Angel,who? ✔️

"Τι θέλω και μιλάω;"

Previously on "Angel who?"
•φασίνα
•ΣΤΡΙΠΤΙΖ
• Ο Stefan είναι τελικά ο πατέρας του παιδιού. (είναι;)😂

Now on Angel who :

"Αποκλείεται." είπε και άρχισε να πηγαινοέρχεται  στο δωμάτιο του ξενοδοχείου φανερά προβληματισμένος.
"Δεν μπορεί να είμαι εγώ ο πατέρας του παιδιού, πρέπει να έγινε κάποιο λάθος." είπε και σταμάτησε να πηγαίνει πέρα δώθε. Ακούμπησε στον τοίχο και σταύρωσε τα χέρια του κάτω από το στέρνο του. Το βλέμμα του κατευθύνθηκε στην Anna που είχε πλέον κάτσει στο κρεβάτι κουρασμένη.
Αφού ο Andrian κατάφερε να πείσει τον Stefan να βρεθούμε σε αυτό το ξενοδοχείο,το οποίο είναι τόσο παλιό που φαίνονται μέχρι και οι πατημασιές απο τους τριακόσιους του Λεωνίδα στο πάτωμα, και αφού μετά από 3 βδομάδες που μας το ακυρωνε  συνέχεια ο Stefan αποφάσισε να μας κάνει την χάρη, τώρα βρισκόμαστε σε αυτό το δωμάτιο να προσπαθούμε να τον πείσουμε ότι ναι όντως εκείνος είναι ο πατέρας του παιδιού της Anna.
"Ναι όταν όμως πηδιομασταν στις τουαλέτες του μπαρ ήταν καλά. " ειρωνεύτηκε η Anna.
" Βρε παιδιά να την εξετάσουμε και την άλλη εκδοχή. Είμαστε σίγουροι ότι είναι αυτος;" είπα εγώ δειλά δειλά και ο Andrian με την Anna με κοίταξαν δολοφονικά. Τι θέλω και μιλάω;!
"Όχι όχι είμαι σίγουρη, δυστυχώς δεν ξεχνιέται μια τέτοια εμπειρία." είπε έχοντας μια έκφραση απαξίωσης.
"Τι θες να πεις;" είπε ο Stefan ο οποίος αμέσως ίσιωσε το κορμί του και την πλησίασε.
"Ε ότι άλλοι το κάνουν καλύτερα." είπε εκείνη κοιτώντας δήθεν αθώα κάπου αλλού. Όταν το βλέμμα της έπεσε σε εμένα και κοιταχτήκαμε κατάματα αρχίσαμε να κοπανιόμαστε από τα γέλια.
"Α να σου πω κοριτσάκι δεν φτάνει που είχες την ευκαιρία να πας με τον καλύτερο-" ξεκίνησε να λέει αλλά τα γέλια μου τον διέκοψαν.
"Ε καλά και εσύ, όχι και ο καλύτερος ας μην υπερβάλλουμε." είπα και μόνο και μόνο από την έκφραση του πέθανα στα γέλια. Ο καημένος, προσπαθούσε να κρύψει την ντροπή που ένιωθε... Τον είχαμε κάνει κουρέλι. Ντροπή!
"Και τι θέλετε από μένα τέλος πάντων;" άλλαξε το θέμα της συζήτησης. Επιτέλους μετά από τόση ώρα είχε αρχίσει να δέχεται την πιθανότητα να είναι ο πατέρας του παιδιού.
"Τι εννοείς; Δηλαδή δεν ένιωσες κάτι για μένα; Έστω και στιγμιαίο." ρώτησε η Anna και έκανα face palm.
"Ποτέ να προλάβει κοκλα μου ο άνθρωπος;" είπα και ο Stefan απάντησε με την σειρά του.
"Ένιωσα, βέβαια ένιωσα. Έλξη, είσαι πολύ όμορφη κοπέλα και ήθελα να κάνω κάτι μαζί σου. Αλλά ως εκεί. Ήταν μόνο ένα βράδυ, ήμασταν λιώμα. Δεν είχα καν την ευκαιρία να σε γνωρίσω πριν από την σημερινή μέρα δηλαδή. " είπε και φαινόταν πως δεν ήθελε να την πληγώσει.
"Δηλαδή με σκεφτόσουν καθόλου μετά από αυτή την νύχτα;" ρώτησε εκείνη δειλά και εγώ με τον Andrian νιώθαμε σαν να διαδραματίζεται μπροστά μας μια κακής ποιότητας σαπουνόπερα. Το δράμα ενός δαίμονα και μιας γκαστρωμένης, τι υπέροχα!
"Η αλήθεια είναι πως ναι, δεν είσαι από τις κοπέλες που ξεχνιούνται εύκολα. " είπε και η Anna χαμογέλασε και προσπάθησε να κρύψει το κοκκίνισμα στα μάγουλα της.
"Λοιπόν πριν συνεχιστεί η σαπουνόπερα να σας υπενθυμίσω ότι δεν ήρθαμε εδώ σήμερα γι'αυτο. Το ερώτημα λοιπόν είναι:Θα αναγνωρίσεις το παιδί και θα βοηθήσεις την Anna να το μεγαλώσει, με το καλό ή με το άγριο;" είπα και τα μάτια μου έγιναν μοβ.
Ο Stefan φάνηκε να ξαφνιάστηκε και έφτιαξε με το χέρι του τα μαλλιά του τα οποία ήταν λες και είχε απολυθεί μόλις από τον στρατό. Αίσχος δηλαδή!
Καθώς τον κοίταζα με σηκωμένο φρύδι και τα μάτια μου είχαν ακόμα το χρωμα της βιολέτας ένιωσα τον Andrian να με πλησιάζει από πίσω μου και όταν η ανάσα του ήρθε σε επαφή με το δέρμα μου ανατρίχιασα.
"Είσαι τόσο σέξι όταν παίρνεις αυτό  το αποφασιστικό ύφος, θέλω να σε πάρω εδώ και τώρα. " ψιθύρισε στο αυτί μου και μπορούσα να νιώσω ότι ένα πονηρό χαμόγελο είχε σχηματιστεί στο "αγγελικό" πρόσωπο του.Η Anna με τον Stefan που  παράτησαν όλη την σκηνή μας κοίταζα περίεργα.
"Πάλι ξεφύγαμε από το θέμα όμως." μουρμουρισα μέσα από τα δόντια μου και αφού απομάκρυνα τον Andrian από πάνω μου κοίταξα  και πάλι τον Stefan επίμονα.
"Ναι μας γκάστρωσες όμως. " είπε εκείνος υψώνοντας το βλέμμα του στο Θεό και κουνώντας νευρικα το πόδι του.
"Να με συγχωρεί η χάρη σου αλλά εσύ μας γκάστρωσες και συγκεκριμένα την Anna. "είπα και ξεφυσηξε γυρίζοντας στιγμιαία το κεφάλι του άλλου. Προσπαθούσα πολύ να συγκεντρωθώ στο θέμα μας αλλά η έκφραση του Andrian δεν με βοηθούσε καθόλου. Ας μην μιλήσω για τις σκέψεις του που τόση ώρα πάλευα με τον εαυτό μου να μην διαβάσω.
"Λοιπόν επειδή έχουμε και δουλειές." είπα και το βλέμμα του Andrian με έκανε να αισθανθώ πως είχα έναν μίνι οργασμό. Χεχ ουπς.
"Θα αναγνωρίσεις το παιδί ναι ή ου; Γιατί έχουμε έρθει κυριολεκτικά στου διαόλου το κέρατο, περιμένουμε να πάρεις μια γαμηνενη απόφαση και μην μου πεις πως αυτο που βγήκε μόλις από την τρύπα στον τοίχο είναι ένας γαμημενος αρουραίος;" είπα και τα βλέμματα όλων στράφηκαν προς τα εκεί.
"ΑΑΑΑΑ"Τσιριξε η Anna και σηκώθηκε όρθια στο κρεβάτι χοροπηδώντας ελαφρά.
Έχοντας τελείως πόκερ φεις και κάνοντας μια κίνηση με το αριστερό μου χέρι ο αρουραίος έγινε στάχτη.
"Αμάν γιατί το σκότωσες;" είπε η Anna.
"Γιατί μέχρι να αποφάσιζες εσύ τι θες να το κάνω θα γνωρίζαμε και όλη την υπόλοιπη οικογένεια του." είπα και μετά από τόση ώρα ο Stefan μίλησε.
"Ωραία λοιπόν,ναι θα αναγν-" πήγε να πει αλλά ο ήχος από ποδοβολητα έξω από το δωμάτιο τον διέκοψε.
"Όχι ρε πουστη μου σήμερα!" είπα και κουνησα τα χέρια μου εξοργισμένη.
"Υποτίθεται ότι αυτή η πολύ σημαντική για το αφεντικό τύπισσα, αυτή η μισή αγγελος τεσπα, είναι εδώ;" ακούστηκε και κρατήσαμε την ανάσα μας.
"Ναι ρε βλάκα."
Απάντησε μια άλλη αντρική φωνή.
"Και πρέπει να την σκοτώσουμε δηλαδή;" ακούστηκε πάλι η άλλη φωνή.
Πριν προλάβει να απαντήσει είπα στον Stefan να πάρει την Anna και να τηλεμεταφερθουν σπίτι.
Όταν εξαφανίστηκαν οι δυο τους μπόρεσα να ακούσω την άλλη φωνή να απαντάει λίγο πριν μπουν στο δωμάτιο.
" Αυτή την εντολή μας έδωσαν, για κάποιο λογο είναι επικίνδυνη. Σιγουρα έχει να κάνει με τις δουλειές του αφεντικού. Πρέπει να νιώθει ότι απειλείται για να μας δώσει τέτοια εντολή. Τώρα σκάσε βλάκα και βοήθα να σπάσουμε την πόρτα. " είπε και ο Andrian μπήκε μπροστά μου για να με προστατέψει. Λίγα δευτερόλεπτα πριν μπουκάρουν μέσα τον έσπρωξα και μετά από έναν δυνατό κρότο βρέθηκα απέναντι από δύο μεσαίου ύψους άντρες. Τα σημεία του σώματος τους που δεν καλύπτονταν από ύφασμα ήταν γεμάτα περίεργα εγκαύματα και γρατσουνιές,το δέρμα τους ήταν κόκκινο και αποκρουστικό.
"Δαίμονες"είπε ο Andrian μέσα από τα δόντια του και εγώ τους κοίταξα με χλευασμό.
"Θέλετε κάτι;" είπα και κοίταξα αδιάφορα τα νύχια μου.
"Είσαι η Violet;" Ρώτησε ο πιο βλακας από τους δύο.
"Μπορεί και να είμαι,δεν έχω αποφασίσει ακόμα. "είπα και ξαφνιάστηκα με το θάρρος μου.
Τα ματια μου έγιναν μοβ και ένα ζευγάρι φτερά εμφανίστηκε στην πλάτη μου.
"Λοιπόν ακούστε πως έχει η κατάσταση, εσείς θα πάτε πίσω στο διάολο από όπου και ήρθατε και θα πείτε στο αφεντικό σας πως δεν υπάρχει καμία Violet. " είπα και γέλασαν.
"Όχι όχι κοριτσάκι, δεν λειτουργεί έτσι αυτό. Οι εντολές που μας δόθηκαν ήταν να σε σκοτώσουμε και αυτό θα γίνει. " είπε και πριν προλάβουν να κάνουν βήμα ο Andrian μπήκες μπροστά μου και πήρε πάλι την δαιμονική του όψη.
Άναψα λιγο.
Σκάσε φονουλα.
Απλά λέω
"Ακούστε με καλά, την Violet δεν την πειράζετε. Αν γουστάρει το αφεντικό σας να έρθει εδώ να τα πούμε ευχαρίστως." είπε ο Andrian και προσπάθησαν πολύ να κρύψουν την ανησυχία τους.
Ο ένας σήκωσε το χέρι του και έκανε να πλησιάσει τον Andrian αλλά τελευταία στιγμή μπήκα μπροστά του και με μια απότομη κίνηση του χεριού μου έπεσε κάτω ουρλιάζοντας.
"Το χέρι μου, η σκυλα μου έκοψε το χέρι, που να πάρει ο διάολος!" φώναξε και ο άλλος είχε μείνει να τον κοιτάζει. Οκέυ μερικές φορές με εκπλήσσω και εγώ η ίδια.Όταν το βλέμμα του επεσε πάνω μου του έδειξα τα δόντια μου και γρυλισα. Εκείνος προσπάθησε να τον σηκώσει γρήγορα από το πατωμα και τον έβαλαν στα πόδια.
"Στο διάολο,και να πείτε στο αφεντικό σας την επόμενη φορά να μην στέλνει τα κοπρόσκυλά του."είπα και εκεί που πήγα να χαρώ που επιτέλους ξεμπερδέψαμε ακούστηκε μια φωνή από πίσω μου.
"Ποιος με φώναξε;" ακούστε μια φωνή και εγώ με τον Andrian γυρίσαμε προς τα εκεί.
"Luc; " είπε ο Andrian και εγώ τον κοίταξα και εσμηξα τα φρύδια μου.
"Τι γίνεται σήμερα, θα σταματήσετε να λέτε το όνομά μου όλη την ώρα;Δεν λέω είμαι ακαταμάχητος αλλά με τούτα και με εκείνα δεν πρόλαβα να τελειώσω το φαγητό μου." είπε ο άγνωστος άντρας και συνέχιζα να τον κοιτάζω σαν χαζή. Ήταν ψηλός και γυμνασμένος. Τα ματια του κατάμαυρα το ίδιο και τα μαλλιά του, το δέρμα του χλωμό και το χαμόγελο του μου δημιουργούσε ρίγος. Οι φλέβες στα χέρια του πέταγαν το ίδιο και αυτές στο λαιμό του. Ήταν μυστήριος.
"Μισό λεπτό, Luc; Από το Lucifer;" είπα και με κοίταξε κουνώντας το κεφάλι του και έκανε μια υπόκλιση,χαρίζοντάς μου το πιο γοητευτικό του χαμόγελο.Οι κυνόδοντές του ήταν κοφτεροι και θύμιζαν βαμπίρ.
"Ο ένας και μοναδικος. Και εσύ όμορφη; Εσύ αν δεν με γελούν τα πανέμορφά μου μάτια,  πρέπει να είσαι η Violet." είπε εξετάζοντάς με.Για πρώτη φορά η μαύρη μου μπλούζα και το τζιν μου με έκαναν να αισθάνομαι τόσο άβολα και εκτεθειμένη.  Ένιωθα σαν αντιλόπη και ο κυνηγός μου δεν ήταν κάποιος με τον οποίο θα μπορούσα να ανταγωνιστω.
"Ναι εγώ είμαι. Πως ξέρεις το όνομά μου όμως;" απόρησα και με πλησίασε. Έβλεπα τον Andrian να  τσιτώνει αλλά παρ'όλα αυτά δεν έβγαλε λέξη. Υποθέτω πως δεν ήμουν η μόνη που ένιωθα τρομοκρατημένη από την παρουσία του ίδιου του διαβόλου μπροστά μου.
"Ω γλυκιά μου, δεν υπάρχει κάτι που να μην γνωρίζω! Και άλλωστε έχει υπάρξει μεγάλο σούσουρο για σένα στην κόλαση. Όλοι συζητούν για την κοπέλα που είναι μισή άγγελος και κρίση θνητή. Είναι κάτι πολύ σπάνιο ξέρεις, για την ακρίβεια είχα χρόνια ολόκληρα μπορεί και αιώνες να συναντήσω ένα πλάσμα σαν εσένα." είπε και έπιασε μια τούφα από τα μαλλιά μου ανάμεσα στα δάχτυλα του.
"Μην την αγγίζεις." γρυλισε ο Andrian και τον κοίταξα επιθετικά.
Αν νομίζει ότι μπορεί να τα βάλει με τον ίδιο του τον πάτερα είναι γελασμένος.
"Andrian"γρυλισα πίσω.
"Μην ανησυχείς ομορφιά μου δεν πειράζει. Andrian ξέρεις ότι δεν υπάρχει περίπτωση να πειράξω το αμόρε σου. Άλλωστε δεν έχω ανάγκη, οποιαδήποτε και αν θελήσω την έχω.
Ήρθα απλά για να σας προειδοποιήσω."είπε και στράφηκε προς τον Andrian.
"Μπα-" πήγε να πει ο Andrian.
"Μπαρμπούνια βλαμμένο παιδί, δεν σου είπα ότι δεν θα με λες έτσι;" τον μαλωσε νοερά και ρολαρε τα ματια του.
"Εντάξει, Luc, για τι πράγμα ακριβώς ήρθες να μας προειδοποιήσεις; Από ποιόν κινδυνεύουμε και γιατί;" είπε και τον πλησίασε.
"Μπορεί να κάνω κουμάντο στην κόλαση αλλά αυτο δεν ισχύει και για τον παράδεισο. Δυστυχώς έγινε ένα μπέρδεμα και μια ψυχή ενώ έπρεπε να πάει στην κόλαση πήγε στον παράδεισο και τελικά αποδείχτηκε ποσο τεράστιο ήταν αυτό το λάθος. Αυτή η ψυχή άνηκε στην Violet Simons."είπε και γύρισα να κοιτάξω τον Andrian ερωτηματικά.
"Η κολλητή της μητέρας σου. "είπε και ένιωσα το αίμα στις φλέβες μου να παγώνει.
"Και τι μπορεί να θέλει αυτή από μας;"ρώτησε ο Andrian και ο Luc τον κοίταξε και γέλασε υποτιμητικά.
"Ωωωω Αντριανουκο πως γίνεται να είσαι τόσο αφελής;! Δαίμονας είσαι που να πάρει! Σκέψου λίγο σαν δαίμονας."είπε έχοντας αρχίσει να αγανακτει.
"Λοιπόν τι θέλει;" ρώτησα εγώ  νιώθοντας έναν έντονο ηλεκτρισμό στην ατμόσφαιρα.
"Εκδίκηση φυσικά. " είπε εκείνος και ήξερα πως τίποτα δεν είχε τελειώσει ακόμα.

Heyyy ,ε δεν μπορείτε να πείτε, ανέβηκε σχεδόν αμέσως το κεφάλαιο 😜
Είχα έμπνευση σήμερα και είπα να κάτσω να το γράψω για να ανέβει!
Θελω πολύ να ακούσω την γνώμη σας.
Για να κατέβηκε ο ίδιος ο Lucifer φανταστείτε πόσο σοβαρά είναι τα πράγματα!
Ελπίζω να σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο, πατήστε το αστεράκι και αφήστε ένα σχόλιο, με βοηθάει να συνεχίσω!!!❤❤❤

Τα λέμε σύντομα αγάπες μου 😊