Censored (Nederlands/Dutch)

Chapter 7

Ik trok mijn shirt recht en probeerde er professioneel uit te zien. Louis kwam naar me toe en pakte een appel van de hoek van mijn bureau, die hij ronddraaide in zijn handen. Ik staarde naar hem met een kille blik tot hij de appel weer neer legde.

 “Kan ik je helpen.” zei ik op een matte toon."

Waarom ben je weg gegaan gisteren?” vroeg Louis, terwijl hij in een stoel aan de andere kant van het bureau ging zitten.

 “Ik had geen reden om te blijven.” antwoorde ik zonder twijfel.

 Louis trok een wenkbrauw op.

 “Nee serieus.” zei hij, naar voren leunend. “Vertel me de waarheid.”

 “Heb je geen concert of meet and greet ofzo waar je heen moet.” ik rolde mijn ogen en duwde mijn bureaustoel naar achter, klaar om op te staan.

 “Ik laat je niet gaan totdat je me de waarheid verteld.” Louis stond op, liep naar de deur en leunde er tegen aan.

 Ik keek op naar de veiligheidscamera. Als ik Louis nu zou vertellen dat ik geen relatie met hem kon hebben, vrienden of niet, zou ik mijn baan verliezen.

 Ik beet op mijn lip.

 “Oké dan.” Louis stond weer recht. “Je kan het me vanavond vertellen. Mijn hotelkamer, 19:00.”

 Ik kneep mijn ogen dicht, een slechte gewoonte van me als ik nerveus ben.

 “Deal.” zei ik eindelijk, terwijl ik mijn ogen weer open deed.

 “Cool. Maar eerst heb ik je nummer nodig.” Louis grijnsde. Hij liep naar me toe en legde een klein papiertje op mijn bureau. ‘Louis nummer’ stond erop, met het nummer eronder. Ik pakte een papiertje van de hoek van mijn bureau en krabbelde mijn nummer erop voordat ik het aan Louis gaf.

 Louis lachte en opende de deur. “Ik zie je vanavond.” hij knipoogde en sloot de deur achter hem.

 Ik pakte mijn telefoon uit mijn zak, voegde Louis aan mijn contacten toe en liet me zakken in mijn bureaustoel, die naar achter rolde en een plant omstootte.

 “Fijn.” Mompelde ik.