္းလွသည္ဟု။
•••••••••
မေန့ကျဖစ္ရပ္ၿပီးသၫ့္ေနာက္တင္းမာေနေသာအေျခအေနသည္ယေန့ထက္ေပါင္းလ်က္ႏွစ္ေယာက္ၾကား၌လြင့္ပါးသြားျခင္းမရိွဘဲပို၍ပင္အသက္ရႉက်ပ္မတတ္ျပင္းထန္လာသည္။Jingကေတာ့လက္အစံုကိုရင္ဘတ္ထက္၌တင္လ်က္မ်က္ခံုးအစံုကိုပင့္ၿပီးLu Cang ကိုစူးစိုက္ၾကၫ့္ေနသည္။
ျပႆနာေပါင္းစံုတတ္ေနတာျဖစ္ေပမဲ့လည္းသူ႔ကိုၾကၫ့္လာေသာJing ေၾကာင့္Lu Cangေပ်ာ္ရႊင္ေနမိ၏။
နက္ေမွာင္ေနေသာမ်က္ဝန္းအစံုသည္ညီအစ္ကိုေတြဆီမွၾကားခဲ့ရေသာစကားအေပၚLu Cangထံမွေျဖရွင္းခ်က္ေကာင္းေကာင္းေပးရန္ေစခိုင္းလ်က္။စိတ္တိုေနေသာက်င္းကိုျမင္ရသည္မွာLu Cangစိတ္အာရံုအားဂဏာမၿငိမ္ျဖစ္ေစသည္၊
မေန့ကတစ္ညလံုးလ်ွစ္လ်ူရူခံခဲ့ရတာလည္းရူးမတတ္ပင္၊တစ္စံုတစ္ေယာက္အားေခ်ာ့ျခင္းသည္Lu Cangစြမ္းႏိုင္ေသာအရာမဟုတ္ေသာ္လည္းJingကိုအတတ္ႏိုင္ဆံုးေတာ့ရွင္းျပရေတာ့မည္။
"Cao Xinက...အထင္လဲြသြားတာ...Cao Xinပါးစပ္ကၪီးေနွာက္ထက္ျမန္တာ မင္းလည္းသိတာပဲ..တကယ့္အေျခအေနကိုမသိပဲေလ်ွာက္ေျပာေနတာ"
အမွန္တကယ္မွာဘာလဲဆိုသည္အားJing အလံုးစံုခန႔္မွန္းသိၿပီးၿပီျဖစ္သည္။Lu Cangသာတကယ္မင္းသမီးတစ္ပါးႏွင့္ပတ္သတ္ခဲ့လ်ွင္လည္းပထမဆံုးသိရသူမွာက်င္းျဖစ္မည္။
အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့ႏွင့္ဘယ္လိုပံုျပန္ေျဖရမလဲအက်ပ္ရိုက္ေနေသာ
Lu Cangပံုေလးမွာခ်စ္စဖြယ္ေကာင္းလြန္းေန၍ရယ္ခ်င္ေနေသာစိတ္အားမနည္းတင္းထားရင္း
"အဲ့ဒါဆိုတကယ့္အေျခအေနကဘာလဲ"
Lu Cangစိတ္ထဲတြင္ေတာ့ျပႆနာမ်ား၏အရင္းအျမစ္အိမ္ေရ႔ွစံ Huan Shu Chengကိုအႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာက်ိန္ဆဲလ်က္ရိွသည္။က်င္းသည္ထိုအိမ္ေရ႔ွစံႏွင့္စေတြ့သၫ့္အခ်ိန္ကတည္းကတစ္ေယာက္ေယာက္မွေသြးထိုးလႈံေဆာ္တာခံထားသလိုျဖစ္ေနခဲ့၏။အစကေတာ့LuCangအေၾကာင္းအရာရွာမေတြပဲJing၏ပံုမွန္ျဖစ္ေနက်ပိုင္ဆိုင္ျခင္းျပျပႆနာရပ္ဟုထင္ခဲ့သည္။Ding Peng ရွင္းျပမွသာအိမ္ေရ႔ွစံမွတမ်ိဳးစိတ္ထားေနသည္ကိုသိေတာ့သည္။အားလံုးထဲမွာမွသူယံုၾကည္ခဲ့ေသာသူသည္ဒီလိုခံစားခ်က္မ်ားရိွေနခဲ့သည္၊က်င္းယခင္ကသတိေပးခဲ့သည္မ်ားကိုျပန္လည္ၾကားေယာင္လာ၏။
ဘာလို႔အျခားေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကသူ႔အေပၚခံစားခ်က္ရိွေနရတာလဲ၊ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ
Jingမွၪီးေဆာင္ျခင္းကိုခံလိုက္ၿပီးကတည္းကCao Xinတစ္ခါေျပာဖူးသလိုပင္ပို...ပိုၿပီး လွ လာတာလား
အေတြးပင္ျဖစ္ေနတာေတာင္ ဤစကားကိုေတြးရန္မဝံ့ရဲ။
အေတြးနဲ႔ပင္မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးနီရဲေနမွာအေသအခ်ာကိုပူထူလာျခင္းအရLu Cangခံစားေနရသည္။
ဘာလို႔မ်ားကံဆိုးစြာနဲ႔အျခားေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္စိတ္ဝင္စားတာခံရတာမ်ားလဲ၊
Jingနဲ႔ယွဥ္မည္ဆိုလ်ွင္သူ႔ရုပ္ရည္သည္ေမွးမိွန္ေနမည္ကိုLu Cangသိသည္။ဤသို႔ဆို၍လည္းသူ၏ Jingကိုသေဘာက်ရမည္ဟုမဆို။
ၾကၫ့္ေနဆဲျဖစ္ေသာဧကရာဇ္၏လွပေသာမ်က္ဝန္းမ်ားကိုျပန္ၾကၫ့္လိုက္သည္။နားလည္မႈလဲြျခင္းအေပၚသင့္ေတာ္မၫ့္ေျဖရွင္းခ်က္ကိုရွာေဖြရင္းLu Cangမ်က္ေမွာင္က်ဳံ႔သထက္က်ဳံ႔ဆင္းလာသည္။
"အမွန္က.....အမ္း......အမွန္က"
ဒုကၡပဲ!!!!
ဒီလိုရွက္စဖြယ္ကိစၥကိုပါးစပ္ကဘယ္လိုထုတ္ေျပာႏိုင္မွာလဲ၊
ဒါေပမဲ့လည္းJingကေစာင့္ရတာစိတ္ရွည္ေတာ့သၫ့္ပံုမေပၚ၊
LuCangမ်က္ႏွာၾကက္ေသြးေရာင္တမ်ွနီရဲလာသည္ကိုၾကၫ့္ရင္းတြန႔္ေကြးတတ္လာေသာႏႈတ္ခမ္းကိုထိန္းမထားႏိုင္ေတာ့။
တြန႔္ေကြးလာေသာႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ကိုၾကၫ့္ရင္းLu Cangမွာေတာ့Jingေဒါသမ်ားေပါက္ကဲြထြက္ေတာ့မည္ဟုထင္ကာ
"အမွန္က ဘယ္သူကဘယ္သူ႔ကိုထားသြားမယ္ဆိုတာနဲ႔မဆိုင္ပါဘူး..တပ္မွဴးDing Pengေျပာတာကိုနားစြန္နားဖ်ားၾကားၿပီးသူ႔ဘာသာသူေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္တာ"
"အဲ့ဒါမင္းေျပာလို႔သိၿပီးၿပီေလ...သူဘာမ်ားၾကားမိလို႔အဲ့လိုထင္သြားရတာလဲ"
"အဲ့...အဲ့ဒါ...က...အေရးမႀကီး..ပါဘူး..
ဘာမွ...မ...မဟုတ္"
Lu Cangအၾကၫ့္မ်ားေနရာအႏွံ႔ေရာက္ေနေပမဲ့က်င္းဆီေတာ့မဟုတ္။လိမ္ေျပာတိုင္းလည္းLu Cangသည္ဘယ္ေတာ့မွေအာင္ျမင္ျခင္းမရိွ။အခ်ိန္ေနာက္ျပန္ဆုတ္လို႔သာရမယ္ဆိုရင္အိမ္ေရ႔ွစံHuan Shu Chengနဲ႔လာလည္မၫ့္ကတိျပဳခဲ့မည္မဟုတ္။လက္ခ်င္းသာမထိခဲ့လ်ွင္အခုေလာက္ထိျပႆနာႀကီးမည္မထင္။မဆင္မျခင္လုပ္ခဲ့သၫ့္ကိုယ့္ကိုယ္ကိုအားက်ိန္ဆဲေနမိသည္။
"ဟမ္?"
ရန္လိုဟန္က်ဥ္းေျမာင္းလာေသာမ်က္ဝန္းအစံုသည္Lu Cangကိုအေၾကာင္းစံုေျပာရန္ၿခိမ္းေျခာက္လ်က္။
"အဲ့ဒါက...'တပ္မွဴးDingPengကေျပာတယ္SirHuanငါ့ကိုခ်စ္ေနတယ္ဆိုၿပီး'
အေရးႀကီးတဲ့ကိစၥမဟုတ္ဘူး'"
Lu Cangစကားမွာျမန္လြန္းလွ၍အမူးသမားတစ္ေယာက္စကားေျပာေနသလိုပင္။
Lu Cangဘာဆိုလိုခ်င္တာကိုသိေပမဲ့လည္းပင္ကိုယ္မူလစရိုက္ကိုမဖ်က္ႏိုင္တဲ့Jingကေတာ့
ဒီတိုင္းလႊတ္မေပးလိုက္ႏိုင္။ပံုမွန္အတိုင္းLu Cangကိုေခ်ာင္သို႔ပို႔ေပၪီးမည္။ထို႔အျပင္သူေသခ်ာပင္ၾကားလိုက္သည္။
Lu Cangသည္အိမ္ေရ႔ွစံမွခ်စ္ေနသည္ဆိုေသာအသံုးအႏႈန္းကိုသံုးျဖစ္ေအာင္သံုးလိုက္ေသးသည္။
"ေသခ်ာေျပာစမ္း..Cao Xinကိုအျပစ္ခံေစခ်င္ေနတာလား"
"မဟုတ္ဘူး..အဲ့လိုမဟုတ္ဘူး"
အထင္အျမင္လႊဲမွားမႈအေပၚCao Xinအျပစ္ေပးခံရေတာ့မလားေတြးမိေတာ့Lu Cangထိတ္လန႔္သြားသည္။လက္ကိုအတင္းခါယမ္းၿပီးေအာင္ႏိုင္သူအေရ႔ွေခါင္းငံု႔လိုက္ကာ
"ငါေျပာခ်င္တာက...တပ္မွဴးDing Pengကေျပာတယ္..ဆရာHuanကငါ့ကိုစိတ္ဝင္စားေနတယ္တဲ့.
Cao Xinကတစ္ေယာက္ေယာက္ကစိတ္ဝင္စားတယ္လို႔ပဲၾကားၿပီး မင္းသမီးလို႔ထင္သြားတာ..မင္းထင္ေနသလိုမဟုတ္ပါဘူး"
"ငါကဘာကိုထင္ရမွာလဲ"
က်င္းမ်က္ရိုးတစ္ဖက္တြန႔္တတ္လာ၏။ခ်စ္တယ္အစားစိတ္ဝင္စားတယ္အားသံုးလိုက္သည္အတြက္Jing ဝမ္းေျမာက္မိသြားသည္။အေနအထားတစ္ခုအထိေတာ့က်င္းစိတ္ေျပသြားၿပီျဖစ္၍LuCangစိတ္သက္သာရာရမိ၏။
"ပိုသာတဲ့သူရိွရင္မင္းကိုထားသြားမယ္လို႔ထင္ေနတာမလား"
"အဲ့ေတာ့?"
စကားေျပာသၫ့္ေလသံမွာေပ်ာ့ေျပာင္းသြားၿပီျဖစ္ေပမဲ့မ်က္ႏွာထားမွာတင္းမာေနဆဲျဖစ္သည္။
"Jing,ငါမင္းကိုဘယ္ေတာ့မွထားမသြားဘူးဆိုတာသိတယ္မလား"
က်င္းမ်က္ဝန္းနက္မ်ားကိုသူေျပာသည္မွာအမွန္သာျဖစ္ေၾကာင္းသိေစရန္ခိုင္မာေသာအၾကၫ့္ႏွင့္ၾကၫ့္လိုက္သည္။စိတ္ရင္းကိုအသံုးခ်လ်က္က်င္းေဒါသမ်ားေျပေလ်ာ့သြားရန္Lu Cangအတတ္ႏိုင္ဆံုးႀကိဳးစားေနသည္။
"ဘယ္သူသိႏိုင္မွာလဲ....ငါ့ထက္သာတဲ့သူရိွရင္ထားသြားမယ္လို႔မင္းပဲေျပာတာမလား"
Lu Cangေတြးသလိုပင္အရင္တုန္းကေျပာခဲ့ဖူးေသာစကားကိုJingအတည္ယူထားလ်က္ရိွသည္။
"ဧကရာဇ္ထက္သာတဲ့သူကိုဘယ္မွာမ်ားရွာေတြ့မွာတဲ့လဲ"
ရွက္ရြံ႔မႈကိုခ်ဳပ္တည္းလ်က္သူစိတ္ဆိုးတိုင္းေျပာေလ့ရိွေသာက်င္း၏ကလူက်ီဆယ္စကားကိုျပန္အသံုးလိုက္သည္။
"အခုပဲေျပာတာမဟုတ္ဘူးလား..Mingdiအိမ္ေရ႔ွစံကမင္းကိုသေဘာက်ေနတယ္..သူကၾကင္နာတယ္.ႏူးညံ့တယ္.ရုပ္ရည္ကလည္းမင္းသေဘာအက်ပဲ.မင္းအိမ္မက္ထဲမွာပံုေဖာ္ေနက်ၿပီးျပၫ့္စံုတဲ့သူေလ"
LuCangအားပ်က္ရည္ျပဳရန္ေျပာရတာသာျဖစ္ေပမဲ့အျခားေယာက်္ားအားခ်ီးမြမ္းရျခင္းအေပၚက်င္းရြံရွာမုန္းတီးလွသည္။
"ဘုရားသခင္..အျခားေယာက္်ားတစ္ေယာက္အတြက္နဲ႔မင္းကိုဘာလို႔ထားသြားရမွာလဲ"
အေတြးႏွင့္ပင္ၾကက္သီးမ်ားထလာတာေၾကာင့္Lu Cangျငင္းဆိုမႈႏွင့္အသံတစ္ထစ္ျမင့္လာသည္။
"ေယာက်္ားတစ္ေယာက္နဲ႔ဒီလိုပတ္သတ္မႈမ်ိဳးရိွတာဒီဘဝအတြက္ေတာ့လံုေလာက္ေနပါၿပီ"
ငါ့ဘဝမွာအျခားငေၾကာင္တစ္ေကာင္ေတာ့မလိုေတာ့ပါဘူး
ထိုစကားကိုေတာ့စိတ္တြင္း၌သာေျပာႏိုင္သည္၊ငေၾကာင္ဟုသံုးႏႈန္းလ်ွင္Jingအလြန္ေဒါသထြက္မည္မွန္းသိသည္။
"အျပစ္ႀကီးေတြကိုျမင္ဖို႔လြယ္ေပမဲ့အျပစ္ေသးေတြကိုျပင္ဖို႔ခက္တယ္"
Jingဘာကိုဆိုလိုမွန္းနားလည္ေအာင္Lu Cangမနည္းေတြးယူလိုက္ရသည္
"မင္းဆိုလိုခ်င္တာ ငါကအျပင္ပန္းကိုၾကၫ့္ၿပီးအယံုလြယ္ေနတယ္လို႔လား"
က်င္းေျပာသည္ကလည္းရမ္းသန္းေျပာျခင္းမဟုတ္၊အတိတ္တြင္အျပင္ပန္းကိုၾကၫ့္ၿပီးေပါ့ေပါ့ေလးသာဆံုးျဖတ္ခဲ့ေသာLuCangအျဖစ္အပ်က္ေတြကအမ်ားသား။လူတစ္ေယာက္အေပၚသံုးသပ္ႏိုင္စြမ္းLuCangမွာလိုအပ္လွသည္။
စိတ္ထဲမျွဖစ္ျခင္းမွန္သမ်ွကိုပြင့္ပြင့္လင္းလင္းထုတ္ေျပာတတ္ေသာဓားျမေတြသည္ဆိုလိုခ်င္ေသာအရာကိုတိုက္ရိုက္မေျပာပဲဇာခ်ဲ႔ကာစကားလံုးအလွေတြသံုးတတ္ေသာပညာရိွေတြနဲ႔ေတာ့ကြာျခား၏၊ထိုသို႔ေနာက္ခံမ်ိဳးမွႀကီးျပင္းလာခဲ့သူLuCangအဖို႔နန္းတြင္း၌ေနရေသာဘဝ၌အကၽြမ္းမဝင္လွ။အတိုခ်ဳံုးဆိုရလ်ွင္ရိုးသားပြင့္လင္းသူမ်ားႏွင့္သာဆက္ဆံခဲ့ေသာLuCangသည္အျပင္ပန္းကိုသာၾကၫ့္ကာယံုလြယ္တာကေတာ့အံ့ၾသစရာမဟုတ္ေတာ့၊ခ်ီးမြမ္းစကားမ်ားေျပာလာလ်ွင္ေတာ့မဆိုထားႏွင့္။
"ငါအစကေျပာတုန္းကမင္းမယံုခဲ့ပါဘူး..Ding Pengေျပာေတာ့တစ္ခါတည္းနဲ႔ယံုတယ္
အတိုခ်ဳံးေျပာရရင္မင္းငါ့အေပၚမွာယံုၾကည္မႈမရိွဘူးမလား"
အျပစ္အားဝန္ခံေနၿပီျဖစ္ေသာLuCangကိုအခြင့္ေကာင္းယူကာေနာက္ဆံုးေသာခုခံျခင္းကိုခ်ိဳးျဖတ္ရန္က်င္းႀကံရြယ္လိုက္သည္
"ငါေတာင္းပန္ပါတယ္..မယံုၾကည္တာမဟုတ္ပါဘူး..မင္းအရင္လိုပဲေပါက္ကရေတြလုပ္ေနတယ္လို႔..ငါ ထင္"
"ေပါက္ကရေတြ?"
မ်က္ႏွာထားမွာတင္းမာေနေပမဲ့လည္းစိတ္ထဲတြင္ေတာ့စကားတစ္ခြန္းေျပာတိုင္းေျပာင္းလဲေနသၫ့္LuCangမ်က္ႏွာေလးကိုၾကၫ့္မဝႏိုင္။ပ်ာယာခတ္ေနေသာအမူအရာႏွင့္LuCangကိုမျမင္ရသည္မွာအေတာ္ပင္ၾကာခဲ့ၿပီ။ရင့္က်က္တည္ၿငိမ္သၫ့္LuCangကိုသေဘာက်ေပမဲ့လည္းတစ္ခါတစ္ေလေတာ့အမိန႔္ဖီဆန္တတ္ၿပီးပြင့္လင္းတဲ့ဓားျမေခါင္းေဆာင္ေလးကိုလြမ္းလွသည္။
ကိုယ့္စကားနဲ႔ဒုကၡေရာက္ေနေသာLuCangကေတာ့Jingသင္ေပးေနက်စကားတစ္ခြန္းသာေခါင္းထဲေပၚလာၿပီး
"Jing,ဘဝဆိုတာမတည္ၿမဲလွပါဘူး..အသက္ရႉအပိုင္းအျခားမ်ွသာပမာဏရိွတယ္..
အသက္ရႉရပ္သြားရင္ဘဝလည္းၿပီးဆံုးသြားတယ္..ဒါမလို႔ရိွတဲ့အခ်ိန္ေလးကိုျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားရမယ္"
"အဲ့ဒီစာသားကငါနဲ႔ဘာဆိုင္လဲ"
"အဲ့ဒါေၾကာင့္အေရးမပါတဲ့အရာေတြကိုေရးႀကီးခြင္က်ယ္မလုပ္ပဲေနရေအာင္
ငါကတိေပးတယ္..မင္းေျပာသလိုပဲဆရာHuanနဲ႔ေဝးေဝးမွာေနမယ္...ဟုတ္ၿပီလား"
LuCangစကားအေပၚက်င္းမတတ္ႏိုင္ပဲရယ္သံခပ္တိုးတိုးထြက္ေပၚလာသည္။Lu Cang ေကာင္းမြန္စြာပညာမသင္ၾကားခဲ့ရသည္ကိုJingစိတ္ထဲထားခဲ့သည္မဟုတ္။Jingကိုယ္တိုင္လည္း Lu Cangနဲ႔စကားေျပာလ်ွင္ထိုသို႔ပညာရိွစကားမ်ားသံုးလွသည္မဟုတ္။အရင္ကေျပာျပခဲ့ဖူးေသာစာပိုဒ္အားအမွတ္ထားေသာLu Cang အျပဳအမူေၾကာင့္ေဒါသစိတ္မ်ားပို၍ေျပေလ်ာ့လာသလိုပင္ရိွသြားသည္။
အေျခအေနအလံုးစံုသေဘာေပါက္သြားေသာLu Cangသည္အိမ္ေရ႔ွစံနားကပ္ေတာ့မည္မဟုတ္ကိုJingယံုၾကည္သည္။
Jingေဒါသကိုမီးစာထၫ့္ေပးေသာအလုပ္မ်ိဳးသိရက္ႏွင့္Lu Cangဘယ္ေတာ့မွလုပ္မည္မဟုတ္။
Lu Cangကိုယ္လံုးေလးကိုရင္ခြင္ထဲဆဲြသြင္းကာတစ္ၿပိဳင္ထဲမွာပဲနားဖ်ားေလးကိုခပ္ဖြဖြကိုက္ရင္း
"ဟုတ္ၿပီ...ငါ့အတြက္သီးသန႔္ေရးထားတဲ့ကဗ်ာကိုဖတ္ျပရင္ခြင့္လႊတ္မယ္"
ဒါေတာ့ထပ္မဖတ္ပါရေစနဲ႔
ႏွလံုးသား၏အမွန္တရားမ်ားကိုထၫ့္သြင္းေရးဖဲြ႔ထားေသာကဗ်ာျဖစ္၍ေရးခဲ့မိသည္ကို
ေနာင္တမရမိေပမဲ့လည္းJing ေတြ့ရိွသြားသၫ့္ေန့မွစကာက်ိန္ဆဲျခင္းသာတတ္ႏိုင္ေတာ့သည္။
•••••••••••••
ေနာက္ေန့တြင္Fuတိုင္းျပည္မျွပန္စာေရာက္ရိွလာသည္။ဘုရင္သည္ဥာဏ္ရိွလွစြာပင္အညံ့ခံေၾကာင္းျပန္စာပို႔ခဲ့သည္။သို႔ေသာ္ျငားလည္းမိဖုရားအားကြပ္ျမတ္ေပးရမၫ့္အမိန႔္ကိုၫွိႏႈင္းေပးရန္ရဲတင္းစြာေတာင္းဆိုလာခဲ့သည္။
ယခင္အခ်ိန္ကMingdiနဲ႔Fuသည္မဟာမိတ္တိုင္းျပည္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။Fuတိုင္းျပည္မွဘုရင္မႏွင့္Mingdiမွမိန္းမပ်ိဳYuတို႔သည္လည္းXiangတိုင္းျပည္မွမင္းသမီးမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ယခုတြင္Mingdiသည္Datongႏွင့္ပူးေပါင္းခဲ့သည့္အတြက္ယခင္ကသေဘာတူညီမႈမ်ားသည္ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ၿပီ။Mingdiမွသူလ်ိႈေျပာျပခ်က္အရမိန္းမပ်ိဳYu သည္ေသေၾကာင္းႀကံစည္သြားသည္ဟုသာ။
Fuတိုင္းျပည္ႏွင့္မဟာမိတ္ဖဲြ႔စဥ္ကShuChengသေဘာေတြ့ခဲ့သည္မဟုတ္။ႏွစ္ၪီးႏွစ္ဖက္သေဘာတူညီခ်က္မ်ားမွာလည္းFuတိုင္းျပည္အက်ိဳးသာရိွသည္။ႏိုင္ငံငယ္မ်ားကိုFuတိုင္းျပည္က်ူးေက်ာ္သိမ္းပိုက္တိုင္းMingdiတပ္မ်ားကိုအသံုးျပဳခဲ့သည္။စစ္ေရးစစ္ရာမ်ား၌အတြင္းက်က်ပါဝင္တတ္သူShu Chengအဖို႔Fuဘုရင္သည္ဘယ္လိုလူမ်ိဳးျဖစ္ေၾကာင္းကိုေကာင္းေကာင္းနားလည္၏။
ေကာင္းမြန္ေသာေျမ၌တည္ေထာင္ထားေသာတိုင္းျပည္ျဖစ္ေပမဲ့Fuဘုရင္သည္ႏိုင္ငံသားမ်ားအလိုကိုမျဖၫ့္ဆည္းေပးႏိုင္ခဲ့။ႏိုင္ငံေပါင္းမ်ားစြာကိုသိမ္းပိုက္ေအာင္ႏိုင္ထားေသာဘုရင္တစ္ပါးဟူသၫ့္အမည္နာမကိုသာဂုဏ္ယူသူျဖစ္သည္။ထို႔ေၾကာင့္လည္းစစ္ေရးစရိတ္ေကာက္ခံမႈမ်ားျပားလြန္းတာေၾကာင့္Fuတိုင္းသူျပည္သားမ်ားသည္ေအးခ်မ္းစြာေနရျခင္းမရိွ။ထို႔အျပင္ဘုရင္သည္သိမ္းပိုက္လိုက္ေသာႏိုင္ငံမွလူအမ်ား၏လူေနမႈဘဝကိုလည္းအေလးထားတတ္သူမဟုတ္။ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာစြာရိွေနေသာႏိုင္ငံငယ္မ်ားကိုက်ူးေက်ာ္ကာရသမ်ွအကုန္လုယူၿပီးေနာက္ပ်က္စီးသြားတဲ့အတိုင္းခ်န္ထားခဲ့ၾကသည္။လူအမ်ားသည္စားရမဲ့ေသာက္ရမဲ့ဘဝႏွင့္ဆိုးရြားလွေသာကံတရားကိုသာနာက်ည္းရင္းက်န္ခဲ့ရ၏။
ဤရူေထာင့္ကၾကၫ့္လ်ွင္Datongသည္လြန္စြာေလးစားဖြယ္ေကာင္း၏။Datongကိုယ္၌လည္းႏိုင္ငံအေတာ္မ်ားမ်ားကိုက်ူးေက်ာ္သိမ္းပိုက္ခဲ့သည္။ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္ေသာနည္းလမ္းျဖင့္သာက်ူးေက်ာ္စစ္ကိုစတင္ခဲ့ၿပီးႏိုင္ငံသားမ်ားပိုမိုေကာင္းမြန္ေသာဘဝရရိွရန္Datongဥပေဒကိုလက္ခံမၫ့္သင့္ေတာ္ေသာဘုရင္ကိုေရြးခ်ယ္ေပး၏။
Fuဘုရင္လုပ္ခဲ့သည္မ်ားကိုShu Chengလြန္စြာရြံရွာမိ၏။စက္ဆုပ္ဖြယ္ဘုရင္ႏွင့္မဟာမိတ္ဖဲြ႔ဖို႔ရာShu Chengျငင္းဆိုရသၫ့္အေၾကာင္းျပခ်က္ေကာင္းေကာင္းရိွသည္။ဖခမည္းေတာ္သည္အသံုးမက်ေသာဘုရင္ျဖစ္ေစကာမႈFuဘုရင္ထက္သာသၫ့္အုပ္ခ်ဳပ္သူတစ္ၪီးျဖစ္၏။Shu Chengျငင္းဆိုေနသၫ့္တိုင္ေအာင္ကိုယ္လုပ္ေတာ္စိတ္တိုင္းက်ဖို႔ရာအလိုက်လိုက္ေလ်ာေပးခဲ့တာမ်ားသာရိွသည္။ဖခမည္းေတာ္ကဲ့သို႔သူဘယ္ေတာ့မျွဖစ္မည္မဟုတ္ေၾကာင္းShu Chengသိသည္။ကိုယ္လုပ္ေတာ္မ်ားသေဘာက်ဖို႔ရာလိုက္ေလ်ာရင္းတိုင္းျပည္အထိခိုက္ခံမည္မဟုတ္။ဒါ့အျပင္သခင္Lu၏မွန္ကန္ေသာစိတ္ထားကိုသိတာမလို႔ေဘးမွာသာရိွေနမည္ဆိုလ်ွင္အျခားစိုးရိမ္စရာရိွေတာ့မည္မထင္။ေနြးေထြးလာေသာႏွလံုးသားႏွင့္အတူShu Chengကြယ္ဝွက္ႃပံုးမိ၏။
Fuဘုရင္သည္ဘုရင္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ပါလ်က္ႏွင့္မိစြမ္းရည္ကိုလူအမ်ားျမင္ေအာင္ျပသၫ့္ေနရာ၌နည္းလမ္းမွားသြားခဲ့သည္။ယခုဆိုလ်ွင္ေတာ့ႏိုင္ငံအမ်ားၾကား၌သူ၏အျပစ္က်ဳးလြန္မႈမ်ားႏွင့္သာေက်ာ္ၾကား၏။အခုအခ်ိန္မွာလည္းDatong၏ေတာင္းဆိုခ်က္ကိုလက္ခံၿပီးအေရ႔ွဘက္ျခမ္းေဒသ၌အင္အားအႀကီးဆံုးေနရာအားအရယူလိုပံုရသည္။
"အရွင္မင္းႀကီး..Fu တိုင္းျပည္ရဲ့ေတာင္းဆိုမႈကိုလက္ခံဖို႔မလိုအပ္ဟုထင္ပါသည္"
သူ၏အႀကံေပးခ်က္အားJingလက္ခံမည္မဟုတ္သည္အားသိေပမဲ့လည္းShu Chengမ်ိဳမသိပ္ထားႏိုင္။
"ခံစားခ်က္ေတြကိုေရ႔ွတန္းမတင္ပါနဲ႔အိမ္ေရ႔ွစံ"
ရင္ဆိုင္ေနရသူမွာဖခည္းေတာ္မဟုတ္ဘဲDatongဧကရာဇ္ျဖစ္ေၾကာင္းအမွတ္ရသြားၿပီး
"မသင့္ေလ်ွာ္ေသာအျပဳအမူအားခြင့္လႊတ္ေပးပါ..အတိတ္မွာမေကာင္းမႈေတြလုပ္ခဲ့သူဟာ
ေကာင္းမြန္လာသည္မွာခဲယဥ္းလြန္းလွပါသည္...Fuဘုရင္ကလည္းထိုထဲမွလူပါ..နဂိုအခံစိတ္ကို
ေကာင္းေကာင္းသိ၍ကြယ္ဝွက္ထားသည္မ်ားရိွေလမလားစိုးရြံ႔မိပါတယ္"
"Mu Yue,မင္းအေနနဲ႔ေကာ"
"ေလ်ွာက္တင္ပါတယ္ အရွင္မင္းႀကီး.
ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးလည္းအိမ္ေရ႔ွစံHuanေျပာတာကိုေထာက္ခံပါတယ္..တစ္ခုခုကေတာ့မွားေနပါတယ္"
က်င္းမ်က္ဝန္းမ်ားသည္ေတာက္ပေနၿပီးမ်က္ႏွာထက္စဥ္းလဲေသာအႃပံုးတစ္ခုကမသိမသာျဖစ္တည္ေန၏။သက္တမ္းတစ္ေလ်ွာက္က်င္းႏွင့္တဲြဖက္အျဖစ္ရိွေနခဲ့ေသာMu Yueသည္က်င္းဘာကိုႀကံစည္ရန္ျပင္ေနေၾကာင္းနားလည္လိုက္သည္။
လြန္စြာမွသတၲိေကာင္းလွေသာFuဘုရင္သည္ဘုရင္မအားFuတိုင္းျပည္၏မဟာမိတ္အျဖစ္ႏွင့္Datongဧကရာဇ္ကိုယ္တိုင္လာေရာက္မွသာကြပ္ျမတ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္းစာပို႔ခဲ့သည္။
"သံသယမ်ားေလေလ ယံုၾကည္ခ်က္ကင္းမဲ့လာေလေလပဲ..Fuဘုရင္အရိုင္းအစိုင္းေကာင္ကို
ငါကိုယ္တိုင္ၾကၫ့္ခ်င္ေသး..ငါ့အမိန႔္ကိုၫွိႏိႈင္းခ်က္ထုတ္ၿပီးဒင္းကျငင္းဆန္ရဲေသးတယ္"
မိုက္မဲေသာေတာင္းဆိုခ်က္ကိုသေရာ္ရင္းက်င္းကစိန္ေခၚမႈကိုလက္ခံဖို႔အဆင္သင့္ျဖစ္ေနသည္။
"Jing,ဒီတစ္ခါေတာ့အေနာက္မွေနတာအေကာင္းဆံုးပဲ"
တစ္ခ်ိန္လံုးၿငိမ္ေနသၫ့္LuCangအခုအခ်ိန္တြင္ပူပန္မႈမ်ားကိုမထိန္းထားႏိုင္ေတာ့။ဘာမွအေတြ့အႄကံုမရိွေသာသူပင္လ်ွင္ဤသည္မွာေထာင္ေခ်ာက္ျဖစ္ေၾကာင္းအထင္အရွားသိ၏။
"အရင္တစ္ခါျဖစ္စဥ္တုန္းကလည္း သူတို႔ၪီးတည္ခ်က္ကမင္းဆိုတာအသိသာဆံုးပဲ..
ဒီတစ္ခါေတာ့ စစ္သူႀကီးMu Yue နဲ႔ Sir Huanပဲကိုင္တြယ္ပါေစ"
တဲအတြင္း၌လူငါးေယာက္သာရိွေနၿပီးဧကရာဇ္အားနာမည္ရင္းတပ္ေခၚသည္မွာMu Yue နဲ႔Ding Pengအဖို႔ၾကားေနၾကျဖစ္သည္။ShuChengအဖို႔တစ္ခါၾကားဖူးခဲ့သည္ျဖစ္ေပမဲ့လည္းLuCangသတိမမူပဲျပမိေသာႏွစ္ကိုယ္ၾကားရင္းႏွီးမႈအေပၚအံ့ၾသသြားသည့္အမူအရာကိုမနည္းထိန္းေနရသည္။
Lu Cangဆီမၾကၫ့္ခင္Shu Cheng ဆီသို႔ေအာင္ႏိုင္သူအၾကၫ့္ျဖင့္တစ္ခ်က္ၾကၫ့္လိုက္ေသးသည္။
"ဘာလဲ ငါကအဲ့လိုေထာင္ေခ်ာက္ေလးကိုမျမင္ႏိုင္ဘူးထင္ေနတာလား"
ေက်ာက္သြားအသြင္မ်က္ႏွာျပင္ထက္သေရာ္အႃပံုးကျဖစ္တည္လာသည္။မဲ့ႃပံုးႃပံုးေနတာကိုပင္လွပလြန္းေနေပမဲ့လည္းအလွမွာနစ္ေမ်ာဖို႔ရန္LuCangအခ်ိန္မရ။ရင္မွာစိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမႈေဝဒနာကသာႀကီးစိုးလ်က္ရိွသည္။အျခားသူမ်ားသတိထားမိသြားေလမလားလဲLuCangအာရံုမထားႏိုင္ေတာ့။က်င္း၏လံုႃခံုမႈကသာအေရးႀကီးေနသည္။
"ၿပီးေတာ့မင္းက Datongရဲ့အေရးႀကီးဆံုးေသာသူ..ဂရုမစိုက္ပဲရန္သူေထာင္ေခ်ာက္ထဲမပို႔ေပးႏိုင္ဘူး"
ထို႔ေနာက္Mu Yueနဲ႔ Ding Pengအားအကူအညီေတာင္းေသာမ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္Lu Cangၾကၫ့္လိုက္သည္။Jingရဲ့စိတ္ကိုသိႏွင့္သူအဖို႔ေတာ့ဘယ္လိုမွတားရမည္မဟုတ္ကိုႀကိဳသိေနသည္။က်င္း၏ေၾကာက္ရြံ႔ျခင္းကင္း၍ေပ်ာ္ပါးတတ္ေသာဖက္ျခမ္းကိုMu Yueအသိဆံုးျဖစ္သည္။ျခေသၤ့ေလွာင္အိမ္အတြင္းမဝင္ရန္တားျမစ္လာလ်ွင္ေပ်ာ္ရႊင္စြာႏွင့္ေလွာင္အိမ္တြင္ေျခလွမ္းပါလိမ့္မည္။အႏၲရာယ္မ်ားေလေလေပ်ာ္စရာေကာင္းေလေလဟုသေဘာထားသူျဖစ္သည္။
"ငါ့အတြက္ဘယ္လိုေပ်ာ္စရာေတြစီစဥ္ထားမလဲသိခ်င္စမ္းတယ္..အဲ့ဒီဘုရင္ဒီေလာက္ေတာင္စီစဥ္ထားတာကိုငါကမသြားလို႔ရမလား"
Mu Yue နဲ႔ Ding Pengတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္အကူအညီမဲ့စြာၾကၫ့္လိုက္ၾကၿပီး
Lu Cang ကိုလက္ေလ်ာ့ဖို႔ရန္သာအခ်က္ျပလိုက္သည္။Jing ဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီဆိုလ်ွင္ ဘယ္ေတာ့မျွပင္မည္မဟုတ္သလိုဘယ္သူမွတားႏိုင္မည္မဟုတ္။
"မိဖုရား ကြပ္ျမတ္ခံရဖို႔ကအရွင္မင္းႀကီးအသက္အႏၲရာယ္က်ေရာက္ခံရဖို႔တန္ပါရဲ့လား"
ဒီတစ္ခ်ိန္မွာေတာ့Jing ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို Shu Chengနားမလည္ႏိုင္။
Datongဧကရာဇ္ႏွင့္အေတြးအေခၚျခင္းဆင္တူတာေၾကာင့္ဧကရာဇ္စိတ္ထဲရိွေနသည္မ်ားကိုသူအေသးစိတ္ကအစခန႔္မွန္းႏိုင္ခဲ့သည္။သို႔ေသာ္ျငားလည္းသူသာဆိုလ်ွင္ဤသို႔အႏၲရာယ္တြင္းေျပးဝင္မည္မဟုတ္။ေပ်ာ္စရာကစားပဲြသတ္သတ္မ်ွသာလို႔လည္းစဥ္းစားမည္မဟုတ္၊
"ျပန္စဥ္းစားပါၪီး အရွင္မင္းႀကီး..သခင္Luေျပာသလိုပဲကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးနဲ႔စစ္သူႀကီးMu ဒီအမွဴကိုကိုင္တြယ္ပါ့မယ္..Fuဘုရင္ကျငင္းဆန္ခဲ့မယ္ဆိုရင္အင္အားသံုးၿပီးတိုင္းျပည္ကို
သိမ္းလိုက္လို႔ရပါတယ္"
"အိမ္ေရ႔ွစံHuanစိုးရိမ္တာကိုအကၽြႏ္ုပ္နားလည္ပါတယ္..ကိုယ္ကိုယ္ကိုယံုၾကည္တာေကာင္းေပမဲ့လည္းကိုယ္ျမင္တာကိုပဲတစ္ဖက္ေစာင္းျမင္ေနလို႔မရဘူး"
"Jing.. ငါလည္း"
Jing ဆီမွအၾကၫ့္စူးေၾကာင့္Lu Cangစကားပင္ဆံုးေအာင္မေျပာလိုက္ႏိုင္။
"Lu Cang, ငါေျပာထားတယ္မလား..ေရာင့္ရဲမႈရိွပါ...အခြင့္အေရးကအလြယ္တကူမရဘူးေနာ္"
က်င္းသည္တကယ့္ကိုလူ႔အေသြးအသားႏွင့္နတ္ဆိုးတစ္ေကာင္ျဖစ္၏၊ျပႆနာေတာင္သူ႔အားေတြ့လ်ွင္ေရွာင္ဖယ္သြားႏိုင္သည္၊Lu Cangစကားမဆိုေတာ့ပဲစိတ္မခ်မ္းေႁမ့စြာႏွင့္ၾကၫ့္ေန၏။
"Mu Yue,ရဲမက္ေတျြပင္ထားလိုက္ေတာ့..မနက္ျဖန္Fu တိုင္းျပည္ကိုခ်ီတတ္မယ္
အာ..အိမ္ေရ႔ွစံ Huanတို႔တိုင္းျပည္ရဲ့စစ္သူႀကီးလည္းFuတိုင္းျပည္မွာရိွေနမယ္ထင္တယ္
အိမ္ေရ႔ွစံလက္ထဲပဲလႊဲထားလိုက္ပါမယ္"
"ေက်းဇူးႀကီးမားလွပါတယ္..အရွင္မင္းႀကီး"
ShuChengသည္က်င္းအားစစ္သူႀကီးYanသစၥာေဖာက္သြားသည္ဆိုေသာအေၾကာင္းႏွင့္မဖမ္းမိလိုက္ခင္လြတ္ေျမာက္သြားေၾကာင္းေလ်ွာက္တင္ထားခဲ့၏။
Mingdiတိုင္းျပည္မွသစၥာေဖာက္ကိုMingdiအိမ္ေရ႔ွစံကိုယ္တိုင္အားကိုယ္တြယ္ေစလိုက္သည္။ဤအရႈပ္အေထြးေတြႏွင့္ပတ္သတ္၍လည္းက်င္းခံစားခ်က္သိပ္မေကာင္းလွတာေၾကာင့္ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်ပါဝင္ပတ္သတ္လိုစိတ္မရိွ။
စိတ္ထဲတစ္ခုခုရိွေနသၫ့္ပံုႏွင့္မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႔ရင္းMu Yueကိုအနားတိုးေစလိုက္သည္။က်င္းဆိုလိုက္ေသာစကားေၾကာင့္Mu Yueလည္းပဲမ်က္ေမွာင္က်ဳံ႔တတ္လာသည္။
"ငါမွာထားတာေတြမေမ့ေစနဲ႔"
"Mu Yueအမိန႔္နာခံပါ့မယ္..အရွင္မင္းႀကီး"
သံသယအရိပ္အေယာင္သည္MuYueျပန္ေျဖစကား၌လိုက္ပါလာ၏။သို႔ေပမဲ့လည္းသံသယအားေဘးခ်ိတ္ကာက်င္းဆိုသၫ့္အမိန႔္ကိုလုပ္ေဆာင္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္းMu Yueနားလည္သည္။
ရဲမက္မ်ားစထြက္ခြာျခင္းနဲ႔အတူCao Xinနဲ႔ Ge Qingသည္လည္းLu Cang ကိုႏႈတ္ဆက္ကာေနရပ္ျပန္ၿပီျဖစ္သည္။ဒီကိစၥရပ္မ်ားၿပီးသည္ႏွင့္ဟန္က်ိဳးလာခဲ့ပါၪီးမည္လို႔Lu Cangကတိေပးလိုက္ေသးသည္၊ညီအစ္ကိုေတြကိုလည္းလြမ္းလွသည္။Fuတိုင္းျပည္သည္ေနာက္ဆံုးသိမ္းပိုက္ရမၫ့္တိုင္းျပည္ျဖစ္၍စစ္ထြက္ျခင္းလည္းမၾကာခင္ၿပီးဆံုးေတာ့မည္ထင္သည္။အေရ႔ွဘက္ေဒသတြင္အင္အားအႀကီးဆံုးျဖစ္ေသာMingdiႏွင့္မဟာမိတ္ဖဲြ႔လိုက္ကတည္းကႏိုင္ငံငယ္မ်ားသည္လက္နက္ခ်လက္ေအာက္ခံဝင္လာၾကသည္။
Datongၿမိဳ႔ေတာ္အတြင္းႄကံုဆံုခဲ့ေသာေနြၪီးသည္သတိေတာင္မထားမိလိုက္။မြန္းက်ပ္ေစေသာေနြကာလကုန္လြန္၍ေဆာင္းၪီးသို႔ပင္ေရာက္ရိွလာၿပီျဖစ္သည္၊ေဆာင္းၪီးရာသီသည္ႏွစ္တစ္ႏွစ္တြင္Lu Cangအႏွစ္သက္ဆံုးရာသီျဖစ္၏။ေဆာင္းကာလႏွင့္ေနြကာလကဲ့သို႔ျပင္းထန္လျွခင္းမရိွပဲသင့္တင့္မ်ွတမႈရိွသည္၊ဂ်င္ကိုပင္၏အရြက္မ်ားသည္ေရႊအိုေရာင္ေျပာင္းသြားၿပီးႂကြေက်ခ်ိန္တြင္ပို၍ပင္လွသည္။
ထိုအေၾကာင္းအရာမ်ားအျပင္က်င္း သူ၏ခံစားခ်က္မ်ားကိုLu Cangအေပၚဖြင့္ဟလာခဲ့သည္မွာလည္းေဆာင္းၪီးရာသီမွာပင္ျဖစ္၏။
အခုအခ်ိန္မွာေတာ့အႏွစ္သက္ဆံုးေသာေဆာင္းၪီးျမင္ကြင္းျပယုဂ္ မ်ားကပင္ Lu Cangစိတ္ကို
တည္ၿငိမ္ေအာင္မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေတာ့။
"ဘာေတြမ်ားလဲ..အခုထိလက္မခံႏိုင္ေသးဘူးလား"
မ်က္ေမွာင္က်ဳံု႔လ်က္တိတ္ဆိတ္ေနေသာLu Cangအသြင္ေၾကာင့္Jingတိုးၫွင္းစြာ
ေမးလိုက္သည္၊
"ေျပာရမွာပါပဲ"
"မင္းေနာက္မွာေနဖို႔ ငါေျပာခဲ့တဲ့အခ်ိန္ကိုမွတ္မိလား"
Lu Cang ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္သည္
"ငါအဲ့တုန္းကဘယ္လိုခံစားခဲ့ရလဲမင္းအခုနားလည္ၿပီမလား"
ေခါင္းၿငိမ္ေပမဲ့လည္းျပန္လည္ခြန္းတုန႔္ျပန္ရန္ႀကံလိုက္စဥ္
"စိတ္ခ်လက္ခ်ေန..ဘာမျွဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး.မင္းကိုယ္မင္းပဲပိုၿပီးဂရုစိုက္"
Fuတိုင္းျပည္သြားရာလမ္းသည္ရင္းႏွီးသေယာင္ရိွလွသည္။အိမ္ေရ႔ွစံနဲ႔အတူျပန္ေပးဆဲြခံရေသာေနရာသည္Fuတိုင္းျပည္ထဲသို႔ျဖစ္ဟန္တူသည္။ၿငိမ္သက္ေအးခ်မ္းေနေသာေရႊအိုေရာင္သစ္ေတာအုပ္ကိုၾကၫ့္ရင္းLuCangရင္တြင္းစိုးရိမ္ပူပန္မႈမ်ားႏွင့္မၿငိမ္းခ်မ္းလွ။မေကာင္းတာျဖစ္လာေတာ့မည္ထင္ေနေသာစိတ္ကိုအလြယ္တကူပယ္ေဖ်ာက္၍မရ။
ရုတ္တရက္ပင္ေလခၽြန္သံႏွင့္အတူေတာအုပ္အတြင္းမွမေရမတြက္ႏိုင္ေသာစစ္သည္မ်ားလက္နက္ကိုယ္စီႏွင့္ေျပးထြက္လာၾကသည္။Fuတိုင္းျပည္မွႀကိဳဆိုသၫ့္အေနႏွင့္ေပ်ာ္စရာအမ်ားအျပားစီစဥ္ထားဟန္တူသည္။
က်င္းကေတာ့ထံုးစံအတိုင္းလူသတ္မႈက်ူးလြန္လိုေသာအသြင္ျဖင့္သူ႔ဆီေရာက္ရိွလာသူမ်ားကိုတံု႔ျပန္လ်က္ရိွသည္။က်န္သူမ်ားလည္းရင္ဆိုင္ေတြ့ရေသာအက်ပ္အတည္းျပႆနာေၾကာင့္တိုက္ပဲြဝင္ရန္အသင့္ျဖစ္ေနၾကသည္။
ေမ်ွာ္လင့္ထားသလိုပင္ရန္သူမ်ားကိုၪီးေဆာင္လာသူသည္Mingdiစစ္သူႀကီးျဖစ္၏။ျမင္ကြင္းေရ႔ွေပၚထြက္လာသည္ႏွင့္အခ်ိန္မျဖဳန္းပဲShu Cheng ကေတာ့ထိုသူထံၪီးတည္သြားၿပီျဖစ္သည္။အေသပဲျဖစ္ျဖစ္အရွင္ပဲျဖစ္ျဖစ္တိုင္းျပည္သစၥာေဖာက္ကိုဖမ္းရမည္။
တိုက္ခိုက္ေရးတြင္အိမ္ေရ႔ွစံမွာအဆင့္ျမင့္မားလွသူျဖစ္သၫ့္အေလ်ွာက္စစ္သူႀကီးYanလက္နက္ခ်လာရန္အခ်ိန္မ်ားမ်ားပင္မေပးလိုက္ရ။လက္ထဲမွဓားလြတ္က်သြားၿပီးေနာက္ေခါင္းအထက္ဓားမိုးထားေသာအိမ္ေရ႔ွစံကိုအကူအညီမဲ့စြာၾကၫ့္ေမျခင္းသာတတ္ႏိုင္ေတာ့သည္။မိန္းမပ်ိဳYuဆိုခဲ့သလိုပဲအိမ္ေရ႔ွစံသာအသက္ရွင္ေနမည္ဆိုလ်ွင္သူတို႔လည္းလြတ္လမ္းရွာေတြ့မည္မဟုတ္။
အကုန္လံုး၏မ်က္ဝန္းမ်ားသည္စစ္သူႀကီးYanထံသို႔ေရာက္ရိွေနၾက၍ေနာက္လာမၫ့္အႏၲရာယ္ကိုႀကိဳတင္မမွန္းဆမိၾက။
သစ္ကိုင္းမ်ားၾကား၌Yi Xiang၏အခ်က္ေပးမႈကိုေစာင့္ေနၾကေသာအဆိပ္လူးၿမွားကိုယ္စီႏွင့္ၿမွားပစ္သမားမေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ပင္ရိွေန၏။အကုန္လံုး၏ၪီးတည္ရာသည္ဧကရာဇ္က်င္းဇုန္တစ္ၪီးတည္းဆီသို႔သာ။
ေလခၽြန္သံတစ္သံေနာက္ထပ္ထြက္ေပၚလာ၏၊
ထိုအခ်က္ေပးမႈကိုစစ္သူႀကီးက်ရႈံးသြားၿပီျဖစ္၍တပ္ဆုတ္ရန္အခ်က္ေပးသည္ဟုသာထင္ခဲ့ၾကေပမဲ့ၿမွားတံမ်ားသည္ေကာင္းကင္မည္းေမွာင္လုမတတ္ဖံုး၍က်ဆင္းလာၾကသည္။ရန္သူမ်ားႏွင့္တိုက္ခိုက္ေနဆဲျဖစ္ေသာDatongစစ္သည္မ်ားလည္းအႏွီၿမွားမ်ားအားဘုရားတ၍ေငးၾကၫ့္ရံုသာတတ္ႏိုင္ေတာ့သည္။
အဖက္ဖက္မွက်ဆင္းလာေသာၿမွားတံမ်ားသည္Jingအတြင္းအားထုတ္သံုးလ်က္ဓားတစ္ခ်က္ေဝ႔ွယမ္းလိုက္ရာတြင္ဆံခ်ည္မ်ွင္ကိုပင္မထိလိုက္နိင္။သို႔ေသာ္ျငားလည္းလမ္းလဲြသြားေသာၿမွားအခ်ိဳ႕သည္စစ္သည္မ်ားကိုထိသြားၾကၿပီးတမဟုတ္ခ်င္းေသဆံုးကုန္ၾကသည္။
သတၲိေၾကာင္ေသာသူသည္ၿမွားမ်ားကိုအဆိပ္သုတ္လာပံုရ၏။ေမ့ေဆးေလာက္ႏွင့္မေအာင္ျမင္ခဲ့ေသာအႀကံအစည္ေၾကာင့္ပိုမိုထိုေရာက္ေသာအရာကိုေရြးခ်ယ္ခဲ့ပံုရသည္။
တိုက္ခိုက္ေနဆဲျဖစ္ေသာ Lu Cangအားတစ္ခ်က္လွမ္းၾကၫ့္ၿပီး အဆိပ္လူးၿမွားမ်ားက်လာစဥ္Lu Cangေဘးမွာရိွမေနတာေတာ္ေသးသည္ဟုေတြးမိျပန္သည္။တမဟုတ္ခ်င္းေသသြားၾကေသာစစ္သည္မ်ားအရအဆိပ္သည္အေတာ္ျပင္းထန္မၫ့္ပံုေပၚသည္။
ဒုတိယအႀကိမ္ၿမွားမိုးရြာမက်ခင္Jing၏လ်ွင္ျမန္လွေသာလႈပ္ရွားမႈနဲ႔အတူႃခံုခိုတိုက္ေနေသာၿမွားပစ္သမားမ်ားသည္လည္းအလဲလဲအၿပိဳၿပိဳျဖစ္ကုန္ၾကေတာ့သည္။ေလအသြင္လ်ွင္ျမန္ေသာက်င္းပံုရိပ္ကိုပစ္ဖို႔ေတာင္အခ်ိန္မရလိုက္သလိုျမင္ေတာင္မျမင္လိုက္ၾက။
သက္တမ္းတစ္ေလ်ွာက္၌မျဖစ္ႏိုင္တာမရိွဘူးဟုဆိုရိုးစကားရိွ၏။ေျမျပင္ေပၚ၌တစ္ေနရာစီးေသာစြမ္းပကားေက်ာ္ၾကားသူဧကရာဇ္က်င္းဇုန္ထံတြင္မျဖစ္ႏိုင္ဘူးထင္ခဲ့ေသာအရာမ်ားျဖစ္လာေတာ့မွာလား။
ထိုစဥ္တြင္ေတာအုပ္တြင္း၌ပုန္းခိုေနေသာYi Xiangသည္အဆိပ္လူးၿမွားအားJingထံသို႔ပစ္လႊတ္လိုက္သည္။
ၿမွားေလာက္အားJingေရွာင္ႏိုင္သည္ျဖစ္ေပမဲ့ၿမွားသည္တည္ၾကက္သာျဖစ္ၿပီးေနာက္ထပ္ေရာက္လာသည့္
အဆိပ္ရည္သုတ္လိမ္းထားေသာအပ္ကိုမေရွာင္ရွားႏိုင္ေတာ့။ထိုအပ္သည္Jing လက္ေမာင္းထက္
ျခစ္ရာေအာင္ျမင္စြာေပးသြားခဲ့သည္။
အားလံုးစိုးရိမ္မႈနဲ႔အတူJingသည္လည္းေလျပင္းေၾကာင့္သက္ဆင္းလာေသာသစ္ရြက္ႏွယ္ေျမျပင္ေပၚသို႔ျပဳတ္က်လာေတာ့သည္။
•••••••••••••••••••
YOU ARE READING
Hua Hua You Long Fanfiction 2(ဘာသာပြန်)
Romance(Zawgyi+Unicode Ver) Another beautiful powerful Prince is attracted to Lu Cang The one who owns characters-Xin Bao Er Original author-Luxiufer (Luxiufer's fanfiction 2)
