Lost In The Alpha's Town

24

Daniella

Daig ko pa ang akyat bahay sa liksi kong kumilos makaabot lang sa silid na pinaglalagian ni Dad ngayon. Anong gagawin ng aping ako? Pano pag pinalayas nya ko at itakwil?!

Tska pano sya nakapunta dito?

How did he manage to be in this world?

Lahat ng kaba at takot ay nawala ng binuksan ko ang malaking pinto at tumambad sakin ang isang pamilyar na lalaking nakasalakot at ang babaeng nakaupo sa isa sa mga upuan sa mahabang lamesa.

Mom. Dad.

The feeling of being seperated from them for so very long time got the best of me. My mom immediately run towards me and hug me tight while saying her rants while she sobs.

"Anak san ka ba nagsusuot ha? Namundok ka lang di mo na naisipang umuwi? Ung mga ka batch mate mo na kasama mo mamundok nakagraduate na ung iba nabuntis at nanganak na ikaw di ka pa rin nakababa sa bundok tapos ngayon makikita kita iba na ang itsura mo ha? Ang putla putla mo na manang mana ka na sa tatay mong pinagkaitan ng kabaitan. Ag pinaglihi sa sama ng loob. Ano kamusta ka na? Balita ko nagpakasal ka na daw? May apo na ba ko--" i cut her off thru smiling at her.

Tinitigan ko muna sya at sya nalang ang pagagos ng masagang luha sa mata nya ng titigan nya ang mga mata ko.

"Anak, how much did you've suffered? I barely didn't know your eyes. It has too much colors." She said while caressing my cheeks.

Lumapit naman saamin si Dad at niyakap ako gamit ang isang kamay at pinagtapat ang noo nya at saakin. My mom is in the middle.

"You're eyes, hair and skin. It changed a lot." Dad whispered.

"Mom, Dad." My eyes won't let me shed tears even i really want to.

"Dad, mom and parker missed you so much Ate." Dad muttered.

And it looks like the trigger of my emotion.

I cry so hard for the first time of my life.

Finally, my family is here.

"Wala na kaming oras kelangan namin ang anak namin sa panahong ito." Sambit ng ginang sa Inang reyna.

"I understand the situation ma'am, sir. Agad ng ipahahanda ang sasakyan papunta sa tinutuluyan nyo ngayon." Ani ni filtrian.

"Don't sir me young man. I ain't gonna let you pass for marrying my daughter without my permission. We'll talk about that in another time." Mr. Lowell said while gritting his teeth.

"Dad, let's get through this muna. Parker is our priority."singit ni Daniella

"Don't Dad me young lady. I'm mad at you." Her Dad snapped.

"Yeah, i feel your anger right here in my seat dad. Now let's go." She replied while rolling her eyes.

"Ang anak mo medyo sumingit ng nag asawa. Parang sayo sya nagmana." Bulong ng ginang sa asawang di maipinta ang mukha.

"I'll be back in a heartbeat." She playfully said to her husband looking worried about her.

"I'll wait for you love." He replied

Agad namang lumingon ang ama ng dalaga at agad na sinamaan ng tingin si filtrian na ang tanging pagtikhim lang ang nagawa.

I think I'm already dead inside his mind.

"Yiee! Nagugulat pa din talaga ko sa improvemnt mo ha! Sige uuwi na ko agad pagkatapos kong konyatan ang kapatid kong yon!" Daniella said.

Ngumiti lang ang binata at nilapatan ng magaang halik ang noo ng dalaga.

I promised I'll comeback.

Agad namang napangiti ang lalaki sa sinabi ng dalaga at pagbubukas muli nito ng kanyang isipan para sakanilang dalawa.

Ng sumakay sila sa sasakyan ay agad din itinuro ang daan.

Napadpad sila sa isang sementeryo na agad pinagtaka ni Daniella.

"Don't you dare tell me that Parker is lying below in one of those gravestones." Daniella said hysterically.

"Ofcourse he's not! As if I'll let that happen!" Her dad replied too.

Tumahimik at kumalma naman ang dalaga.

Sumunod naman ang dalaga ng mapadpad sila sa isang lumang maliit na chapel na nasa dulo ng sementeryo. Halatang di na ito nabibisita. Ngunit malinis at masinop na nakaayos ang mga gamit sa loob nito.

Sa gilid ng kapilya ay may malaking kama kung san nakahiga ang di na halos makilalang payat na payat na na kapatid ng dalaga.

Agad syang napatakip ng kanyang bibig sa gulat.

"P-Parker." She whispered.

Parang unti unti syang nawalan ng lakas ngunit pinilit paring lumakad patungo sa tabi ng kanyang kapatid.

Maputla at sobrang laki ng pinayat ng binata.

Halos hindi na ito ang nasa kanyang huling alaala.

"Parker, I'm already here." She whispered to her brother.

Sa gulat nya ay bigla nalang dumilat ang mata nito at tumitig sakanya ang nanlilisik nutong mga pulang mata at walang sabi sabing kinagat ang pulso nya.

"Daniella!"Her father tried to meddle.

"No dad, he need this." Halos mangiwi sya sa diin ng kagat nito sa pulso nya.

"A-Anak, Parker. Be gentle with your sister she's hurting." Thier mom said while crying.

It hurts seeing her children suffering on facing on what they really are. Hinding hindi nga nila maitatago ang mga sikretong matagal na sanang nakalimutan at nabaon na sa limot kasama ng pagalis nila amsa mundong kinaruroonan nila ngayong mag anak.

Unti unti bumabalik ang normal na mukha ng binata nilang anak ngunit sa kabilang banda ay nanghihina at halos mawalan na ng malay ang kanilang anak na babae.

"Parker that's enough! Get a hold of yourself! Mapapatay mo ang kapatid mo sa ginagawa mo!" Mr. Lowell shouted.

Sa narinig ay parang natakot ang binata at mas lalong hinigpitan pa ang kapit sa pulso ng dalaga.

Hinaplos naman ni Daniella ang pisngi nito at pilit iniharap sa kanya ang muka ng binata.

Umiiyak ito at kitang kita sa mga matang nangungusap na hindi nya gusto ang kanyang ginagawa ngunit walang mapagpilian at pinangungunahan lamang ito ng kanyang pagiisip.

"It's gonna be alright. You're gonna be alright. Now let go my hand. You're going to kill me. Gusto mong mawalan ng dyosang ate?" Ngumisi pa ito.

Dahan dahan ay pinakawalan sya ng kapatid at agad na niyakap.

"I-I'm so sorry ate! S-Sorry! I'm so s-sorry!" He said between his sobs.

Ginulo ng dalaga ang buhok nito at mahinang tumawa.

Nawawalan na sya ng malay ngunit pinili paring magsalita.

"Tanga okay lang! Sa susunod ikaw naman ang kakatayin ko at gagawing dinuguan."