Αυγούστα Θεοφανώ, η Λάκαινα #historicalfiction2020 #TYS2020

Δια ολίγον γέλωτα...

Τραγούδια, κωμικά στιχουργήματα και άλλα που σκέφτηκα ότι θα ταίριαζαν με κάποιον τρόπο στην υπόθεση του έργου μου...

Για τη Θεοφανώ μας όταν θα πήγαιναν να της αναγγείλουν το μαντάτο του αρραβώνα, διότι το τραγούδι είναι και Μωραΐτικο και γαμήλιο και λέει "μα πως να την ξυπνήσουμε, και πώς να της το πούμε; Ξύπνα καημένη Αναστασιά", δηλαδή το λαϊκό όνομά της ;)

Για το γκομενάκι μας τον Ρωμανό προφανέστατα 😍❤️ είναι φάση το αγόρι, είναι φάση το παιδί

Για τις φιλοδοξίες της Αναστασώς, με ανάλογη διασκευή των στίχων και αντικατάσταση του νησιού με "Σπάρτη"

Για την πρώτη πρώτη συνάντηση των παιδιών πάνω στον Ταΰγετο αυτό το Κυθηραϊκό αγαπημένο μου άσμα και χορός, καθότι ταιριάζει απόλυτα: "Παίρνω τα ζαγαράκια μου και πάω να κυνηγήσω/ λαγούς κι ελάφια για να βρω και πίσω να γυρίσω/ Τα πήρα και τα έριξα στα δάση και στα όρη/ μα κείνα μου εβγάλανε μια πλουμισμένη κόρη..."

Από Αναστασώ για Ρωμανό όταν θα τον δει ξανά στο καπηλειό ;) του τύπου "Του αγοριού απέναντι/ που έφτασε απόψε / στο καπηλειό του κύρη μου/ να φάει, να πιει, να πέσει / Που έχει μάτια γαλανά/ και σαν το στάχυ τα μαλλιά/ που 'χει τα στήθια τα πλατιά, κορμί κυπαρισσένιο"...