Wij en haar

hoofdstuk 15- Femke

Daar zitten we dan. Met drie huilend in de zetel. Deze situatie is emotioneel zwaar, maar ik had nooit iets anders gewilt. Ik heb een pleegdochter. Een mooie lieve meid die ik al een deel van mijn gezin kan noemen. Ik weet dat ik mijn hart niet zo snel mag laten gaan want het is nog steeds een pleegdochter. Het verhaal kan nog steeds snel afgelopen zijn. Toch kan ik er niets aandoen dat ik me nu al hard heb gehecht aan deze lieve meid. 

'Ah en over school.' Nour veegt haar tranen weg en zet een glimlach op. 'Denk er rustig over na ! Je hoeft het niet direct te weten.' Zeggen ik en Floor in koor. We zouden niet willen dat Nour nog meer druk en stress krijgt dan ze nu al heeft. 'Ik dnek net dat ik wel een school weet.' breedlachend kijkt zo ons aan. 'Vertel'  Ik en mijn vrouw gaan rechtop zitten en spitsen onze oren. 'Het atheneum hier lijkt me wel fijn. Niemand kent me daar dus het is een frisse start.' Het lijkt alsof ze heel veel heeft liggen denken en haar nieuw leven helemaal ana het uitstippelen is. 'Dat is een fijne keuze. Weet je al een richting?' vraagt Floor meteen die alles direct wilt regelen. 'Sociale en technische wetenschappen. ik denk dat dat de veiligste optie is. Gewoon een richting dat ik ken. Ik wil me kunnen focussen op school en deze nieuwe situatie.' Ik kijk naar Nour die zelfzeker is over haar plan. Ze wilt er echt voor gaan. ze wilt haar leven terug op de rails hebben. ze wilt voor een echt leven gaan, voor HAAR leven. 'Dat is allemaal oké! Wij zullen morgen naar de school bellen!' 

Het is ochtend en er is al vol leven in het huis. Nour is de tafel aan het afruimen terwijl Floor aan het bellen is naar het atheneum. Ondertussen ben ik wat meer aan het opzoeken over de transitie. Ik probeer zoveel mogelijk informatie te vinden zodat we Nour zo goed mogelijk kunnen helpen. We zouden het centrum voor seksuologie en gender moeten bellen. Dat zal ik doen zodra Floor klaar is met bellen.  Wanneer ik de nodige informatie heb opgeschreven komt Nour bij me zitten. 'Oh je bent al opzoek werk aan het doen?' Het meisje glundert. 'Ah natuurlijk! Zodra Floor gedaan heeft bellen zal ik ook een telefoontje doen, maar ik wil eerst weten of we al ene school hebben of niet.' Ik glimlach.  'Dank je' Ze geeft me een knuffel. 'Dat is heel graag gedaan.' 

'Je kan volgende week al starten. We mogen morgen al eens komen kijken.' Zegt Floor die haar gsm net heeft neergelegd. 'Dank je! Jullie doen zoveel moeite voor mij.' Ik zie een vrolijke dame voor me staan dat is heel wat anders dan een paar weken geleden.  'Dat is normaal toch! We moeten wel nog wat schoolspullen voorzien natuurlijk! Dus ik stel voor dat we morgen na het schoolbezoek wat spullen gaan oppikken.' zegt Floor enthousiast. Ik zie een goede moeder, een pracht van een vrouw. Wat ben ik trots op haar. Ik ben trots op ons, we zijn zo goed bezig. ' Ik ga ook even ene belletje doen!' Ik knipoog naar Nour terwijl Floor verbaasd kijkt. ' Ik heb wat opzoekwerk gedaan.' trots schuif ik het papiertje met de telefoonnummer  van het centrum van seksuologie en gender onder haar neus. Ik zie meteen een glimlach op haar gezicht verschijnen. 'Spannend.' 

Beiden hangen ze aan mijn lippen wanneer ik aan het telefoneren ben met iemand van het centrum. 'hmmm' mompel ik. 'Ja' ....' 'transvrouw' .....' Oké, dat begrijpen we.' .... 'Oké, tot de volgende!' Wanneer ik afhaak kijken Floor en Nour me verward aan. 'en?' Beiden tikken ze nerveus met hun vingers op tafel.  'Ze willen je helpen.' glimach ik. 'Maar de wachtlijst is super lang.' Ik zucht. 'Ohw' Nour's gezicht betrekt. 'Maar we mogen al wel wat papieren enzo invullen en dan komen we op de lijst terecht! Dus het komt goed! wanneer ze plek hebben gaan ze ons helpen. Probeer ik haar op te vrolijken. Ook Floor blijkt teleurgesteld te zijn. Ik leg mijn hand op haar been om te tonen dat het goed komt. Dat we sterk zijn. 'Ik ga even naar boven.' Nour staat recht en ik zie aan haar gezicht dat ze even alleen wilt zijn. 'Ja, ga maar.' Ik heb het met haar te doen. Ze vecht nu al zo lang om zichzelf te zijn en het blijft gewoon zo lang duren. Ik snap hoe ze zich voelt. Vechten voor jezelf te zijn is zo vermoeiend. Het zuigt al je energie op, maar ooit komt er een dag dat je niet meer moet vechten en compleet jezelf mag zijn. 

Wanneer Nour boven is kan Floor haar tranen niet inhouden. De tranen stromen over haar wangen en ze begint luid te snikken. 'Floortje toch, kom eens hier.' Ik slaag met mijn hand op mijn bil zodat ze weet dat ze op mijn schoot moet komen zitten. Ze staat recht en ploft op mijn boven benen. 'We doen ons best. Meer kunnen we nu niet doen oké!' Ik neem haar stevig vast en wieg haar zachtjes heen en weer. 'Dat weet ik wel, maar toch.' Ze zucht en sluit haar ogen. Ik ga met mijn handen door haar haren om haar te kalmeren. Het helpt want er kotm al terug een kleine glimlach op haar gezicht. 'We hebben al wel een school gevonden.' Zegt ze trots. 'Voila! dat is ons toch al gelukt! Dus wees trots op jezelf' Ik druk mijn lippen op de hare.  'Dankje Fem! Ik had je peptalk echt even nodig!' Ze kruipt van men schoot af . ' Ik ga eens naar Nour toe.' Ze stapt richting de tra^p als ik naar haar knipoog. 'Als jullie me nodig hebben roep me maar.' Ik blaas een kusje naar mijn fantastische vrouw. 'Zullen we doen.' Ik krijg een glimlachje terug. ze draait zich om en loopt de trap op naar Nour die de troost wel kan gebruiken.