Wij en haar

hoofdstuk 10 - Floor

' Komaan Femke! Haast u!' Roep ik naar mijn vrouw die nog aan de voordeur staat. 'Ja ja, ik kom.' Ze haast zich naar de auto en stapt in. ' Eindelijk!' Zucht ik. Nour zit vanachter in de auto en staart uit het raam. ' Alles oké Nour?' vraag ik haar.  'Uhm, ja' Schrikt ze uit haar gedachten. Ik weet niet of ik haar moet geloven. Ik geef Femke een blik die me er meteen één teruggeeft. We geloven er beide niet veel van. 'Zeker?' vraagt ze nu ook. ' Ja, hoor!' Nour zet een glimlach op haar gezicht. Ik heb door dat ze de glimlach niet meent, maar weet nu niet of ik er iets op moet zeggen of niet. Al geluk beslist Femke dat in mijn plek. 'Nour, je weet dat je voor ons geen glimlach moet faken hé.' Femke draait zich naar achter en knipoogt. ' Ik vind het gewoon spannend denk ik.' Ze friemelt aan haar haren. ' Balletkleren kopen?' ook ik draai me nu verward om. ' Omg Floor!' Femke slaagt haar hand op haar voorhoofd. ' Wat?' Ik kijk haar niets begrijpend aan. ' Soms ben je echt...' 'DOM?' vul ik haar aan. 'ja, dat dus!' Giechelt ze. 'Noem je haar nu gewoon dom? 'Nour zit er geshockeerd bij. Ik en Femke schieten in de lach. 'Wat is er nu zo grappig?' Het meisje lijkt er niets van te snappen. ' Femke zegt dat wel vaker.' Ik knipoog naar Nour. 'ja, dat is zowat ons ding.' Giechelt Femke. 'Al van voor onze trouw.' Ik rol met mijn ogen. ' Dat is apart.' Mompelt Nour. ' Ja, we plagen elkaar gewoon graag!' lach ik. Nour glimlacht alsof het haar deugd doet dat plagen hier wel kan. 'Plagen is niet iets wat we thuis deden zeg, maar' Ze kijkt weer door het raam.  'Plagen kan hier en je hart lucht kan hier zeker!' Ik start de auto. ' Zullen we eens danskleren gaan halen?' Ik glimlach ook ziet ze dat niet want haar ogen zijn gericht naar buiten. 'Dank je' Zegt ze zacht. ' Dat is graag gedaan.' Zeggen ik en Femke tegelijk. ' Maar echt dank u voor alles! Ik ben hier nog maar 1 week en ik heb me al meer welkom gevoeld dan bij mijn  familie waar ik bijna heel mijn leven al woon.' Ze heeft tranen in haar ogen. ' Floor stop je de wagen even?' 

We zijn bijna aangekomen bij de winkels. Nour en Femke zitten samen op de achterbank. Het meisje slaapt, haar hoofd licht op Femke's schouder. Heel de rit lang heeft Nour geslapen. Je ziet dat ze moe is  door alles dat ze heeft meegemaakt. Ze heeft rust verdiend. Ze verdiend een zorgeloos leven waar ze zichzelf kan en mag zijn. ik hoop dat ik en Femke die haar kunnen bieden want dit willen we beide. Dit meisje verdiend het.