Once In a Winter - Fairy Tale Series #1 (HIATUS)

Chapter 8

Chapter 8: Baby

Habang naglalakad ay hindi ko mapigilang makaramdam ng inis. Sinipa ko ang mga niyebe sa daan at nagpapadyak-padyak.

Paano ba naman kasi? Limang araw na ang nakalilipas simula nang makarating ako dito ay puro na lang lakad ang ginagawa ko.

Hindi exciting! Tsk.

Dahil sa inis ay nagpatuloy na lang ako sa pagtahak ng daan patungo sa bundok kung saan doon makikita ang palasyo ng kahariang Winteria. Magkahalong excitement at kaba ang nararamdaman ko ngayon. I’m excited because I now finally learn how to fly, but I’m nervous that I might not be able to do it for I am just a human without supernatural powers.

Yes, I know that I went there for just once and I’m not even sure if I’m taking the right path or not. But Lady Letizia just let me go and she said, “I know you know, and I know you can. You’re not a kid anymore.” I even want to complain a while ago, but when I was about to speak, she suddenly vanished. Like...

What the effing eff?! Paano kung kainin ako ng mga patay-gutom na lobo dito? Hindi ba siya nag-aalala man lang sa kaligtasan ko? Like duh! Nasa gitna kaya ako kagubatan. Freak this freaking winter forest!'

Natigil na lang ako sa pag-iisip ng kung anu-ano nang may marinig akong kaluskos sa paligid. Ramdam kong malapit lang ito sa akin. Napatigil ako sa paglalakad. A sea of thoughts crossed my mind.

Shit! D-Don't tell me... may lobo sa paligid. Meron ba? Shuta! Kakainin niya ba ako ng buhay? Hindi pa ako handa!

Then all of a sudden, a picture appeared in front of my eyes. A picture of a wolf, drooling over me for wanting to eat my tasty and bloody flesh-

Holyshit. Tasty and bloody?! Fuck! Anong pinag-iisip isip mo diyan Sy! This is not the right time to be afraid over freakin' small things! Kaluskos lang iyon, Syden! Kaluskos-

Bigla akong natigil sa pag-iisip nang may bigla akong marinig na naman na kaluskos. Ramdam ko na nanggagaling ito mga dalawang metro lang ang layo sa kinatatayuan ko. Pero ngayon, iba. Mas malakas na. Mas nakakapangilabot. Shit.

What are you doing Syden? Ano ka statue of liberty? Paralisado ka girl? Takbo!

Dahil nga sa takot ay tumakbo ako, pero hindi pa ako nakalalayo ay bigla akong nadapa.

Screw this legs! Ngayon ka pa ba madadapa?!

Babangon na sana ako, pero biglang nanigas ang aking katawan nang may kumalabit sa akin. Nagsitaasan ang aking mga balahibo dahil doon. Hindi ako makagalaw. Para akong naparalisado.

"I don't know you’re this clumsy." Hindi ko alam. pero bigla akong nagkalakas ng loob at napalingon sa nagsalita. Nainsulto ako.

"And scaredy-cat," dugtong pa ng kung sino. Lalo pa akong nakaramdam ng insulto, hindi matanggap ang sinabi nilang iyon.

Sa inis ay hinanap ng aking paningin ang huling nagsalita, pero wala akong ibang nakita bukod sa batang lalaking nasa harapan ko. Nakatingin lang ito sa akin nang seryoso.

Sa hindi kalayuan ay may narinig akong bumuntong-hininga na nasundan ng kaluskos. Napalingon ako sa pinanggalingan ng ingay at nakita ang isang batang babae, si Asia. Seryoso din ang mukha niya pero hindi gaanong kaseryoso gaya ni Aslan. Nalaglag ang aking panga na parang may nakabibigla sa aking nakita. Kumurap-kurap pa ang aking mga mata at tila hindi makapaniwala.

"Tsk. Like a child." Awtomatikong napatayo ako nang narinig ako iyon galing sa isang batang lalaki-

Isang bata! Gosh!

Hindi ko alam, pero pakiramdam ko ay nang-iinsulto talaga siya. Hindi ko din maiwasang magtaka kung bakit sila nandito. At kung bakit ibang-iba sila sa nakita ko kahapon.