BÖLÜM 19

404 14 0
                                    

DEFNE'NİN AĞIZINDAN
Sabah uyandığımda taraftaydım. Ve beni kimin getirdiğini hemen anladım. Yataktan kalktım  ve aşağı indim. Kerem koltukta üstü açık bir şekilde yatıyordu. Yanina gittim ve üstünü örttüm. Sonra mutfağa gittim. Kahvaltı hazırlarım diye ama kader çoktan hazırlamıştı bile.

K=Günaydın defne hanım.

–Günaydın dedim ve geri salona gittim.
Keremi durttum . Uyanmıyordu. Tekrar durttum hala uyanmıyordu.  Aman iyi be uyanmazsan uyanma dedim ve tam giderken beni kolumdan tuttu ve kendine çekti .  Dengemi koruyamadım ve üstüne düştüm.

–Kerem ne yapıyorsun bırak beni.

K=Sen beni mi uyandiriyordun.

–Kerem bırak beni. Kader görecek şimdi.

K=Görsün bir Şey olamaz.

–Kerme sacmalama. Off bırak beni .

K=Kerem bey kahval.... Ay çok pardon . Üzgünüm. Şey diyecektim. Kahvaltı hazır.

K=Tamam kadercim. Dedi ve beni serbest bıraktı.

–Al işte yakalandik.dedim kereme sessiz bir şekilde

K=Hadi dedi elini uzatarak. Otlayarak mutfağa gittim ve masaya oturdum. Ve kahvaltıyı yapmaya başladım.

–Beni ne zaman bırakacaksın?

K=Hicbir zaman.

–Saçmalamadı kes kerem. Sal  beni artık.

K=Hayır.

–Ne demek hayır ya . Seni istemiyorum artik kerem. Yaptığım o şeyden sonra seni nasıl affederim. Beni aldattın sen ya. Daha evlenmeden bide. Asla sana güvenemem.

K=Defne beni dinlemiyorsun ki o olay....

–Sus kerem sus .  Senden nefret ediyorum. Sevmiyorum seni dedim sesli bir sekidir ve masayı terk edip odaya çıktım kapiyida arkamdan kapattım.
Zaten hemen keremde gelmişti kapının önüne.

K=Defne aç kapıyı.

–Kerem git başımdan.

K=Aç konuşalım.

–Git!

K=Defne kapıyı kırmak zorunda kalacağım.

Ses vermedim.

K=Peki dedi ve kısa bir sessizlik oluştu. Ve bi anda bamm kapıya sertce vurdu. Bende kapının arkasında olduğum için irkildim ve yatağa geçtim. Kerem orda kapıyı açmaya çalışıyordu. Ama uzun sürmesi. 2. Vuruşunda açıldı kapı.
Ve hemen yanıma geldi.

–Git lütfen beni rahat bırak.

K=Defne böyle yapma. Üzme beni.

‐Sen beni üzdün ama.

K=Allah benim belami versin o zmn.

–Sus öyle deme.

K=Niye haklıyım. Seni üzdüm hayal kırıklığına uğrattım. Allah benim belami....
Derken elim ile ağzını kapadim.

–Öyle deme.

K=Tamam demicem.

–Yanlis da anlama. Şimdi belanı verir. Çarpılırsın diye dedim. Sakin kafandan saçma şeyler kurma.

K=Tabi.

–Evet. Dedim uzun bir sessizlik oluştu.

–Tamam. Gitmeme izin vermiyorsun ama ben annemi kardeşimi çok özledim. Arkadaşlarımı..  vari onlar ile görüşeyim.

HAYATIMIN TUTKUSU (TAMAMLANDI)Where stories live. Discover now