Censored (Nederlands/Dutch)

Chapter 10

Chapter 10

We kwamen net het hotel uit toen de brandweer al aankwam. Louis hield nog steeds mijn hand vast terwijl hij weg rende. We stopten toen we in een klein parkje aankwamen, met een kleine schommel, een oud bankje en een glijbaan. Het was vrij donker buiten; het was bijna 20:00. Er was niemand in het park, en een paar bomen vormden een ring om het park. Het was best koud buiten. Een straat lamp naast het bankje lichtte op, en verlichtte het park. Louis leidde me naar het bankje en ging zitten. Ik ging naast hem zitten. Het was helemaal stil, behalve van het geluid van onze snelle ademhaling van het harde rennen.

“Sorry van dat.” Zei Louis uiteindelijk.

“Hoe heb je precies je keuken in de fik gestoken?” Vroeg ik.

“Ik uh… liet een pan te lang in de oven.” Louis bloosde.

Ik begon te grinniken, wat uitliep in hard lachen.

“Je kon gewoon een pizza bestellen ofzo!” Zei ik tussen het lachen door. “Je hoeft niet proberen te koken voor me, en bovendien, je bent een vreselijke kok!” Ik lachte totdat mijn zij pijn deed.

Louis begon mee te lachten. We hielden onze buik vast die pijn begon te doen van het lachen.

“Oké, oké.” Louis begon te kalmeren, en ik deed hetzelfde. Ik nam diep adem.

“Dat was een goeie.” Lachte ik.

“Inderdaad.” Louis knikte.

Ik lachte en keek op naar de volle maan. Deze nacht is beter dan dat ik zou denken. Ik draaide mijn hoofd naar rechts, waarvan ik dacht dat er voetstappen vandaan kwamen, maar het waren maar blaadjes die het geluid maakten.

“Heb je je telefoon mee?” Vroeg Louis.

“Ja, heb ik.” Antwoorde ik

“Check je berichten.” Louis verschoof een beetje op de bank.

Verward pakte ik mijn telefoon uit mijn tas. Ik had een bericht.

Bericht van: Louis Tomlinson

‘Kus me’

Ik keek verast op en mijn ogen ontmoetten die van hem. We leunden zachtjes naar elkaar toe totdat onze lippen elkaar ontmoetten. Toen we kusten, voelde ik de vlinders in mijn buik opvliegen, en het voelde alsof elektriciteit door me heen schoot. Het voelde alsof Louis en ik de enige in de wereld waren totdat ik een camera hoorde flitsen. Mijn ogen schoten open en een flits verblindde me. Ik leunde weg van Louis, en voor me stonden 3 paparazzi ’s, allemaal  van Grindstone.