Merhaba uzun zaman oldu bölüm atmayalı neysee iyi okumalaarr
Acaba bir insan yaşadığı kadar mı acıyı büyük biliyordur, yoksa gözündeki yaşın büyüklüğü kadar mı? Ne fark eder ki, her insan acıyı az ya da çok öğreniyor. Kimisi acıyla yaşamayı kabul etse de, kimisi acının geçeceğine inanıyor. Oysa acı hiçbir zaman geçmiyor. Sadece daha çok can acıtmak için öncesinde küçük küçük mutluluklar veriyor. .
___________________________________________________
Sabah kalkıp hazırlanmaya başladım heyecanlıydım çünkü Poyraz'a söylemek istediklerim vardı. Ve tek isteğim bu aldığım karardan pişman olmamak. Bade deseniz umrumda değil ne tepki vereceği. İçimde bi huzursuzluk vardı ama zaten bu huzursuzluğu yenmek için bunu yapıcaktım.
...
Şu an Poyrazla bi kafedeyiz. Sıradan şeyler konuşuyorduk ama bi bilse içimi yiyip bitiren bu şeyi. Derin bi nefes aldım
"Poyraz..."
Poyraz:" efendim"
"Şey...nasıl söylesem bilemiyorum..." konuşamıyordum lan bu nasıl bir şey!
Poyraz:" yine beni unut mu diyceksin? Bak Rana, artık gittiğin yerlerde gözlerinin beni aramıyor oluşuna alıştım. Beni sevmiyor oluşuna da. . .Hatta gözkapaklarım başkalarını görmek için kapatıyor oluşuna da. . .
Kim bilir kimleri getiriyorsun her gece gördüğün o güzelim rüyalarına?
Belki yarın birini daha çok sevmeyi deneyeceksin.
Belki de bir başkası tarafından daha çok sevilmeyi bekleyeceksin.
Hatta onunla mutluluğu paylaşacak, onunla üzüleceksin.
Ben mi?
Hiç aklına getirmeyeceksin.
Hatta seni sevdiğimi unutacak, üstümü başkalarıyla örteceksin.
Beni her zaman yaptığın gibi yine zamana terk edeceksin. Bana ise zaman unutturmayacak seni. Anla bunu artık"
Gözlerini benden ayırıp sinirle başka bir tarafa baktı. Ah be Poyraz ciğerimi sökseydin. Gözlerim doldu. Elimi uzatıp elini tuttum. Aniden başını çevirip elime baktı. Yutkundu ve başını kaldırıp gözlerime baktı. Bakışları yumuşamıştı.
"Poyraz... sana beni unut demiycem"
Poyraz:"ne peki?"
"Ben sana, gittiğim yerlerde gözlerimin seni aramasını istediğimi kısacası artık her gece o güzelim rüyalarımda seni görmek istediğimi söylüyorum..."
Bi kaç saniye donup kaldı istemsizce üst dudağım kıvrıldı. Ben bu çocuğu hak edecek ne yapmıştım ki? Valla hak etmiyorum ya yol yakınken vaz mı geçsem?
Poyraz:" ş-şaka mı bu?"
Güldüm:"hayır tabi kii"
Poyraz:" ne diyeceğimi ne yapacağımı bilmiyorum gerçekten. Seni çok seviyorum..."
Poyraz:" ve ne olursa olsun sana hiçbir zaman arkamı dönüp gitmeyeceğim bunu bil. Mesela puzzle gibi olalım seninle. Ben sensiz, sen bensiz kalınca tam bir mutluluk etmeyelim. Bırak ayrılık bizi bulduğunda gözümüz arkada kalacağına, günü geldiğinde aşk bizi buldu diye göz göze kalalım.
Çünkü sana, 'Benden başka biriyle bu kadar mutlu olamazsın' demiyorum. Ama ben sana, 'Benden başka biriyle acıyı bu kadar güzel paylaşamazsın' diyorum. . ."
Gülümsetti bu sözler. Güzel adamım benim. Keşke herkes senin gibi olsa ya da keşke Tamer de senin gibi olsaydı... canım acıyor neden bunları bana yaşattın Tamer? Seni unutmak için yapıyorum bunları son çarem buydu özür dilerim ama bu seni aldattığım anlamına gelmez çünkü sen benim kalbime gömülüsün lanet olsun ki öyle ve ben artık yoruldum. Şu an tek isteğim Poyrazın seni bana unutturması niyetim ona aşık olmak değil! Sadece yaralarım onunlayken kapanacağını umuyorum. Bu yara kapanmazsa daha fazla bu iğrenç dünyada yaşayamıyacağımı biliyorum yaşamakta istemiyorum açıkcası ama ne biliyim işte intihar etmeyede gönlüm razı değil.
Biraz daha oturup konuştuktan sonra kalktık. Eve gidince direk odama kapandım düşünmem gerekiyordu.
Poyaz'ı böyle saçma sapan duygularıma alet etmek istemiyorum ama şimdi gidip ayrılamamda neyse artık olan oldu 1-2 hafta çıkar sonra ayrılırım. İstemsizce elim telefonuma gitti whatsappı açtım bu duygu karmaşası gün geçtikçe daha da canımı sıkıyor. Tamer'e yazdım
"Nasılsın yüzü lokum, huyu bokumdan daha beter olan insan."
İletilmedi
"İyisindir tabi or**pularla takılmak hoşuna gidiyordur"
İletilmedi
"Kahretsin seviyorum işte. Beni ne kadar istemesen de"
İletilmedi
"Ben seni seviyorum"
İletilmedi
"Her şeye rağmen"
İletilmedi
"İşte bu çok boktan bi durum"
İletilmedi
"Unutamıyorum seni. Çevremdekilerde unutturmaya çalıştılar. Zaman geçtikçe seninle ilgili konuşmayı bıraktılar, ismin geçince bana bakmayı bıraktılar ismini söylemeyi bıraktılar. Seninle ilgili sorular sormayı bıraktılar. Nasıl olduğumu da sormuyorlar artık. Hiç olmamışsın gibi... Seni unutmuşum gibi... Bilmiyorum belki de üzülmemi istemiyorlar. Bazen seninle ilgili konuşmak istiyorum sonra vazgeçiyorum. Onlar bıraktı da ben bırakamadım"
İletilmedi
"Aşık olduğun kişi olmayı çok isterdim."
İletilmedi
"Of be"
İletilmedi
"Kalbin başkası için atıyor"
İletilmedi
"Yüreğim yaralı, ruhum paramparça"
İletilmedi
"Bana bunları neden yapttın?"
İletilmedi
"İletilmedi ne lan iletilmedi neee!!!"
İletilmedi
"Hem wpden hem gönülden engelledin"
İletilmedi
Telefonu yere bırakıp ağlamaya başladım bu nasıl bir hikayeydi benim hikayem neden böyleydi. Ne suçum vardı benim ya neden bunları yaşıyorum neden!? Başımı kaldırıp aynadaki görüntüme baktım. Acıdım. Kendime acıdım. Kızarmış gözlerim, akan makyajım, bembeyaz suratım, bomboş bakan gözlerim... bir ölüden farksız ruhum.
Banyoya gidip yüzümü yıkadım ailemin beni böyle görmesini istemezdim. Odama geri dönüp eski yerime oturdum. Ne yapıyordum ben böyle? Kendime gelmeliyim. Tamer aylar öncesinde kaldı. Sevgilin var senin saçma sapan hareketler yapma Rana! Telefonu elime alıp tekrar mesajlara girdim
"Bu söylediklerimi unut!"
İletilmedi
"Bu son yazışım sana"
iletilmedi
"Kendime yeni bir sayfa açtım. Hem sevgilim var. Kendine iyi bak. Ya da bakma."
İletilmedi
"Senden nefret ediyorum"
İletildi
Bu bölümü gözden geçirmeye vaktim olmadı eğer yanlış yazdığım yerler varsa sorry
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÜVEY AŞK
ChickLit●Tamamlandı● Burada bir evin yıkıldığını nasıl ifade edebilirim size Gülümsememe bile 1 dakikasını ayırıp bakmadı Çünkü, O gecenin sabahında bir şeyler olmuş gibiydi Hiç bir şey aynı değildi Üzgün ve yorgundum Sanırım bu günler benim değil... Gerçek...
