IF I Love Him{သူ့ကိုချစ်မိလျှင်} (Z& U)

If I Love Him (Episode 4)

Zawgyi#
ည၁၀နာရီပင္ခြဲလုနီးနီး~~
      ေကာင္းကင္လင္းတိုက္ခန္းဆီသို႔ယိုင္နဲ႔နဲ႔ေလ်ွာက္သြားသည္။
သူအျပင္မွတိုက္ခန္းတံခါးကိုေခါက္လိုက္သည္။
  တံခါးကဖြင့္မေပး။ေကာင္းကင္လင္းစိတ္မရွည္ေတာ့။
"ဖြင့္ေပးလို႔ငါေျပာေနတယ္ေလ"
"....."အထဲမွဘာအသံမျွပန္မၾကားရ။
ေကာင္းကင္လင္းတံခါးကိုအရင္ကထပ္ပိုၿပီးျပင္းျပင္းေခၚက္လိုက္သည္။
"ဘာလဲကြာ။ဒါအိပ္ခ်ိန္ကြ။ေဘးခန္းေတြကိုအားနာဉီး။"
"ဒါဆိုမင္းတံခါးျမန္ျမန္ဖြင့္ေလ"
လေရာင္ခန္႔တံခါးကိုခပ္ဟဟပဲဖြင့္လိုက္သည္။
"တံခါးဖြင့္ကြာ"
လေရာင္ခန္႔သူ႔လက္မွာပတ္ထားေသာနာရီကိုလက္ျဖင့္ေသခ်ာေထာက္ျပကာ
"ဘယ္ႏွနာရီလဲ"
ေကာင္းကင္လင္းမႈန္ရီမႈန္ဝါးျဖင့္ျပဴးၿပဲၾကည့္လိုက္သည္။
"Aww ၁၀နာရီေတာင္ေက်ာ္ေနၿပီပဲ။ေစာသားပဲ"
ေကာင္းကင္လင္းမူးမူးရူးရူးေျပာလိုက္ေသာစကားေၾကာင့္လေရာင္ခန္႔ေတာ္ေတာ္ေဒါသထြက္သြားသည္။
"မရဘူးကြာ။မင္းကိုေျပာထားတာ၁၀နာရီ။အခု၁၀ခြဲေနၿပီ။"လေရာင္ခန္႔တံခါးကိုယ္ျဖင့္ပိတ္ထားလိုက္ရင္းေျပာလိုက္သည္။
"မင္းအပူပါလားကြာ"ေကာင္းကင္လင္းလေရာင္ခန္႔ကိုတြန္းလိုက္သည္။
ပိန္ပါးပါးႏွင့္လေရာင္ခန္႔ကေကာင္းကင္လင္း
တြန္းလိုက္၍ေနာက္ကိုလဲက်သြားသည္။
ေကာင္းကင္လင္းကေတာ့ဘာမွဂရုမထားဘဲသူ႔အခန္းသူယိုင္တိုင္တိုင္ႏွင့္ဆက္ေလ်ွာက္သြားသည္။
တစ္ခါမွအခုလိုအလုပ္မခံရဘူးေသာလေရာင္ခန္႔တစ္ေယာက္မ်က္ရည္မ်ားဝဲလာသည္။သူ႔ဘ၀တစ္ေလ်ွာက္လံုးဖူးဖူးမႈတ္ထားခံခဲ့ရသည္မဟုတ္ပါေလာ။
သူ႔မ်က္လံုးထဲမွာေတာ့မိခင္ျဖစ္သူပံုရိပ္ကိုေျပးျမင္မိသည္။
လေရာင္ခန္႔ခ်က္ခ်င္းပင္အိပ္ခန္းထဲေျပး၀င္သြားလိုက္သည္။စီးက်ေနေသာသူ႔မ်က္ရည္မ်ားကိုသုတ္လိုက္ရင္း
"ငါဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ငါဘာလို႔သူစိမ္းတစ္ေယာက္အေပၚမ်က္ရည္က်ေနရတာလဲ?
သူ႔ကိုဟ္သူေတြးမိသည္။
ေကာင္းကင္လင္းကသူစိမ္းေလ။သူ႔မိသားစု၀င္မွမဟုတ္တာ။သူ႔မိသားစု၀င္ေတြကသာသူ႔ကိုဖူးဖူးမႈတ္ထားတာေလ။သူစိမ္းတစ္ေယာက္ဆိုသည္ခံစားခ်က္ႏွင့္မိမိကိုယ္ကိုေျဖသိမ့္လိုက္ေတာ့သည္။
ထိုညကေတာ့သူေတာ္ေတာ္ႏွင့္အိပ္မေပ်ာ္ျဖစ္ခဲ့ေတာ့။~~~~~
နံနက္၈နာရီ
   လေရာင္ခန႔္တို႔ေက်ာင္းကစေနတနဂၤေနြပိတ္ေသာေၾကာင့္သူဒီေန့ေတာ့ေနာက္က်မွထမိသည္။
အစားသိပ္ေရြးေသာလေရာင္ခန္႔ကနံနက္စာကိုကိုယ္တိုင္စီစဉ္သည္။သူ႔နံနက္စာကေတာ့ေပါင္မုန္႔မီးကင္ၾကက္ဉေၾကာ္ႏွင့္ႏြားႏို႔တစ္ခြက္မ်ွသာ။
သူမနက္စာစားၿပီးသည္အထိေကာင္းကင္လင္းမထေသး။သူသြားၾကည့္ရမည္လားမၾကည့္ရဘူးလားစဉ္းစားမိသည္။ေနာက္ဆံုးေတာ့မေကာင္းပါဘူးေလဟုစဉ္းစားမိကာအခန္းထဲတြင္စာအုပ္ဖတ္ေနလိုက္ေတာ့သည္။
၁နာရီ~
၂နာရီ~
အတန္ၾကာသည္အထိထြက္မလာ။လေရာင္ခန္႔ေအးေအးေဆးေဆးစာဖတ္ေနေပမယ့္သူမသိစိတ္ကေတာ့လႈပ္ရွားေနမိသည္။သူကိုယ္သူပင္မသိမိေလာက္ေအာင္သူ႔စိတ္ေတြပူပန္ေနသည္။သူဘာျဖစ္ေနမွန္းလည္းသူမသိ။
စာဖတ္ရသည္မွာလည္းအာရံုမလာေတာ့။စာအုပ္ကိုပိတ္လိုက္ၿပီးေကာင္းကင္လင္းအခန္းတံခါးကိုေခၚက္လိုက္သည္။
"ေကာင္းကင္လင္း ငါ၀င္ခဲ့မယ္ေနာ္။"တံခါးခ်က္မခ်ထား၍လေရာင္ခန္႔၀င္လာခဲ့သည္။
ေမွာင္မဲေနေသာအခန္းထဲမွာေတာ့လိုက္ကာေနာက္မွေနေရာင္ကျဖာထြက္ေနသည္။
အိပ္ရာေပၚမွာေတာ့ ေကာင္းကင္လင္းကေစာင္ၿခံဳကာေကြးေကြးေလးအိပ္ေနသည္။
Air conေလကလည္းေအးျမလွသည္။