War in Katipunan

Kabanata 37

KABANATA 37.

Marilag.

NANG SUMUNOD na linggo ay napagkasunduan namin nina papa na magsimba kaya’t maaga palang ay gumayak na kami papunta sa simbahan. I’m wearing a casual three-forth floral dress dahil hindi ako pinayagan ni papa na mag-jeans lang. I also tied my hair in a high ponytail na may kaunting mga takas na buhok sa gilid.

My boys, papa and Dice, are also good looking in their matching polo. We attended the mass. Kotse na ni papa ang ginamit namin para hindi raw ako mapagod sa pagd-drive dahil pupunta pa ako sa trabaho pagkatapos naming mag-simba. Sila naman ni Dice ay uuwi na rin mamaya. Sa dalawang linggo nila dito ay hindi napagod ang kapatid ko sa kakapamasyal.

Nang matapos ang misa ay lumabas na kami ng simbahan pero dahil may nakita ang kapatid ko na nagtitinda ng cotton candy ay inaya niya roon si papa. Hindi na ako sumama sakanilang bumili at hinintay nalang sila sa harap ng simbahan. I was browsing my phone for some emails from clients when someone called my name.

“Spica?” nanigas ako sa kinatatayuan ko nang marinig ko ang pamilyar na boses. Nang inangat ko ang paningin ko sakaniya ay agad akong napangiti.

“Ate Lilac!” I said excitedly. My smiled grew wider when she ran to me and hugged me. I chuckled when she keeps saying 'Oh my gosh' while hugging me. Nang humiwalay siya sa yakap ay tinitigan ko siyang mabuti.

Her wavy hair is now shorter. Hanggang balikat nalang iyon. Nag-mature rin ang itsura niya at parang mas gumanda na ang tindig. Kung hindi ako nagkakamali ay doctor na rin siya ngayon katulad ni Luthor. Though she is older than Luthor, baka ay nag-pursue rin siya ng pags-surgeon.

“Oh my gosh! I didn’t expect to see you here!” I chuckled. Even after all these years, she’s still the same bubbly Ate Lilac that I know.

“I’m with my dad and my brother.”

“Hala may kapatid ka pala? OMG! Where are they?” ang taas ng energy ni Ate Lilac kaya natawa ako.

“Bumili lang sila saglit. I’ll introduce you to them when they get back.” Nakangiting sabi ko sakaniya. Lalo naman siyang na-excite dahil do’n.

“I’d love too! I’m with my fam too. Wait, palabas na sila eh. Wait, um.. ayon!” kumalabog ng malakas ang dibdib ko nang sabihin iyon ni Ate Lilac. Tinuro niya rin ang entrance ng simbahan pero hindi ko iyon nilingon. Kahit hindi ko makita ay ramdam ko na ando’n si Luthor.

At hindi nga ako nagkamali dahil nang makalapit sila ay nakita ko ang pamilyar na built ni Luthor. Kasama niya ang mga magulang at kapatid ni Ate Lilac. I wonder where his parents are?

“OMG! Mom, Dad, I saw Spica here!” masayang sabi ni Ate Lilac. Agad naman akong binate nina Sir Conrad at Ma’am Arnie. It’s a bit awkward to call them tito and tita dahil bosses ko sila. Bumati rin saakin ang parents ni Luthor kaya binate ko rin sila pabalik. Ang ikinagulat ko ay ang biglang pagyakap saakin nina Lily at Archie.

“Looks like they never forgot about you.” Komento ni Ma’am Arnie. I smiled at Archie and Lily when they let go of me. Marahan kong hinaplos ang mga buhok nila.

“Kumusta kayong dalawa?” nakangiti kong tanong sakanila. Their smiled widen.

“Mataas po ang grades namin sa school, Ate!” ani Lily.

“We miss you, tutoring us though. But we’re really doing good at school po Ate!” napangiti ako sa sinabi ni Archie. Nakipagkumustahan pa ako sa dalawang chikiting na tumangkad na ngayon at parang handing handa nang mag-dalaga at magbinata.

“Nga pala, Spica,” I looked at Sir Conrad when he spoke. “I heard that the project in St. Luke’s is doing well.” I smiled at Sir Conrad.

“Opo, Mr. de Leon. Hands on po kasi kami ni Architect Guzman doon.” Pormal na sagot ko. Humalakhak naman si Sir Conrad.