BİZ İKİMİZ(TAMAMLANDI)

3.bolum

"Annem"dedim
 Sesini titrerken "Annem hastanedeymiş araba çarpmış durumu kritikmiş" Tuğçe yardım etti hemen pardesularımızı giyip hastaneye gittik. Ameliyathane kapısında çökmüş bir aile. Babama saraldım 
"nasıl Nasıl oldu Annem nasıl"dedim babam olayı anlattı Adamın biri kırmızıda geçmiş sonra da kaçmış. Annem şu an 3 saattir can çekişiyor O adam gibi Umutsuzlar yüzünden annemden  hala bir belirti yoktu. Doktorlar çıkmadı henüz
 kalbime bıçaklar sokuyor sanki Tuğçe yanıbaşımda  bana destek olmaya çalışıyordu. Hangi teselli cümlesinin şu an çektiğim acıyı hafifletirdiki  ameliyathane kapısı açıldı hepimiz,doktorun karşısına dikildik Doktor üzgün ve yüzüne bakmıyor "Başınız sağ olsun hastayı kaybettik "dedi  ve gitti....
Babam yere yığıldı  abilerim babamla uğraşıyordu Ben boğazın kanarcasına feryat ettim
ANNEM ANNEM!!!

•1 ay sonra....•

 Annem gideli bir koca 1  ay oldu odamdan hiç çıkmaz hic gülmeyen biri  oldum  zaten çok gülen biri değildim ama annem gidişiyle her şeyimi alıp gitti sanki. Annem çok yanımda olmasada  sesini desteğini benden hiç eksik etmezdi saatlerce konuşurduk telefonda yemek tarifleri, dertleşmeler Ah!! Ah !!
Tek  yaptığım şey her gün annemi ziyaret etmekti. Okul sömestir tatilinde idi telafi dersi ile geçiştirdim sınavlarımı zoraki bir şekilde Çünkü annem Okumamı  çok istiyordu onun için ben bu hayata kafa tutarak ayakta duracaktim.  Tuğçe  sağ olsun desteğini hiç  çekmedi bizden hep yanımda oldu ders notları geçirdi her gün bikmadan usanmadan bize yemek yaptı. Yine Annem özlediğimiz anlardan birin de kendimi mezarlıkta buldum. Taksiden  koşarak indim ağlayarak yürüyordum ki  hızlı gittiğim ve ağladığım  için kapıdan içeri girince birine çarpım "pardon çok pardon" dedim Yüzüne bakmadan "önemli değil" dedi bu bir erkek di yüzüme bakmaması beni mutlu etmişti böyle insanlar hala var mıydı?
Başkası olsa yavaş ol kızım der kızardı yani pek sakar olduğum ve Genelde insanlar çarptığım için idmanliyim :) .
 Annemin yanına gittim Onunla sohbet ettim günlük olanları Anlattım Hep yaptığım gibi dua  okudum böyle yapmak hoşuma gidiyordu Sanki hiç benden gitmemiş gibi hissettiriyordu. Mezarlığı suladım Mezarlıktan çıktıktan sonra saate bakmak için telefona baktım saat 6:50 olmuştu  zaman seninle ne çabuk geçiyor be annem  babamdan 7 abimlerden 5'er  Çağrı Eve gedince aza hazır ol İlayda..
 Taksiye binip  eve girdim ama kimse yoktu   korkmaya başlamıştım ki bir anda odadan  çatlak abilerim bööö diye çıkıverdi. Neymiş mış eve geç gelme cezasıymiş  ölüyordum burada..
 Odama gidip Namazımı kıldım yemek yedim ve yattım sabah erken kalktım ve kahvaltı hazırladım herkes sofraya toplandı eskisi gibi , bi eksiklik Tabiki annem.
" Ooo Erkencisin Bakıyorum da" dedi Berke Abim "Evet abicim hadi sofraya soğutmayın " dedim ve çayları doldurmaya başladım Kahvaltımızı ettik ve  Tuğçe ile okula gitmek için parkta buluştuk Tuğçe erken çıktığımız için bankaya uğrayalım mı dedi "Tamam "dedim Nasılsa daha derse vardı Bankaya geldik daha kapıdan girmiştik ki biri beni  Aniden çekti bankadan bir gürültü Tuğçe ile beraber Çağlık attık "yaklaşmayın öldürürüm kızı" dedi maskeli bir adam Tuğçe de benden ağlıyorduk  çok korkuyordum polisler bırak kızı  diyorlardı bir anda kulaklarımda bir silah sesi yankılandı ve ellerimde bir sıcak sıvı....