Chapter 11
*Louis’ POV*
Nee, waar heb ik haar in gebracht. Ze gaat haar baan verliezen door mij. Misschien kan ik de paps (paparazzi ’ s) zover krijgen de foto’s te verwijderen.
Wacht, wat denk ik. Het is hun baan. Het is mijn fout om Riley mee naar buiten te nemen.
“Wie is ze?”
“Is ze je vriendin?”
“Wat gebeurt er?”
“Gaan jullie trouwen?”
“Is ze zwanger?”
Al de paps bestormden ons met vragen.
“Op 3, rennen we naar het bos links van ons.” Fluisterde ik tegen Riley.
Ze knikte zacht.
“Een… Twee… Drie…” Fluisterde ik. Op drie begonnen we te rennen, en lieten we de paparazzi verbaasd achter.
Toen ik niet langer flitsende camera’s of het geluid van voetstappen hoorde, stopte ik om op adem te komen. Riley stopte ook.
Toen we weer normaal ademde, begon ik te grinniken. En dat eindigde in lachen. Heel snel rolde ik over de natte grond van het bos, lachend en mijn buik vasthoudend.
“Louis!” Fluisterde Riley. “Ik hoor iemand, klim in deze boom met me!”
Ik stopte meteen met lachen en stond op. Ik klom in de boom, met Riley kort achter me.
De top van de boom was mooi. Het had een plekje tussen 2 takken waar je op kon zitten. Gelukkig was het groot genoeg voor 2 personen.
Het was koud aan het worden buiten, en de lucht was vochtig. Ik rook alleen maar natte bladeren. De maan scheen tussen de bladeren van de boom door, en daar waren sterren verspreid over de donkere hemel.
Toen Riley ook boven aankwam, kwam ze naast me zitten. Ze leunde tegen de boom en sloot haar ogen.
“Het is zo mooi hierboven.” Fluisterde Riley. Het maanlicht bescheen haar gezicht perfect.
“Net als jij.” Zei ik.
Oeps. Dat had ik niet hardop willen zeggen. Mijn ogen werden groot.
Riley ging recht zetten.
“Noemde je me net mooi?” Vroeg ze.
“Nee.” Antwoorde ik.
Riley trok een wenkbrauw op. “Dat deed je wel.”
“Nee niet waar.”
“Ik hoorde het.”
“Ik hoorde niks.”
“Oh echt?”
“Echt.”
“Dus nu zeg je dat je me nooit mooi noemde. Dus je noemt me lelijk?” Riley grijnsde.
“Nee! Je bent niet lelijk!” Mijn ogen werden groot.
“Maar ik ben niet mooi.”
“Nee, dat ben je niet.”
Ik zag een vlaag van telleurstelling in Riley’s ogen.
“Je bent prachtig.” Zei ik.
Riley’s wangen werden rood. Ik hield ervan dat ik dat effect op haar had.
“Riley, wil je mijn vriendin zijn?” Vroeg ik. Mijn hart klopte sneller.
Riley leek diep in gedachten.
Ze opende haar mond om geluid te maken, maar ze sloot hem weer. Ik leunde naar voren, wachtend op een antwoord.
Riley nam een diepe adem.
ESTÁS LEYENDO
Censored (Nederlands/Dutch)
FanficRiley Greene kreeg een baan toegewezen om foto's van One Direction te nemen. Ze was gewend om beroemde mensen te fotograferen, maar ze had nooit gedacht dat haar wens om een promotie te krijgen haar zou leiden tot het moment dat ze Louis Tomlinson...
