HAYATIM ROMAN OLSA (TAMAMLANDI)

1.KISIM

Arkadaşlar öncelikle merhaba şuan yayınladığım 3 tane hikayem var ama emin olun 10 tane de başlayıpta yarıda bıraktığım hikayem oldu.Ama en çok bu hikayeyi yazarken eğlendim ,yeri geldi yazarken güldüm ,yeri geldi ağladım....
Evde kalmışı bitireli 3 sene olmasına rağmen ona gelen yorumlar sayesinde tekrardan kitap yazma fikri oluştu o yüzden iyi ya da kötü yorumlarınızı önemsiyorum.Beni yorumlarınızdan mahrum etmeyin.Kitap hem fantastik , hem komedi , hem dram ne yazacağıma karar veremeyip ortaya karışık yaptım.Uzun lafın kısası yazarken çok eğlendim inşallah sizde okurken eğlenirsiniz iyi okumalar :))
(3.bölümü sonradan eklediğim için 5.bölümün arkasındadır)

Kız deli gibi koşuyordu.Bu iş görüşmesini de mahvederse yandığının resmiydi.Geldiği yere varınca biraz dinlendi ve upuzun gökdelene doğru baktı "Ey İstanbul sen mi büyüksün ben mi ? " tam o sırada yoldan geçen araba su birikintisini kızın üstüne sıçrattı.

"Tamam dostum kızma sen büyüksün."

İçeride bekleme salonunda beklemeye başladı.Yanında gözlüklü ,boğazına kadar gömleğini bağlamış bir kız oturuyordu.Kızın elindeki CV 'sine gözü kaydı Ada'nın.

Mezun olduğu okul : Galatasaray üniversitesi Uluslararasi İlişkiler

Yabancı dil : İngilizce , Almanca,Fransızca
.
.
.
"Hey merhaba "

"Merhaba"

"Sende başvuru için geldin sanırım ama görüşmeler 1 hafta sonraya ertelenmiş"

"Gerçekten mi oha peki sen nereden öğrendin ?"

"Çay ocağında dayım çalışıyor.Sorma bende boşu boşuna geldim"

"Neyse o zaman haftaya geliyim ben görüşürüz"

Kız gidince bir 15 dakika sonra falan odadan ağlayarak bir kız çıktı.Ada iyice gerilmişti kendi kendine konuştu ''tamam sakin ol alttarafı bir iş görüşmesi.Yapabilirsen hayatın kurtulacak ve ailen,akrabaların seninle gurur duya...' kendi kendine konuşmasını yarıda kesti sanırım pekte bir yararı olmuyordu ve korkunç sorgu odasına girdi .

Dar bir etek giymiş ,gömleği boynuna kadar bağlamış saçları topuzlu ve gözlüklü bir kadın masanın karşısında oturuyordu.Bu şey değil miydi ya '40 yaşında bekarım hayatımı kariyerime adadım çocuk yapmayı düşünmüyorum'

Kadın gözlüğünü düzeltti.Ciddi bir ses tonunda elindeki belgelere bakarken "otur" dedi.Ada bacaklarını hissetmiyordu sanki "inanın deniyorum " dedi ve kendini sandalyeye attı.Şuan karşısında yakışıklı 1.80 boylarında ,baklavalı bir bey olması gerekirdi.Tüm dizi ve filmlerde böyle olurdu .Ada'da ki şans buydu işte

"Anlat "

"Ne anlatıyım " dedikten sonra iş görüşmesi için mahalledeki Sabri amcanın verdiği tavsiye aklına geldi.'Özgüvenli ol,hafif ukala ol ama çok değil.İşi en iyi senin yapabileceğine onlara inandır ye onları. "

Aklına gelen Sabri amcanın sözleriyle gaza gelen Ada kendini kaptırmış yumruk yapıp kolunu kaldırmıştı ki kadının 'ne yapıyorsun sen ' demesiyle kendine geldi.

"Ha evet öncelikle benim işim hesap yapmak.Tüm tek basamaklı sayıları kafamdan çarpıp bölebiliyorum.Mesela küçükken annem ben ağladığımda elime hesap makinesi vererek beni sustururmus.En büyük hayalim masa başı bir işte çalışıp 8-5 mesai yapıp gömlek giymek.Mesala ben günde aralıklı 5 saat uyurum : 1 saat uyuyup kalkıp hesap yapıp sonra 1 saat daha uyurum zihnimi canlı tutuyor.Ve de çok kaliteli bir üniversitede okuyup akademik kariyer yaptım."