Dead To Loser ➳ Vmin Texting

0.4

Deadtoloser: Kulaklarım çınlıyor.
Yine bağırıyor.
Çığlıklar susmuyor.
Artık susmalılar.
Yoruldum Jimin.
Artık yaşayamıyorum.
Artık sınav olmak istemiyorum.

Parkjim: Sakin ol lütfen.
Sakın aklından kendine birşey yapma düşüncesi geçmesin.

Deadtoloser: Neden çığlık atıyor?
Beni seviyordu.
Beni seviyor ama beni incitiyor.
Bende öyle yapmadım mı?

Parkjim: Pekala.
Pekala, şey seni arayacağım.
Numaranı verir misin?

Deadtoloser: Bana şarkı mı söyleyeceksin?
Benim için bunu yapabilir misin?
Benim için çığlıkları bastırabilir misin?

Parkjim: Yapabilirim.

Deadtoloser: Teşekkürler Jimin.
**** bu numaram.

Parkjim: Arıyorum.

~Park Jimin arıyor~

Dolu gözlerimle zorla gülümsedim ve aramayı yanıtlayıp kulağıma götürdüm.

"Merhaba, ya da selam mı demeliyim? Herneyse. Şey nasılsın?"

Dudaklarımı birbirine bastırdım. Onunla konuşamazdım. Buna gücüm yetmezdi.

"Sanırım konuşmayacaksın. Pekala, sana hangi şarkıyı söylememi istersin?"

Bir süre duraksadıktan sonra kıkırdadı.

"Ah sanırım onu da söylemeyeceksin."

Kalın çıkan sesimle çatlak çıkmasını umursamadan atıldım.

"Promise."

Bir süre durduktan sonra yutkunma sesi geldi.

"Sen onu nasıl biliyorsun? Ben onu- dur bir saniye bizim okula mı gidiyorsun?"

Konuşmadan gözlerimi duvara çevirip oturduğum yere iyice sindim.

"Şey, pekala o zaman söylüyorum. Telefondan söylediğimden dolayı sesim biraz kötü çıkabilir."

O görmese de kafamı iki yana salladım ve dudaklarımı oynatıp sessizce "Sorun değil" dedim.

"Başlıyorum."

Derin bir nefes aldı.

"Tek başıma yığılmış oturuyorum, düşüncelerim büyüyor sadece

Ne zamandan beri incitiyorsun beni, sen bile bilmiyorsun ki.

Sende incindin, çünkü benimsin.

Aklını başından almak istiyorum sadece.

Yine böyle uzaklaşıyorsun benden.

Ben iyiyim diyorum, ama sanırım aslında değilim.

Kendi ışığın olmanı istiyorum bebeğim, kendi ışığın olmalısın.

Böylece artık acı çekmezsin, böylece gülümsersin.

Kendi gecen olmanı istiyorum bebeğim, kendi gecen olabilirsin.

Böylece geceler sana karşı daha dürüst olur.

Sende incindin, çünkü benimsin.

Aklını başından almak istiyorum sadece.

Yine böyle uzaklaşıyorsun benden.

Ben iyiyim diyorum, ama sanırım aslında değilim.

Kendi ışığın olmanı istiyorum bebeğim, kendi ışığın olmalısın.

Böylece artık acı çekmezsin, böylece gülümsersin.

Kendi gecen olmanı istiyorum bebeğim, kendi gecen olabilirsin.

Böylece geceler sana karşı daha dürüst olur.

O yüzden şimdi söz ver, oh oh

Günde birkaç kere, oh oh

Kendini yalnız hissetsen bile,oh oh

Kendinden vazgeçme, oh oh

Oh oh oh oh

Duralım bir saniyeliğine, küçük parmağını benimkiyle kenetle.

Şimdi bana söz ver, oh oh oh oh (Bu çeviriyi buraya doğru yazmak için çok uğraştım çünkü her yerde farklı yazıyor. Ben birkaç yerinkini birleştirip yazdım böyle daha mantıklı oldu bence.)"

Ne ara kapadığımı bilmediğim gözlerimi hafifçe araladım ve gülümsedim.

"Söz veriyorum Jimin."