FORBIDDEN BLISS

CONTINUATION OF CHAPTER 30

Maxy's Point of View

"You mean to say that mom was dad's mistress?" Nakatulalang tugon ko kasabay ng pagtulo ng suno-sunod na luha sa mga mata ko. Namamaga na rin ang mga mata ko sa kakaiyak.

Malayo parin ang tingin ko ng nilapitan ako ni Mommy at ni Tita Kelly. "Stand up, my daughter" pumiyok ang boses ni mom nong sabihin niya iyon.

Masamang tingin ang ibinigay ko sa kanya at buong pwersang tinulak siya palayo saakin. "Don't call me your daughter! I'm just a pest in this house. Hindi ako nababagay rito" Agad na pinutol ng mommy ko ang iba ko pang sasabihin ng lumandas sa mukha ko ang palad niya. She slapped me, hard.

"Ate" singhap ni Tita Kelly sa likuran ni mommy.

"How could you say na hindi ka nababagay rito? How could you say that you're just a pest in this house?! You're my daughter kahit pa hindi kita kadugo! You became my daughter since you were born" sigaw ni mom saakin na ikinahagulgol ko.

Nakatingin lang ako sa kanya habang sinasabi niya iyon. "Paano mo'ko natanggap gayung isa lang naman akong anak ng kabet? Paano mo ako natanggap gayung ina ko ang umagaw sa asawa mo? Haven't you think like that?" ipinatapang ko ang boses ko.

"Kahit anak ka pa ng kabet ng asawa ko tanggap kita dahil wala ka namang kasalanan. Tanggap kita dahil inosente ka noong ginawa ng mommy mong mangabet. Wala kang kasalanan sa lahat." Pag-aalo niya saakin.

Sinubukan kong intindihin lahat ng sinasabi niya ngunit hindi iyon maiproseso ng utak ko.

Nang tuluyan na akong nakatayo ay tumingin ako sa mga mata niya, "Was mom your bestfriend?" tugon ko sa kanya.

Malalaki ang matang tumayo ito at pinakatitigan lang ako, "How could you tell?" Hindi nawala sa paningin ko ang sakit na dumalantay sa mata niya nang sinabi ko iyon.

"I saw on the picture how close you were. So tell me already mom. Don't hide anything from me. Was my mom Elizabeth your bestfriend?" nakatutok lang ang mga mata ko sa kanya at hindi iyon inalis nang magsalita siyang muli.

"Yes, Elizabeth was my bestfriend since highschool palang kami. We used to play all day, bonding all day. We did things together. Hindi na nga kami mapaghihiwalay ng mom mo noon. But after we graduated, we separted. Nag-aral siya sa ibang bansa habang ako naman ay pinagpatuloy ko ang pagkokolehiyo sa pinapasukan kong paaralan. And then, I was on second year college when I met your dad. We got to know each other and he courted me. Naging kami when we graduated in college. Nagpropose din siya nong araw na iyon at nagpakasal na rin. At noong taon ding iyon ay umuwi ang mommy mo galing ibang bansa. I was so happy hearing that news. Nagkita kami at araw-araw nalang nasa bahay ko siya upang makapagbonding kasama ako. But far from what I thought she would do, may nangyayari na pala sa kanila ng daddy mo na hindi ko alam. At isang araw ang dumaan at nawala na siya na parang bula. Ni tawag o text wala siyang ibinigay saakin o ginawa manlang. At nalaman ko lang ang lahat noong naipanganak kana. Your daddy told me all of the details because of conscience that bothers him. Masakit ang loob ko dahil sa mga nalaman ko. Your mom was my bestfriend pero paano niya nagawang pagtaksilan ako?" Hindi na napigilan ni mom at napahagulgol na siya. Tita Kelly went to her side at pinapaklama siya, pati ako narin ay mapaiyak narin sa mga sinabi niya ----"So, after knowing that she had a child with my husband, I came to her and planned to kill her"---Parang sinakluban ako ng langit sa mga pinag-aamin ni mommy. Did she kill my mom? Yun agad ang nasa isip ko after hearing those from her. Did she, really?

Napalunok ako ng maramdaman kong may humaharang sa lalamunan ko at nauutal na nagtanong sa kanya, "So, Di-d you kill my mom?"

Agad siyang napayuko na naging dahilan ng paghagulgol ko ng iyak. Pinatay niya ang mom ko? How could she do that! Mabilis akong napakapit sa sofang malapit sa kinatatayuan ko at napakapit doon ng husto ng maramdaman kong matutumba na ako. Kahit ramdam ko na ang paghilo at pagduduwal ay pinilit ko paring tingnan siya sa mata, "Did you really kill her?" Tanong ko ulit sa kanya. "How could you!" Nandidilim ang mga matang sinigawan ko siya. "How could you do that to her!"

"Anak.." she slowly walked to my direksyon pero agad ko siyang pinigilan.

"Stop, just stay right there!"sigaw ko ulit sa kanya.

"Anak, please hear me out. Hindi ko naman ginusto ang nangyari. Pagkarating ko kase doon sa inuupahang bahay ng mommy mo ay wala na siyang malay. Huli ko lang nalaman na pinasukan pala ng magnanakaw ang bahay niyo. I thought she was dead kaya umalis na ako dahil sa takot na baka ako ang maakusahan sa nangyari sa kanya. Ngunit bigla akong natulos sa pagkakalakad ng marinig ko ang boses mo habang umiiyak ka sa duyan. Oo, sa una inaamin ko na huwag ka nalang kunin at hayaan nalang doon,pero hindi ko kinaya kaya kinuha kit at inalagaan bilang anak ko. Pero hindi ko parin miaalis sa isip ko ang mga nangyarinoon. Kung sana manlang dinala ko siya sa hospital, kung sana manlang hindi ko siya pinabayaan nlang baka buhay pa sana si Elizabeth ngayon. Kasalanan ko tong lahat! Kasalanan ko!"

"It was nobody's fault..I feel what you felt that moment..Wala kang kasalanan don, you just consumed by anger that time kaya mo nagawa iyon." Munting tugon ng kapatid niya sa kaniya. Umiiyak narin siya dahil sa awa para sa kanyang ate.

"No, it was all my fault! Hindi ko alam na humihinga pa pala siya nong dumating ako. Hindi ako naging mabuting kaibigan sa kanya dahil sa nababalutan na ako ng sarili kong poot at galit"

Hindi ko na kinaya ang sakit na nararamdaman ko, para na akong sasabog. Namamanhid narin ang mga mata ko sa kakaiyak.

"Stop it already. I don't want to hear anything from you. You said your story and I think the pain, the hurt, the anger, hatred was enough. Ayuko nang makaramdam, sobrang sakit na dito." I pointed my finger to where my heart is, "Masakit na masakit na. So please give me some time to think. I want to rest for now."

What I said made my mom vulnerable. Kahit masakit ay tinanguan lang niya ako. "Go, take a rest for now."

"But not in my room" napakuyom siya ng kaniyang kamay, alam kung gusto niya akong pigilang umalis pero iyon lang namumuong plano sa isip ko ngayon. Wala nang magawa si mommy kundi ang tumago nalang at nag-umpisa na akong maglakad papuntang pinto without saying anything. Ayuko nang magsalita pa dahil mas lalo lang sumasakit ang dibdib ko. Gusto ko nalang talagang magpahinga.

Pero bago ako tuluyang mawala sa harapan ni mommy ay nagsalita siya.

"If you already made up your mind...please come back to me, my princess"

Pagkatapos niyang masabi iyon ay mabilis akong lumabas ng gate at naglakad ng walang patutunguhan.

I picked my phone at my bag. Isa lang ang taong gusto kong hingan ng tulong ngayon. I dialled his phone pero hindi niya iyon sinasagot. Is he really hate me that much?

The thought of Kaine and I wasn't blood related made me relaxed for a bit. Sa lahat ng nalaman ko ngayong araw, yun lang talaga ang napangiti ako. Paano kung malaman ni Kaine na hindi kami magpinsan, is he going to love me? Bumadha ang lungkot sa labi ko nang bumalik ang alaala ko sa nangyari kaninang umaga. The picture of Love while holding Kaine's shoulder. Mabilis kong ipinilig ang ulo ko at itinuon nalang ang atensyon sa paglalakad.

Hindi ko napansin na sa aking paglalakad ay nakatayo na pala ako sa labas ng bahay ni Kaine.

Mayroong parte sa utak ko na pumasok sa kabahayan niya ngunit may parte rin sa utak ko na baka hindi niya ako kausapin kapag sumulpot ako sa bahay niya.

But without regret, I opened the gate at lumakad patungong pinto. Kakatok na sana ako ng mapagtantong bukas ang pinto. Pumasok ako sa loob at hinanap si Kaine. Hindi pa ako nakakapaglibot nang nakita ko siya sa living room with love.

Bumadha ulit ang sakit sa puso ko at napaluha nalang ako ng husto nang makita ang paglapat ng labi ni Love sa labi ni Kaine.

Mabilis niyang ipinalayo ang mukha ni Love sa kanya ng makita niya ako. "Maxy.." Malalaki ang mata niyang sambit sa pangalan ko na naging dahilan ng ikinatingin rin ni Love sa gawi ko.

I dried my tears with my hands at kumawala ng isang pekeng ngiti sa labi, "Oh, sorry. Did I interrupt you? Aalis nalang ako, just continue what you started"

And after that, tumalikod na ako at umiiyak na umalis doon.