Love is in the Air

Love is...

ႏွင္းပြင့္ေတြေၾကာင့္ ျဖဴေစြးေနသည့္ စာသင္ေဆာင္ေဘးမွာ ကားရပ္လိုက္ၿပီး ဝယ္လာသည့္ ေခ်ာကလက္ေႏြးေႏြးႏွစ္ဘူးကို ဆြဲယူလိုက္သည္။ မြန္းတည့္နားေရာက္လုနီးေနသည့္ ေနရာင္ျခည္ကမပြင့္တပြင့္။ ေနထိမခံ အရည္ေပ်ာ္က်ေနသည့္ႏွင္းပြင့္တို႔က သစ္ပင္နဲ႔ေလၽွာက္လမ္းမေတြေပၚမွာ ေနရာယူထားၾကသည္။ စေနေန႔ျဖစ္တာမို႔ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းဝင္းက လူေတာ့သိပ္မရွိ။ ဒီေဆာင္းရာသီရဲ႕စာသင္ႏွစ္စမွာပဲ ဘတ္ဟြ်န္းနီးတစ္ေယာက္ အင္ခၽြန္းတကၠသိုလ္ရဲ႕ ေလယာဥ္ေမာင္မယ္ဘြဲ႕ဒီဂရီအတြက္သင္ၾကားေရးဆရာအျဖစ္ အလုပ္ဝင္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ခ်န္းေယာလ္ကေတာ့ ဂ်ဴတီခ်ိန္ေတြအစား အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းကို ပိုၿပီးတာဝန္ယူျဖစ္ခဲ့သည္။ ဒါမွ ဘတ္ဟၽြန္းနီးနဲ႔ ရံုးတက္ရံုးဆင္းခ်ိန္ေတြ တူမွာကိုး။ ခ်န္းေယာလ္ေန႔တစ္ပိုင္းဆင္းရသည့္ေန႔မွ ဘတ္ဟြ်န္းနီးကလည္း pre-test အတြက္ ျပင္ဆင္စရာေတြရွိသည္ဆိုကာ ေက်ာင္းကိုေရာက္ေနျခင္းပင္။ ခ်န္းေယာလ္ ရံုးကျပန္တာနဲ႔ ဘတ္ဟၽြန္းနီးကိုဝင္ႀကိဳဖို႔ အင္ခၽြန္းတကၠသိုလ္ကိုေရာက္လာရသည္။

"Byun Sam ကို စာၾကည့္တိုက္ဘက္မွာေတြ႕လိုက္တယ္ Hyung"

မနက္ ေက်ာင္းတက္၊ ေက်ာင္းဆင္း ခ်န္းေယာလ္ပဲအႀကိဳအပို႔လုပ္တာမို႔ ဘတ္ဟြ်န္းနီးရဲ႕ေက်ာင္းသားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ခ်န္းေယာလ္ကို သိေနၾကၿပီျဖစ္သည္။ စာသင္ေဆာင္ထဲကထြက္လာသည့္ မ်က္မွန္းတန္းမိေနတဲ့ေက်ာင္းသားကို ခ်န္းေယာလ္ျပံဳးျပလိုက္သည္။

"ေက်းဇူးပဲ"

စာၾကည့္တိုက္က ေလၽွာက္လမ္းမရဲ႕အဆံုးမွာျဖစ္သည္။ လမ္းေလၽွာက္သြားမယ္ဆို အမ်ားဆံုး ၁၀မိနစ္။ ႏွင္းစိုေနတဲ့ထင္းရႉးပင္ေတြကိုေငးရင္း ေအးျမလတ္ဆတ္သည့္ေလကိုရႈိက္သြင္းရင္း ခ်န္းေယာလ္ လမ္းပဲေလၽွာက္လာျဖစ္လိုက္သည္။ ဒီေန႔ ယူနီေဖာင္းမဝတ္ရတဲ့ေန႔မို႔ ႏွင္းစိုလာတဲ့ေလာင္းကုတ္အနက္ကိုခၽြတ္ၿပီးမွ စာၾကည့္တိုက္ထဲဝင္လိုက္သည္။ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့စာၾကည့္ခန္းက ေႏြးေထြးေနသည္။ စာၾကည့္ခံုေတြမွာ ထိုင္ေနသူက တစ္ေယာက္စႏွစ္ေယာက္စ။ မနက္က အျဖဴေရာင္အက်ႌေပၚကေန cream ေရာင္စြယ္တာေလးထပ္ဝတ္သြားတဲ့ ေကာင္ေလးကိုမေတြ႕ရေသး။