Censored (Nederlands/Dutch)

Chapter 17

Chapter 17

"Nee Adrian, serieus, ik wil mijn bh niet opvullen." Ik liep achteruit weg voor mijn kamergenoot.

"Kom op Riley, ik weet veel over stijl, en jou boobs zijn niet vol genoeg." Adrian legde zijn hand op zijn heup.

Ik staarde naar Adrian die voor me stond in mijn badkamer. Hij droeg een donkerblauwe blouse met witte stippen erop, en een zwarte broek eronder. Adrian's haar is blond, met een lichtere streep op zijn kuif.

Ik droeg een jurkje met een turkooise onderkant, een witte bovenkant, en een zilvere riem net boven mijn heup, tussen de kleuren in. Mijn schoenen waren zilvere hoge hakken. Louis zei dat ik me net moest kleden, dus eerder deze dag lag ik in bed en scrolde ik door tumblr terwijl Adrian mijn kleding klaar legde.

"VUL JE BH OP!" Schreeuwde Adrian.

"Adrian, we hebben buren!" Riep ik terug.

"STOP NU DIE TISSUES IN JE BH RILEY NICOLE GREENE!"

"NOOIT!" Ik racete langs Adrian de woonkamer in. Adrian rende achter me aan en we renden rondjes om de bank. Ik was verast dat ik zo hard kon rennen in deze hakken.

"RILEY!" Adrian yelled.

"NEE!" Ik bleef rennen.

"LOUIS KAN HIER ELK MOMENT ZIJN EN JE TIETEN ZIEN ER GEWOON NIET GOED UIT!"

"DANKJE VOOR DEZE BOOST VAN MIJN ZELFVERTROUWEN!" Riep ik.

We renden en vielen en renden, terwijl we 3 stoelen, 2 tafels en een bank omduwde.

"RILEY VUL JE BH- oh hoi Louis." Adrian stopte met rennen.

Ik voelde mijn gezicht rood worden.

"Ik probeer gewoon Riley haar bh op te laten vullen zodat het lijkt alsof ze borsten heeft." Adrian zei het alsof dat compleet normaal was.

We bleven allemaal stil voor wat leek op een uur, en Louis staarde naar Adrian, toen naar mij en toen naar onze verwoestte flat. Toen barstte hij uit in lachen, en Adrian en ik snel ook. Als iemand nu langs zou lopen, zou hij een meisje in een jurk, een jongen met tissues in zijn handen en een bekend boyband lid over de grond zien rollen van het lachen.

Snel erna, stonden we allemaal weer op, proberend op adem te komen.

"Ik vind dat haar borsten goed zijn." Zei Louis kalm.

Mijn gezicht werd weer rood.

"Oke dan," Adrian gooide de tissues in de lucht, "Veel plezier jullie." Hij knipoogde, "Maar niet teveel."

"Adrian!" Siste ik.

Adrian stak zijn handen op in verdediging.

"Hier is je tas." Hij duwde een klein zilver tasje in mijn armen.

Louis lachte en leidde me de deur uit, en we lieten Adrian achter om de kamer op te ruimen.