Love is in the Air

LIITA(36)

ဝုန္း!

ကားနားေရာက္ၿပီးမွ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္ၿပီး အိမ္ေရွ႕တံခါးမကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေဆာင့္တြန္းဖြင့္လို႔ အိပ္ခန္းထဲ တန္းဝင္လိုက္ရသည္။

"ခ်န္းေယာလ္..."

ဘတ္ဟြ်န္းနီးေခၚသံတိုးတိုးကိုၾကားေပမယ့္ ခ်န္းေယာလ္လွည့္မၾကည့္မိ။ ဗီရိုထဲက စာရြက္စာတမ္းဖိုင္တြဲေတြကိုဆြဲထုတ္ၿပီး လိုအပ္မယ္ထင္တာေတြကို ဖိုင္တြဲယူလိုက္သည္။ အိပ္ခန္းဝမွာေတာင့္ေတာင့္ေလး ရပ္ေနတဲ့ဘတ္ဟြ်န္းနီးကို ေက်ာ္ထြက္ၿပီးမွ ခ်န္းေယာလ္ေျခလွမ္းကိုျပန္လွည့္လိုက္ရသည္။

ႏွာေခါင္းထိပ္ေလးနီၿပီး မ်က္ေတာင္ဖ်ားေလးေတြက စိုစြတ္ေနတုန္း။ မ်က္လႊာခ်ထားတဲ့မ်က္ဝန္းေတြက ခ်န္းေယာလ္စိတ္တိုင္းက်ဆံုးျဖတ္ခြင့္ျပဳထားတဲ့သေဘာ။ စိတ္ဆိုးေဒါသျဖစ္ရျခင္းထက္ မခ်င့္မရဲျဖစ္ရျခင္းေတြနဲ႔ ခ်န္းေယာလ္ေတာက္ေခါက္မိျပန္သည္။ ဝင့္ၾကည့္လာတဲ့ မ်က္ဝန္းေလးကိုေရွာင္လႊဲၿပီး လက္ေခ်ာင္းေတြကေန ယွက္သြယ္ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ အျပဳအမူကေတာ့ ညင္သာမႈသိပ္မရွိ။

"ဘတ္ဟၽြန္းနီးပါလိုက္ခဲ့!"

"ခ်န္းေယာလ္လီ..."

ခ်န္းေယာလ္ထားခဲ့ရင္ အလြဲေတြေတြးၿပီး ဝမ္းနည္းေနလိမ့္ဦးမည္။ ခ်န္းေယာလ္ကလြဲၿပီး ဘယ္လိုအေၾကာင္းအရာကိုမွမေတြးႏိုင္ေအာင္ ဘတ္ဟြ်န္းနီးစိတ္အထိ ခ်န္းေယာလ္သိမ္းဝွက္ထားခ်င္မိသည္။ ကားေပၚတြန္းတင္လိုက္ၿပီး ခါးပတ္ပတ္ေပးေနေတာ့လည္း ခ်န္းေယာလ္ကိုေငးၾကည့္ေနသည္။ ခ်န္းေယာလ္မႏူးညံ့ခ်င္တာေတြကိုသိေနပံုမို႔ ဘတ္ဟြ်န္းနီးကလည္း ဘာမွထပ္မေမး။ ကားျပတင္းမွန္ကေန အေဝးကိုၾကည့္ေနတုန္း ဘတ္ဟၽြန္းနီးလက္ေလးတစ္ဖက္ကို ခ်န္းေယာလ္ ဆြဲယူဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ ခ်န္းေယာလ္ကိုေမာ့ၾကည့္ေနတဲ့ ဒီေကာင္ေလးက ဘာေတြေတြးေနတာျဖစ္လိမ့္ဦးမလဲ။ တကယ္ကိုအေတြးလြန္တတ္ပံုနဲ႔ ခ်န္းေယာလ္က ကြာရွင္းဖို႔ေခၚသြားတယ္လို႔ေတာ့ ေတြးမေနေလာက္ဘူးမလား။

××××××××××××××××××××××××××××

"ကပၸတိန္ပတ္ ဘယ္လိုျဖစ္လို႔!"