Teni Tenime

✦ BÖLÜM 6 | SARIŞIN ✦

Yeni bölüm!

İyi okumalar.

• • •

Sabah uyandığımda onun odasında,onun yatağındaydım.Gözlerim koltuğa kayınca orada olmadığını gördüm.Dün yaşanılanlardan sonra direk yatıp uyumuştum.O bir şey dememişti bende konuşmamıştım zaten.Yorganı üstümden atıp çıplak ayaklarımı zeminle buluşturdum.

Sessiz adımlarla kapıya doğru yaklaştım.Elimle kulpu tutup açtım.Kapıdan kafamı çıkarıp etrafa bakındım.Ortalıkta kimse yok gibiydi.Odadan çıkıp yürümeye devam ettim.Aşağıya iniyordum ki duyduğum ses ile yerimde durdum.

"Dün gece neden öyleydin?" bunu diyen bizim sarı papatya Hande'ydi.Kısa bir sessizlik oldu daha sonra onun sesi geldi "Nasıldım?"

"Bana karşı hiç olmadığın gibiydin.Yani beni tersledin,neden?"

"Öyle gerekti."

"Öyle mi gerekti?" ses tonundaki siniri buradan bile anlayabilmiştim "Pekâla,öyle olsun." daha sonra zeminden topuklu ayakkabı sesleri gelince merdivenlerden uzaklaşıp duvarın arkasına geçtim.Evin kapısı sertçe kapatıldığında gittiğini anlayıp merdivenlerden indim.Salonda olduğunu tahmin edip oraya ilerledim.

Tahminim doğru çıkmıştı.Koltuğa yayılmış kafasını arkaya atmıştı.Sessiz bir şekilde tavanı izliyordu.Bir şey söyleyecektim ki vazgeçip arkamı döndüm.Salonun kapısına ilerlerken bana seslendi.

"Dur."

Durdum.

Önüme dönüp ona baktım.O bana bakmak yerine hâla tavana bakıyordu "Ne oldu?" dediğinde kısaca cevap verdim "Bir şey olmadı,"

"Okul için hazırlanıcam." diye bahane bulup arkamı döndüm.Merdivenlere ilerlediğimde hizmetli bir kadın beni görünce "Kahvaltı yapmayacak mısınız?" kafamı iki yana sallayıp merdivenlerden yukarı çıktım.Odama girip etrafa kısa bir bakış attım.

O buraya girmişti peki neden bu oda ile ilgili bir şey söylememişti?

Aşağıda ona bunu sorucaktım fakat bunalmış göründüğü için daha fazla sıkmak istememiştim.Dolabımı açıp içinden pileli kısa okul eteğimi çıkardım.Tişörtü de alıp üstümdekilerden kurtulduktan sonra onları giydim.Üstüme kısa ceket alıp saçlarımı fönledim.Ayakkabılarımı giyip çantamı aldım.Aynadan son kez kendime göz atıp odadan çıktım.

Merdivenleri hızlıca inip evin kapısının önünde durdum.O sırada salondan çıkan Ediz yanımdan geçip kapıdan çıktı.Çıkarken bana bir kere bile bakmamıştı.Bir kaç saniye olduğum yerde durdum.Kendime gelip evden çıktım.Kapıyı arkamdan kapattığımda Ediz çoktan arabasını çalıştırmış büyük bir gürültü ile gözden kaybolmuştu.

Bu tavrını anlamayıp ilerlemeye devam ettim.Taksi aramak için telefonumu çıkarıyordum ki korumalardan biri bana seslendi "Lavin hanım!"

Başımı kaldırıp orta yaşlı,uzun boylu adama baktım.Bir kaç adımda yanımda bitti ve "Bundan sonra sizi biz bırakacağız," hemen sonra devam etti "Arslan beyin kesin kararıdır."

Kaşlarım çatıldı.

İtiraz etsemde kabul edicek gibi değillerdi.İtiraz etmem için bir sebepte yoktu.Aslında sanırım vardı.