ÜVEY AŞK

Ayrılık :'(

 Bölüme başlamadan önce size bir anımı anlatmak istiyorum
 7 veya 8. Sınıfa gidiyordum o zamanlar bi gün okula erkenden gitmek istedim nedenini hatırlamıyorum ama acele edip evden çıktım işte okula gidiyorum yolun yarısına geldim üstümde bir hafiflik hissettim ilginç dedim bi şey eksik sanki ama ne? Bi kaç adım daha attım ki neyin eksik olduğunu buldum çantamı evde unutmuştum hemen eve koşup çantamı aldım ve okula da istediğim saatte gidemedim:(. . . Bi erken gidelim dedik çantayı evde unuttuk be hadi kalemini, kitabını defterini evde unutabilirsin ama çantayı evde unutmak ne lan hala sinirliyim kendime.

. . .

Sınıfa gidip sırama oturdum İdil mesaj atmıştı gruba

İdil:" kankalar yardım edinnn"

Kayra:"ne oldu?"

İdil:" ya dolapta bi dilim pasta kalmıştı, abim de dediki bi çatal da bana bırak"

"E sen ne yaptın?"

İdil:" bir tane çatal bıraktım masanın üstüne şu an arabadayım evden kaçtım inşalah çok dövmez ya"

"Ahahahahah"

Daha sonra Tamer'e mesaj attım

"Günaydın sevgilim"

Tamer"G"

"Şaka mı yapıyorsun bu kadar üşengeç olma"

Tamer"gnydn"

"Yaa Tamer sesli harfler nerede😀"

Tamer"üaı"

"Şimdi birleştir xd."

Tamer:"gnydnüaı"

"Nsnsjsjudhss Aralarına dağıt şimdi"

Tamer:"günaydın"

Tamer:"😩😩😩"

"Sonunda :))"

Mesajları tekrar okuyunca ne kadar işsiziz olduğumuzu anladım neyse Kayra ve İdil'de gelmiştiler yanlarına gittim.

Kayra:"dün ne oldu tahmin edin bakalım"

İdil:"bilmem ne oldu ki?"

"10 dakikadan fazla ders mi çalıştın?"

Kayra:"yok ya henüz ders çalışmayı düşünmedim bile. Her neyse söylüyoruuuumm sevgilimle ayrıldıkk"

İdil ile birbirimize baktık

"Neden bu kadar mutlusun peki?"

İdil:"ve neden ayrıldın"

Kayra:" zaten 3 ay oldu çıkalı  az bi süre değil yani o benden ayrılacağına ben ayrıldım. Kimse beni terk edemez hem o etseydi sinir krizine girerdim işimi riske atmadım anlıyacağınız."

Beraber güldük bu duruma. Bence bu Kayra'nın güçlü olması, sevdiğinden kendi isteğiyle ayrılabilmesi durumu değildi. Bu Kayra'nın onu sevmediği anlamına geliyordu benim için, zaten seven insan neden sevdiğinden ayrılsın ki durduk yere.

. . .

Öğle arasında arkadaşlarımla bahçede dolaşırken Tamer yanımıza geldi yüzünde hiç bir mimik oynamıyordu.

Tamer:" Rana iki dakika gelsene. Bir şey söylemem gerekiyor"

"Tamam" diyip onu takip ettim

Ne diyecekti ki? İçimde bir huzursuzluk oluştu

Sessiz bir yere geldiğimizde konuşmaya başladı.

Tamer:" konuyu uzatmıyacam Rana"

Tamer:" Bunca zaman sana karşı hiç bir duygu beslemedim. Ben seni hiç sevmedim. "

Ne diyorsun Tamer? Sen değilmiydin seni çok seviyorum diyen, sen değilmiydin benimle sevgili olmak isteyen. Şimdi nasıl bu kadar acımasızca seni sevmedim diyebiliyorsun? Ne olur şaka olsun ya da ne bileyim kabus falan da olabilir ne olur bunlar gerçek olmasın lütfen. . . Cevap vermeden sadece gözlerine baktım

Tamer:"Bitti artık ayrılıyorum senden."

Hayır Tamer bana bunu yapamazsın yapmamalısın ne olur sarıl bana şaka yaptım de ben seni bırakmam de bırakma beni Tamer! Bu acıyı yaşatma bana. Konuşmak istiyordum, bunca zaman neden beni sevdiğini söyleyip durduğunu neden beni kandırdın demek istiyordum, gitme Tamer beni böyle bırakma demek istiyordum ama ağzımı açmaya takatim yoktu. Ruhum çekilmiş gibi hissediyordum kalbim çok ağırıyordu nefes almakta zorlanıyordum belki de almıyordum. Ağzımdan aldığım tuzlu tatla ağladığımı fark ettim bakma gözümdeki yaşa Tamer, gönlümdeki yasın binde biri etmiyor. 

Tamer giderken ardından bakakaldım ağzımdan çıkan hıçkırıkları duydukça daha da hızlanıyordu gözyaşlarım. Titriyordum vucudum beni taşımak istemiyordu başım zonkluyordu bir adım attım vucudum beni taşıyamadı yere yığıldım gözlerim karardı. . .

Dirilttiğin yerden öldürmek güzel fikirdi sevgilim, kabul et. . .

İlk defa bir bölümü yazarken bu kadar zorlandım ilk defa bölüm yazmak istemedim  yazarken kendim yaşadım bu anı. Bunca eziyet gördüm bu bölümü yazarken umarım  hissedebilmişsinizdir duyguyu . Bölümü yazarken Rana'dan binlerce kez özür diledim bunları ona yaşattığım için ama ne yapıyım hayat işte. . .