Por e di kush jane burrat e vertete?
Jane ata qe vijne ketu, pijne sa fryhen dhe me pas shkojne ne shtpi tek grate e tyre, ndryshe nga disa qe shkojne tek pamelat dhe me pas thone se ishin duke pire'' shtoi Robert dhe Elis po e degjonte plot kuriozitet.
-''Po ti nga cila ane e meshkujve je?, gjithmone tek alkooli je perplasur? Nuk je perplasur ndonjehere tek Pamelat?'' e pyet Elis
-''Nje mashkull shkon drejt Pamelave kur nuk ja di vleren femres qe ka ne krah, ose kur nuk e vlerson vleren e saj.
Une kisha nje femer qe me dergonte perhere drejt alkoolit dhe jo drejt Pamelave'' pergjigjet ai dhe syte ju perloten ''Nela, keshtu ja thonin emrin'' shtoi Robert dhe nga syte nje lot i shkau duke i udhetuar neper fytyre, ne mjekrren e tij te ashper e me pas pikoi ne goten e alkoolit aty ku u mbyt.
Elis e veshtroi per nje cast i erdhi keq per Robertin, sepse dukej teper i lenduar vetem sepse permendi nje emer, ''Nela''
''Kush te jete Nela?'' vret mendjen ai nderkohe qe shikonte fytyren e Robertit, ne te cilen akoma dukej rruga ku rreshqiti i vetmi lot qe doli nga syte e tij.
Ne ate moment i erdhi ndermend Luiza, buzeqeshja e saj, floket e zinj dhe te dendur plot onde si det i trazuar, hunda e vockel dhe e rrumbullaket qe e zbukuronte fytyren e saj te bardhe.
Pastaj vrau mendjen nese vertete ja vlente qe te humbiste nje femer si Luiza per te jetuar nje jete si bohem, si nje i humbur ne rruget e jetes, valle ishte kjo lloj jete me e bukur se sa te kesh dike ne shtrat kur jashte ben ftohte, te kesh ushqim te mire dhe dashuri pa interes edhe pse per te shijuar keto gjera duhet te duronte nje carje koke.
Pastaj erdhi ne vete.
Zhurma e lokalit e perfshiu te gjithin dhe e ktheu ne realitet, aty mes tymit te rende te cigareve, aromes se alkolit dhe deordorandit te prostitutave qe hynin e dilnin nga kati me lart i lokalit ku kishte dhoma te posacme per Pamelat.
-''Nela? Kush ishte Nela?'' E pyet Elis dhe piu nje gllenjke nga gota nderkohe qe shikonte Robertin, te cilit ju pikturua nje buzeqeshje ne fytyre, si per te lene te kuptohet qe Nela ishte dicka e bukur, dicka qe afrohej me parajsen.
-''Nela ishte droge, alkool, cigare, epsh, pasion.
Ishte dicka e keqe per te tjeret, por e mire per mua.
Ajo qendronte diku mes te mires dhe te keqes, mes engjellit dhe djallit, parajses dhe ferrit'' pergjigjet Roberet pastaj thithi fort cigaren, sikur donte te merrte jete nga nikotina, ose nikotina t'i merrte jeten. -''Nela ishte dicka qe askush nuk mund te jete me'' shtoi ai duke nxjerr tymin nga hundet.
-''Dashuria?'' e pyet Elis dhe Robert qesh, pastaj e thith dy here ate pak cigare qe kishte mbetur dhe e fik mbi doren e tij...
Elis hapi syte sa nje poc dhe u cudit nga ajo qe Robert beri, nuk ishte thjesht nje fikje e shpejte mbi dore, por ai e mbajti aty derisa dhe tymi mbaroi.
-''E tille ishte Nela, por ishte e bukur e di? Ishte nje dhimbje teper e bukur'' pergjigjet Robert.
Elis u intrigua edhe me teper nga historia qe Robert kishte nisur dhe u be teper kurioz per vazhdimin, por me teper per fundin e historise.
Elis ishte nje shkrimtar nga ata te cilet qendrojne perhere ne hije, nga ata qe e shohin veten si te deshtuar dhe per kete arsye nuk bejne dot perpara, sepse jane teper pensimist, teper te friksuar per te guxuar.
Dhe si shkrimtar ai filloi te interesohej me teper per Nelen. Kishte kohe qe gjerat qe shkruante i griste ose i digjte sepse i dukeshin patetike dhe kishte frike se mos e qeshnin ata qe do i lexonin, por Nela ishte dicka krejt ndryshe, dicka qe e beri te mendonte per te guxuar.
-''Me fol me teper per Nelen, si ishte ajo, me fol per jeten tende'' shtoi Elis pas Robertit dhe vuri grushitn poshte mjekres duke pritur plot kuriozitet..
-''Do qe te flas per jeten time? Nese duhet te flas per jeten time do te duhej nje jete per te degjuar'' ia kthen Robert duke i lene te kuptonte se duhej shume kohe per te folur per jeten e nje 79 vjecari, i cili dukej teper i rrahur me jeten.
''Do e harxhoje nje kohe te jetes tende per te degjuar jeten e pavlere dhe te mjere te nje plaku?'' e pyet ai Elisin, i cili nga kurioziteti qe e kishte perfshire u pergjigj pa u menduar.
-''Sigurisht qe po, do me ndihmonte shume''
-''Do te ndihmonte per cfare?''
-''Per te shkruar nje liber, do te pelqente te shkruhej nje liber per jeten tende?'' e pyet Elis duke e shikuar tek syte e tij ngjyre gri
-''Nje liber per jeten time? Vetem me nje kusht'' pergjigjet Robert
-''Dua qe ai liber te titullohet Nela, sepse Nela eshte jeta ime'' shton ai duke buzeqeshur plot krenari.
-''U tha u be'' ia kthen Elis duke pranuar kushtin e vetem te Robert.
-''Neser ne mbremje, te pres ketu'' thote Robert dhe mundohet te gjej bastunin e tij qe e kishte mbeshtetur diku ne banak. ''Ben mire te vish'' shtoi Robert dhe filloi te ecte duke u drejtuar per nga dalja e lokalit......
