32

16.6K 461 8
                                    

Narinig niya ang mahinang yabag ni Luke sa labas. Ganoon din ang pagbukas ng pinto ng silid ng lolo niya. Binitiwan niya ang binabasang paperback at tiningnan ang relo sa nightstand. Alas-ocho y media ng gabi. Mahigit kalahating oras mula nang ipanhik niya si Andre at patulugin na.

Ngayon lang ba ito pumanhik?

Tumayo siya at lumabas ng silid. Sinulyapan niya ang silid ni Luke, bahagyang bukas ang pinto nito. Tinawid niya ang pasilyo patungo roon.

"Luke, gising ka pa ba?" marahang tanong niya bago iniawang ang pinto.

Luke was sitting on her grandfather's rocker. He opened his eyes when she entered his room. 

"May problema ba?" tanong nito.

Kung hindi lang sa nakikita niyang pagsisikap ni Luke na huwag niyang makita ang pagdaing nito ay gusto niyang matawa sa tanong.

Lumapit siya at tumayo sa harap nito. "Hindi ba ako ang dapat na magtanong niyan?" she said softly. "There's no need to hide your pain from me, Luke. Nasabi mo na sa akin ang tungkol sa likod mo. Sumasakit na naman ba?"

"Hindi na katulad ng dati," sagot nito. "Sinunod ko iyong sinabi mo. Nakipagkita ako sa doktor ko nang magtungo ako sa Maynila and asked his prescription on mild painkillers." Nilinga nito ang nightstand, naroon ang baso ng tubig na kalahati na ang laman.

"Puwede ko bang makita ang bote ng gamot?"

Umiling ito. Smiled grimly. "I only bought one damn tablet hoping I wouldn't have to use it. But I'm tired. Malayo-layo rin ang Laoag dito. Nakita mo ang ibig kong sabihin? Sa susunod na sumakit ang likod ko ay babaling ako sa drug."

"Okay. From now on, you will only take painkillers under my supervision. In my almost three years of practice, I have never yet got a patient addicted to drugs. At wala akong balak mag-umpisa sa iyo," wika niya sa professional na tinig. "So don't be pigheaded, pain will retard the healing of your back. Na siya nang nangyayari. Maliban na lang kung gusto mong kakambal ang sakit sa likod mo habang-buhay."

"Message received, doc," wika nito.

Roseanne noticed he was trying to ignore the pain while waiting for the painkiller's effect. Yumuko siya at inilagay ang kamay sa likod nito.

"Halika, aalalayan kita patungo sa kama para maipahinga mo ang katawan mo nang maayos."Subalit tumaas ang kamay ni Luke at hinawakan ang palapulsuhan niya. The grip was vice-like she could feel the pain.

LUKE stared at her and wanted to curse himself for getting caught again in one of his pains.

"Masakit lang ang likod ko dahil napagod ako sa pagmamaneho pero hindi ako imbalido, doktor," he snapped.

"Well, Mister Montañez," pahablot na binawi ni Roseanne ang kamay, "kung sino man ang magsasabing imbalido ka ay dadagukan ko! I was only trying to help you. Force of habit. Nasanay akong gawin iyon sa mga pasyente ko."

He felt like laughing. She was like a mother hen glaring at him. There was no pity in her eyes. Yes. He could easily recognize that. Nang mangyari ang trahedya, kinasusuklaman niya ang mga naaawang tinging ipinupukol sa kanila ni Kiel ng marami. Oh, they were well-meaning friends. But he didn't need their pity. He was furious as hell. He had wanted to kill the man who was reponsible for his family's death.

He and Kiel had the chance. Subalit nanaig ang matinong kaisipan nila. Iyon ang kaibahan nila ni Kiel kay Flavio Guillermo. They weren't criminals.

Humugot siya ng malalim na hininga at ibinalik kay Roseanne ang mga mata. She was wearing a chaste cotton pajamas. Kung iniisip ng babaeng ito na dahil pajama ang suot ay hindi mapupukaw ang damdamin niya, puwes nagkakamali ito.

Her scent alone was enough to reel his senses.

At nakita niyang nakalugay ang buhok nito sa kauna- unahang pagkakataon. Nakasabog iyon sa mga balikat nito. As curly and as wild as he imagined it to be.

"Did you know that it's dangerous for you to be in this room with me?"

"Nakasunod sa akin ang panganib, Luke. You should know that by now," she said boldly.He groaned. She didn't know what she was talking about. Tumaas ang kamay niya at inabot ang buhok nito. Ipinaloob doon ang mga daliri. Her hair was soft.

"Your hair's beautiful," he whispered. "Hindi mo dapat laging itinitirintas o di kaya ay itinatali sa likod."

Roseanne gasped. "I-I hate it. It's curly and—"

"Untamable," he said huskily and he was pleased the way she stammered. "I like untamable hair." Tumaas ang isa pa niyang kamay sa likod nito at unti-unti itong hinila patungo sa dibdib niya hanggang sa mapaupo ito sa kandungan niya. Hindi tumutol si Roseanne.

Her face was pressed against the warm of the skin on his neck and he lost control. Oh, god. How it felt good to hold her like this. She was warm, alive, and he needed her!His pain doubled. The physical one he could ignore. Subalit hindi ang sakit na pinukaw ni Roseanne sa kanya.

He kissed her hair, while his fingertips massage her scalp softly. And then his lips found her temple, her eyelids, and then her lips, habang abala ang kamay niya sa pagdama sa katawan nito.

"I need you, Roseanne..." he whispered roughly. "I need you so much. Let me be inside you—"Hindi niya natapos ang sasabihin, Roseanne's lips parted as she received the thrust of his tongue, roughly stroking hers. He moaned in his throat when Roseanne open her lips wider and kissed him back, thrust for thrust. He groaned savagely, hinila niya ito sa ibabaw niya, ipinadadama ang pagnanasang kahit siya ay hindi makapaniwalang ganoon katindi. Narinig niya ang pagsinghap nito at sinundan iyon ng mahinang ungol, as if in pain and then in pleasure.

Pinakawalan niya ang mga labi nito subalit nanatiling hawak niya ang likod ng ulo ni Roseanne, so that he could nip and suck her swollen and sweet lips. Oh, she would be sweet everywhere.

Roseanne whimpered again and pressed herself closer to him, feeling him. Kung mayroon mang bahagyang pagtutol ang isip at katawan ni Luke sa pagnanais na angkinin ito ay tuluyang naglaho. Nararamdaman niya, Roseanne wanted him as much as he wanted her.

Tumayo siya, taking Roseanne with her. He squeezed his eyes shut as sharp pain jammed into his back. He'd be damn. But no pain could stop what he wanted to do now!

Kumawala si Roseanne nang maramdaman ang pagpapakawala nito ng marahas na hininga.

"A-are you all right?"

"I will be if you stop worrying about me," he drawled, hinila ito pabalik sa mga bisig niya at inihiga sa kama, toppling her.

Unti-unti, bumaba ang mga mata niya sa mga labi nito. Her lips already slightly parted and moistened with a maddeningly sensual sweep of the tip of her tongue.

"I want you, my lovely rose," he murmured, "want you like hell on fire." Ipinailalim niya ang kamay sa likod ng ulo nito at iniangat ito patungo sa kanya.

My Love My Hero, Montañez (UNEDITED) (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon