Teni Tenime

✦ BÖLÜM 22 | EVCİLİK ✦

Ben geldim!

Sonunda geldi yeni bölüm dediğinizi duyar gibiyim.Devam etmeyeceğimi söylemiştim ama çok ısrar ettiğiniz için bu bölümü atıyorum aşklarım.

İyi okumalar.

• • •

"Anne.."

Karanlıktan uzak,ışığın vurduğu yerde öylece duran kadına bir kez daha baktım.Hemen yanımdaki elaların yüzümde dolandığını biliyordum.Her şey ağır çekimdeydi sanki.Aldığım nefesin sesi çok yakından geliyordu.Kalbim deli gibi atarken gözümden akan yaş usul usul boynuma doğru yol aldı.Tepkisizdim.Ne yapmam gerektiğini bile bilmiyordum.Yumruğumu onca yılın acısını alırcasına sıktım.Göz kapaklarım ağır ağır kapandı.Bunun sadece bir halisülasyon olmasını diledim.Gerçek olmamasını diledim.Onca yıl bu an için ölmeyi bile göze alabilen ben,şimdi gerçek olmaması için ölebilirdim.Gözlerimi sımsıkı yumdum.

1..2..3

Gözlerim ağır ağır tekrar açıldı.Tekrar baktım oraya.Baktığım yer artık boştu.Orada değildi.Yoktu.

Bedenin yerini koca bir boşluk almıştı yine.Ediz'in elini bırakıp arkamı döndüm.Gözlerimi son kez onun biçimli yüzüne çevirdim.Ne olduğunu anlamaya çalışıyordu.İstemsizce kafamı iki yana salladım.Deliriyor muydum?Arkamı dönüp koşmaya başladım.Önümdeki insanları ittip yolumu açmalarını sağladım.Ayağımdaki topukluların bıraktığı ses insanların uğultularıyla karışmıştı.Geçmişimi geride bırakmak isterken sürekli kendimi geçmişimle karşı karşıya buluyordum.Onun bana seslendiğini biliyordum.Durmayıp daha hızlı koştum.Yaşlar git gide yanaklarımı sardı.Nefes alamıyordum.Kalbim sıkışmıştı.Dışarı çıktığımı bedenime vuran rüzgarla farketmiştim.Hemen yanımdaki koyu denize takıldı gözlerim.

Elimi kaldırıp yanaklarımı hızla sildim.Nefes nefese denize bakmaya devam ettim.Dalgaların sesi artık çok daha yakındı.Kafamın içinde yankılanan dalgaların sesi rahatsız ediciydi.Hemen yanımdaki banka oturdum.Dirseklerimi dizime dayayıp,ellerimi başımın iki yanına koydum.Deli gibi titrediğimin yeni farkına varmıştım.

O gerçekten orada mıydı?

Yoksa hayal miydi?

Yıllardır yüzünü görmediğim annem bu gece benimle miydi?Yoksa beynimin bana oynadığı bir oyun muydu?

Çok küçükken beni bırakıp giden annem..Yüzünü sadece fotoğraflardan anımsadığım annem..Ölüp ölmediğini bile bilmediğim annem..

Nefes almak ister gibi tekrar baktım denize.Fakat dalgalar inadına beni boğmaya devam ediyordu.Tam o sırada duyduğum ses onun sesiydi "Lavin.." sesi hiç olmadığı kadar endişeli çıkmıştı.Arkamı dönüp ona bakmadım.Gözlerim denizde gezinirken yanıma yaklaşan adım seslerini işittim.Bir kaç adım uzağımda durduğunda bilinçsizce gözlerim ona kaydı.Saçları dağılmıştı,gözleri iyi olup olmadığımı kontrol etmek ister gibi yüzümde gezindi.Bedeninin kas katı olduğunu biliyordum.Bir anda öne doğru adım attığında elimi kaldırıp bağırdım "Yaklaşma!" dediğimi yapıp olduğu yerde durdu.

Gözyaşlarım tekrar tenime bulaştı ama artık umurumda değildi.Ben hiç iyi değildim.

Kafamı deli gibi iki yana sallayıp arka arkaya doğru ilerledim.Küçük adımlar atarak bana doğru gelmeye devam etti "Sana yaklaşma dedim!" Bedenim irkildi.Ediz'in gözlerini kırpmadan bana bakıyordu.Arkaya attığım son adım boşluğa gidiyordu ki ne olduğunu anlayamadan Ediz ani bir hareketle beni belimden yakalayıp hızla kendine çekti.Başım göğüsüne vurduğumda burnuma gelen buram buram kokusu güvende hissettirdi.Ben ne yapıyordum böyle?