Sana Uyandım

3

Tatilinin çoğunu burada geçirmeyi planlamıştı ama her gününü değil. Gelmemeyi düşünmüştü. Evde başka şeylerle oyalanmıştı. Birkaç arkadaşını aramıştı, belki onlarla bir şeyler yapardı. Ancak konuşmaları hal hatır soruştan öteye geçmemişti. Çünkü kafasında buraya gelmek vardı, yapmak istediği buydu. Gelmiş ve onu dün bıraktığı gibi bulmuştu.

''Evsiz olduğuna inanmaya başlayacağım artık.''

''Evim var.''

''O halde gitmiyorsun?''

''Gidemiyorum.''

Asya ciddi bir ifadeye büründü. ''Garipsin. Belki de seninle konuşmamalıyım.''

''Kötü biri değilim.''

''Kimse öyle olduğunu söylemez.''

''Bana güvenmiyorsan konuşmayabilirsin.''

Henüz iki kere gördüğün bir insana güvenmek konusunda sonuca varmak için erkendi. Güvenmemek konusunda da. Asya ilk izlenimden ziyade, bir sonraki karşılaşmaları beklerdi birisi için son hükmünü vermeden önce. Ama bu çocukta sahiden bir gariplik vardı. Asya'yı buraya bir şey çekiyordu. Sanki buraya gelmeli ve bu garip çocuğu yalnız bırakmamalıydı.

''Garip olan başka bir şey daha var, Güz.''

''Nedir?''

''Sanırım sana güveniyorum.''

Güz minnettar bir şekilde gülümsedi. Bu kızın, buradaki varlığı ona iyi geliyordu. Onunlayken korkmuyor ve üşümüyordu. Her gün böyle gelecekse, yollarını gözleyecekti artık.

''Bugün biraz dergi okumak istiyorum.'' dedi Asya. Eliyle dükkânın girişinde bir yeri işaret etti. ''Oraya geçelim mi?''

Güz, Asya'nın işaret ettiği tarafa baktı. ''Burada kalsak?''

''Peki, daha sonra bakarım.'' Sağa sola bakındı. Birkaç gezi kitabı çarptı gözüne. Oyalanmak için onları karıştırdı. Çünkü Güz yine, bir kitabın kapağına dalıp gitmişti. Gitmeye karar verdiği ana kadar onu rahatsız etmedi. Dikkatini çekmek için omzuna dokunmak istedi, bu hareketin uygun olmadığını düşünüp vazgeçti. ''Eve gidiyorum.'' deyip gülümsedi.

''Bu kadar çabuk?''

''Gitmem gerekiyor.'' Biraz duraksadı. ''Beraber çıkalım mı?''

Güz'ün yüzünde mahzun bir ifade belirdi. ''Ben kalacağım.'' Seninle gelemem.

''Tamam.'' dedi Asya, biraz daha kalmak istediğini düşündü. ''Hoşça kal.'' Tekrar gülümsedi. Bir iki adım sonra durup tekrar Güz'e baktı. ''Soyadın ne?''

''Neden soruyorsun?''

''Sen neden direk söylemiyorsun?''

Güz hafifçe güldü. ''Eren.''

''Güz Eren.'' Kaşlarını kaldırarak konuşmuştu. ''Benimki de, Temir. Asya Temir.'' Gözlerini devirerek ''Belki lazım olur.'' diye ekledi. Yürümeye devam etti.

***

Telefonu eline alıp yatağına kuruldu. Çok aceleci olmadan parmağını ekranda kaydırıyordu. Ara. Güz Eren. Aynı isimde birkaç kişi... Profilleri kontrol et. Nihayet. On yedi gönderi, iki yüz kırk bir takipçi... Hesap gizli. Takip et. İstek gönderildi.