Love is in the Air

LIITA(2)

ခ်န္းေယာလ္အေဆာင္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာ ငါးနာရီစြန္းစြန္းရွိၿပီျဖစ္သည္။ airport ကေနအေဆာင္ေရာက္ဖို႔ တစ္နာရီနီးပါးၾကာခ်ိန္ရွိသည္။ အေဆာင္ကေနမွ supermarket ရွိသည့္ေနရာေရာက္ဖို႔ဆို ေနာက္ထပ္ တစ္နာရီခြဲနီးပါး ကားေမာင္းရတာမို႔ ကုမၸဏီကကားသာမေပးထားရင္ အဆင္မေျပျဖစ္မွာေသခ်ာသည္။ အေဆာင္ကလည္း တစ္ေယာက္ခန္းဆိုမွ တကယ့္တစ္ေယာက္အိပ္ခန္းျဖစ္သည္။ ကုတင္တစ္လံုးနဲ႔ သူ႔ေျခရင္းမွာကဖိုင္ဘာဗီရိုတစ္ခုရွိသည္။ စာေရးစားပြဲခံုတစ္ခု၊ အပူအေအးေပးစက္နဲ႔ onedoor ေရခဲေသတၱာကခ်န္းေယာလ္ ဒူးေလာက္သာသာ ေရသန္႔ဘူးနဲ႔ အခ်ိဳရည္ဘူးထည့္ရရံုရွိသည္။ ဒါေတာင္ ေရခ်ိဳးခန္းပါတာပဲကံေကာင္းသည္ဟုမွတ္ရမည္။ မီးေဘးအႏၱရာယ္ေၾကာင့္ အခန္းတြင္းထမင္းဟင္းခ်က္ခြင့္မျပဳ။ မီးဖိုေဆာင္နဲ႔ ထမင္းစားေဆာင္က ငါးထပ္တိုက္ႏွစ္လံုးရဲ႕ၾကားမွာသီးျခားရွိတာျဖစ္သည္။ သူ႔ကပ္ရပ္မွာက အဝတ္ေလၽွာ္စက္ေတြထားသည့္ Laundary Room သီးသန္႔ရွိသည္။ ဒါေတြသိေနတာ ခ်န္းေယာလ္လိုက္ၾကည့္ၿပီးလို႔ေတာ့မဟုတ္။ အေဆာင္ဂိတ္ဝမွာကပ္ထားသည့္ေျမပံုအညႊန္းကိုၾကည့္ထားတာျဖစ္သည္။

ခန္းဆီးလိုက္ကာအေဟာင္းေတြကိုဆြဲျဖဳတ္ၿပီး အမႈိက္ပံုးထဲတန္းထည့္လိုက္သည္။ အခန္းတြင္းဖုန္ေတြအမႈန္ေတြလွည္းက်င္းၿပီး ေရခ်ိဳးၿပီးခ်ိန္က ည၈နာရီဝန္းက်င္ျဖစ္သည္။ ေန႔လယ္စာကိုအျပင္မွာၿပီးခဲ့ေပမယ့္ ညစာအတြက္ ကိုယ့္အခန္းထဲကိုယ္ ေခါက္ဆြဲတစ္ထုပ္ေတာင္ျပဳတ္မရ။ ေရစက္လက္ေခါင္းကို လက္နဲ႔ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ဆြဲဖြလိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာသုတ္ပဝါေခါင္းေပၚတင္လို႔ ထမင္းစားခန္းဆီသြားဖို႔ျပင္ရသည္။

"ဘယ္သူ?"

ေဘးကပ္ရပ္အခန္းကထြက္လာသည့္သူက ခ်န္းေယာလ္ကိုေျခဆံုးေခါင္းဆံုးၾကည့္ေနတာျဖစ္သည္။

"ပတ္ခ်န္းေယာလ္ပါ"

"ပတ္ ခ်န္း ေယာလ္။ အာ Captain Park လား။ ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က cabin crew ကင္ဂၽြန္ေျမာင္ပါ။ ဒီကအေဆာင္မႉးဆိုလည္းဟုတ္တယ္"

"ဟုတ္ကဲ့ မွတ္ထားပါ့မယ္"

"ကပၸတိန္ပတ္လာမည့္အေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ့္ကိုဖုန္းဆက္မွာထားတယ္။ Night duty ဆိုေတာ့ တစ္ေန႔လံုးအိပ္ေပ်ာ္သြားတာနဲ႔ ကပၸတိန္ပတ္ကိုႀကိဳဖို႔ပ်က္ကြက္သြားတာဗ်ာ"