HAYATIMIN TUTKUSU (TAMAMLANDI)

BÖLÜM 5

Yeni bölüm geldi. Iyi ,keyifli okumalar.

E=Oğlum nasıl?

Doktor=Oğlunuz çok kan kaybetmiş.......
Ama durumu stabil. Ameliyatta başarılı geçti. Birazdan odaya alırlar.

E=Oh çok şükür.

U=Oğlum benim. Şükürler olsun.
Ailesi havalara uçuyordu.  Tabi ki bende ama içimden.

E=Defne sen sevinmedin mı?

–Hayır. Çok sevindim. Sadece bilmiyorum. Bu anın şokunu yaşıyorum galiba. Dedim o sırada telefonum çaldı. Annem arıyordu.

–Alo anne.

G=Defne . Kerem nasılmış?

–Çok iyi anne. Durumu stabil. Normal odaya alacaklar.

G=Oh çok şükür. Hangi hastanedesiniz? Gelelim.

–........ Hastanesinde.

G=Tamam. Kerem'in ailesi yanında mı?

–Evet.

G=Versene .

–Tamam dedim ve telefonu elif teyzeye uzattım.

–Annem sizi istiyor. Dedim o da telefonu aldı.

E=Alo.

G=Alo . Merhaba ben defne'nin annesiyim. Şuan tanışmak için yeri değil. Şey demek için istedim. Çok geçmiş olsun.

E=Teşekkürler. Eksik olmayın. Aa kusura bakmayın benim telefonum çalıyor kapatmam lazım .dedi ve telefonu bana verdi bende kısa kesip telefonu kapattım. Elif teyze ise telefonda başka biri ile konuşuyordu.

–Evet fatmacim. Boyle bir sorun yasandi. Ama suan gayet iyimis. Odaya gececek.

–Yok siz zahmet etmeyin. Gerek yok.

–Olsun olsu. Iyi zaten durumu.

–Peki bekliyoruz dedi ve telefonu kapatti. Sonrada ufuk amcaya döndü.

E=Fatmalar geliyor.

U=Nereden öğrenmişler.
Aa tabi . Doğru. Hastanenin önünde magazinler vardi. Oradandır belki.

E=Olabilir. Diye konuşuyorlardı. Ben tabi konuştuklarından anlamıyordum. Ve bunu elif teyze fark etmis olacak ki .

E=Fatma bizim akrabamız. O aileyi sevmeyiz de. Bir de kızları kerem ile birlikte olmak istiyor.

–Anlatmak zorunda değilsiniz.

E=Yabancı değilsin artık. Dedi ve omuzumu sıvazladı. O sırada ameliyathane den kerme çıktı. Hâlâ uyuyordu. Onu 1206 numaralı odaya aldılar. Biz ise Kerem'in uyanmasını bekliyorduk. Tekrar telefonum çaldı. Izin isteyip kapının önüne çıktım.

–Efendim anne.

G=Nerdesiniz?

–1206 numaralı oda.

G=Tamam dedi ve kapattı. Bende geri odaya girdim. Kisa süre sonra annemler geldi. Iki aile biraz sohbet etti. Sonra elif teyze acıktığını söyledi . Ufuk amca ile ineceklerdi ki berfin de kantine gitmek istediğini söyledi. Hepsi bir kantine gitti. Ben ise Kerem'in yanında kalmıştım. Ve hala uyanmasını bekliyordum. En sonunda birşeyler mırıldanmaya başladı. Ben koltuktan fırlayıp Kerem'in baş ucuna geldim.
Birşeyler diyordu. Ama anlamıyordum.  Bir kaç kez daha birşey dedi ve en sonunda azından anlaşılır bir kelime çıktı.

"Defne"
Defne demişti. Benim ismimi demişti. Dur bidakika neden benim ismim. Arkasından bir şeyler daha dedi.

"Defne ben -ben