HAYATIM ROMAN OLSA (TAMAMLANDI)

7.KISIM

Edward gelenin Ada olduğunu anlayınca kolunu bırakmıştı.Ada ise yerde nefes nefese kalmış öksürüyordu.

"Siz delirdiniz mi bayım?" Diye konuştu Ada zar zor aldığı nefesi bırakarak.

Edward "Ah özürdilerim Victoria.Sizin olduğunu görmedim refleks işte bilirsiniz odaya gizlice biri girmeye çal...."

"Aa şey gizlice girmemin nedeni babamın kraliçeyi 2.kez öldürmeye teşebbüs etmemden korktuğu için yanına yaklaşmamı yasaklaması."

Edward "O konuda üzülmene gerek yok senin yerinde kim olsa örümceği öldürmek için kafasına tavayla vururdu."

"Gerçekten mi ?"

Edward "Hayır ama şehre inicem özrünü beni arabaya kadar eşlik ederek ödeyebilirsiniz leydim"

Ada ile Edward sarayın önünde at arabasına doğru yürümeye başlamışlardı.

Edward "Siz de sever misiniz ?"

"Neyi "

Edward "Baharı tabi ,ağaçların kar zulmünden kurtulup özgürlüğüne ulaştıkları zamanı "

"Bilmem hiç böyle bakmamıştım .Çok duygusal bakıyorsunuz olaylara."

"Ah sanırım bu da benim zayıf yönüm" diye cevapladı Edward sonra arabaya binip uzaklaşmıştı.

Kız biraz bahçede gezindi.Ağaçlara dokundu o kadar gerçekti ki gün içinde unutuyordu bile pararel bir evrende ya da artık neyse onda olduğunu.Gezindiği sırada at arabasının sesi duyuldu arkadan Ada Edward diye düşündü ama daha yeni gitmişti.

Arabadan Lisa ,Linda ve Jennifer inmişti.Bunlar sınıftaki arkadaşlarıydı.Linda koşarak Ada'ya sarıldı

"Victoria bu günü unuttum deme sakın.Dersten sonra kalmayınca unuttun zannedip yanına geldik."

"Ah saçmalama tabiki unutmadım." Lisa'ya doğru döndü "Neyi unutmadım"

Lisa hafif fısıldadı "Kıyafet alışverişi " Ada tekrar Lindaya döndü "Evet kıyafet alışverişi.Ya bu yüzyılda var mı hala o bende kurtuldum diye seviniyordum."

Jennifer "Victoria böyle dememe kızıyorsun ama gerçekten bazen sanki mağara çağından gelmiş gibi konuşuyorsun.Hu hu 1890 yılındayız taş devrinde değil biraz kendinizi geliştirin"

"Özür dilerim Linda tamamen benim hatam"

Kızlar at arabasıyla şehre gelmişlerdi aslında şehir kızın kafasındaki görüntüsünden çok daha güzeldi.Şehir planlaması çok güzel yapılmış her bir bina ince mimari desenlere sahipti.Günümüzdeki saçma yeni binaların aksine ,eski kültürel değere sahip çok güzeldi.Sonra Ada'nın aklına dank etti burayı o tasarlamıştı tabiki hayallerindeki gibi olucaktı.

Bir tane dükkana girmişlerdi burası mağaza gibi değilde daha çok terzi dükkanı gibiydi ,kızların geldiğini duyan dükkan sahibi içeriden çıktı.Adam taktığı gözlüklerle ve kıyafetiyle biraz günümüzdeki nanoş insanlara benziyordu.

"Bonjour madamlar hoş geldiniz.Aa Linda"

Linda koşarak adama sarıldı "Patrick özledim seni."

" Linda hayatım bende özledim.Yani şey yapmak gibi olmasın sen de olmasan şu kenefir suratlı Lisa'nın yüzünü çekmezdim."

Lisa "Hu hu Patrick ben burdayım."

Patrick "Ayy biliyoruz heralde"

"Ya Lisa bu kız neden bu kadar mutlu." diye fısıldayarak Lisa'ya soru sordu Ada