ლილე ჯერ კიდევ სკოლის მოსწავლეა, იგი სხვა გოგოებისგან საკმაოდ განსხვავებულია, უყვარს ლიტერატურა, წიგნებიდან ციტატების ამოღება, ყვავილი სანიშნეები და ა. შ. აქვს თვისი სამყარო სადაც ადამიანს საკმაოდ რთულად უშვებს, ასევე ყოველდღიური გეგმები რომელსაც...
დღევანდელი დღე პოზიტიურად დაიწყო, რაც საკმაოდ აღიბეჭდა ჩემს ხასითზე, რადგან ავდექი თუ არა, რატომღაც გამახსენდა ჩემი მოგონებების წიგნი, სადაც ყველაფერს ვწერდი ჩემს ოცნებებს, მიზნებს, კარგ მოგონებებს, ერთი სიტყვით მომინდა ხელახლა გადამეთვალიერებინა, თუმცა არა მარტოს, ამიტომ მათეს მივწერე, რომ ჩემთან მოსულიყო.
ამასობაში დავიწყე მზადება, ჯერ სახე გავიწმინდე, მერე შხაპი მივიღე, ნუ 15 ვიმღერე, 10 წუთი ჩემს სამყაროში წავედი და ბოლო 5 წუთში დავიბანე, რომ გამოვედი ავარჩიე საკმაოდ სადა და ყოველდღიური ლუქი და დავიწყე
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
სველი თმის გაშრობა, მერე ყავაც დავლიე და საწყობიდან გამოვიტანე ჩემი "memory book", იქვე ვნახე ყუთი, რომელშიც ყველა იმ ნივთს ვინახავდი რომელიც ერთი შეხედვით უბრალო, თუმცა ჩემთვის განძი იყო.
ოთახში, რომ ჩამოვიტანე ძალიან მტვრიანი იყო ორივე, გავწმინდე და დაბლა ჩავედი ყავის მოსამზადებლად, 4 წელია ის წიგნი არ გადამიშლია ნეტა რა დამხვდება შიგნით, როგორ მაინტერესებს.
ამ ყველაფრიდან 10 წუთში მათეც მოვიდა, ოთახში ავედით და სანამ საქმეს შევუდგებოდით ჩემი პოლეროიდით ფოტო გადავიღეთ, ერთს აქვე ჩემს მოგონებების კედელს შევმატებ, მეორეს კი ბოლოში ვნახავთ.
ჩემი "memory book" რაღაც ასე გამოიყურებოდა.
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
რა აღარ ვნახე, რა აღარ მეწერა შიგ, ბევრიც ვიცინე და ვიხალისე. ცოტახანში ჩემს დღემდე საყვარელ გვერდს მივადექი სადაც ოცნებები და მიზნები მქონდა ჩამოწერილი გვერძე კი, პატარა ოთკუთხედებივით ქონდა ისე როგორც ყველა სხვა სიას, რაც ამისრულდა ან რასაც მივაღწიე იმას ტიჩკით ავღნიშნავდი. ისეთი ოცნებების მეწერა რომლის ახდენაც ახლაც მინდა, როგორიც იყო მაგალითდ: ოკეანეში გაცურვა, წიგნის გამოცემა, თუმცა რაც მთავარია ამ ყველაფრის მარტო გაკეთება არ მინდა.
დიდხანს ვათვალიერე, ბავშვობის მოგონებებიც გავიხსენე, რომელსაც ფოტიებიც ახლდა თან, რა დროსაც ნოსტალგია მიმაწვა, რა კარგი იყო, ის ბედნიერებით სავსე ბავშვობა, ნეტა გენახათ პირველი კბილი როგორ მომძვრა, ჩემი დიდი ძაღლი და ლაზარე ერთად თამაშობდნენ, მე სასრიალოდან ვსრიალდებოდი, როცა ჯერ ზედ ბობი მერე კიდე ლაზარე დამახტნენ და ორივემ თავი ყბაში ამკრა, ანდაც მამამ სათევზაოდ რომ წაგვიყვანა და ჩემი პირველი თევზი ლაზარემ რო დამაჭერინა, წყალში ჩახტა ჯერ დაიჭირა ხელით და ანკესზე წამოაგო, მერე მომატყუა რაღაც ჩამივარდაო მაგ დღეს ჩემზე ბედნიერი ადამიანი არ არსებობდა და ბოლოს ჩემი პირველი სიყვარულიც გავიხსენე ბაღში იოანე, რომეიაც სულ კუჭში დამზდევდა, მაგრამ ვატყუებდი რომ არ მომწონდა, მაგრამ ბოლოს კუბიკი რომ თავში ჩამარტყა მე ცხვირი გავუტეხე.
მოკლედ, რომ დავასრულეთ დათვარიელება, ჩემი და მათეს მეორე ფოტო ჩავაკარი წიგნში, რა დროსაც ერთად გავაფორმეთ გვერდი და ისე დავხურეთ, ყუთში ნივთებიც დავათვალიერე სადაც ბევრი რამ აღმოვაჩინე, ნინას გამოგზავნილი წერილები, ჩვენი ფოტოები და თოჯინა, რომელიც ბაბუამ გამიკეთა, ის ჩემი მესაიდუმლე იყო და ჩემს ცხოვრებაში მასზე დიდი ადგილი არავის ეკავა.
მალე მათემ შუბლზე ნაზად მაკოცა თავისი ტკბილი, დიდი ტუჩებით და ამ დღისთვის მადლობა გადამიხადა, მერე კი წავიდა.
ახლა ვზივარ და ამ ორ ნივთს შევყურებ, თან ლეპტოპი მიდევს წინ, წიგნის დაწერას ვცდილობ, მაგრამ ვერა, რადგან თვალი სულ იქით გამირბის, ბოლის ცდუნებას რომ ვეღარ გავუძელი, საწყობში წავედი და იქ დავიწყე ნივთების თვლიერება იქნებ, რამე მეპოვა ისეთი რაც ჩემს გუნებას კიდე აამაღლებდა.
ბოლოს ამდენი ქექვა მომბეზრდა და ისევ წიგნის წერა განვაგრძე, ნეტა ხვალ თუ ვიპივი რამეს და კიდევ ფიქრებმა შემიპყრო, რომ დროა ოცნებების ახდენას შევუდგე, რადგან ის თვისით არ ამისრულდება.
