[ Fanów Ici uspokajam, że również dostanie on własnego imagima 😊 ]
F L U F F
Pamiętał, że podczas ich pierwszego spotkania padał śnieg.
Pierwsze płatki opadały wolno i nieśpiesznie. Wirowały niczym tancerze na parkiecie, mając za partnera wiatr. Choć nie lubił zimy, nie mógł się powstrzymać od śledzenia białego puchu uważnym wzrokiem.
Stolik przy oknie, w kącie sali niewielkiej kawiarenki był świetnym miejscem, by w spokoju obserwować, jak pomału śnieg pokrywał ulice miasteczka. Wpatrzony w świat za szybą mężczyzna, błądził myślami daleko.
Na prostokątnym stole z ciemnego drewna stała jedynie biała filiżanka z porcelany, wypełniona ciemnym napojem, z którego unosiły się małe obłoczki pary. Zamówiona nie tak dawno, jednak wystaraczająco wystygnięta do picia, a mimo to wciąż nietknięta przez klienta.
Po ulicach kręciło się niewielu ludzi, na zewnątrz było niezwykle zimno, toteż większość mieszkańców miasteczka zwyczajnie zostawała w domach. Madara obdarzał każdego przechodnia krótkim spojrzeniem zza swoich okularów - które dokuczliwie zsuwały mu się z nosa i musiał je co jakiś czas poprawiać - po czym znów skupiał wzrok na leniwym prószeniu śniegu, które powoli zmieniało się w śnieżycę.
Drogi szybko opustoszały, za oknem widać było jak biel stopniowo pochłaniała otoczenie. Aż w pewnym momencie na chodniku przy szybie pojawiła się postać. Madara dostrzegł jaskrawoniebieską kurtkę narciarską, która stopniowo się od niego oddalała. Nie odrywając oczu od sylwetki, był chyba jedynym świadkiem, gdy tuż przy drzwiach do kafejki, osoba poślizgnęła się najpewniej na kostce skutej lodem i wpadła wprost w niewielką zaspę, która była wynikiem wczorajszego odśnieżania asfaltu.
Mimowolnie się skrzywił, widząc jak nieporadnie postać wydostała się ze śnieżnej górki i otrzepywała ubrania, nie zważając na warunki panujące na zewnątrz, zwłaszcza płatki śniegu, które opadając gwałtownie, pchane przez wiatr, przyklejały się do odzienia owego ktosia.
Podążał za istotą spojrzeniem, gdy w końcu przestała strzepywać śnieg i, ku jego zaskoczeniu, weszła do kawiarenki. Dopiero wtedy zauważył, że była to kobieta, co stwierdził po ubiorze i ogólnej figurze. Owinięta grubym kremowym szalem, w czapce w tym samym kolorze, ze sterczącym u góry pomponem, omiotła wzrokiem pomieszczenie, by kilka sekund później skierować się do stolika obok kominka, w którym - właśnie w takie zimowe dni jak ten - wesoło skwierczał ogień, przy którym klienci mogli się ogrzać i który nadawał wyjątkowego klimatu temu miejscu, zwłaszcza wieczorami.
Kobieta usiadła na krześle, uprzednio ściągając rękawki, czapeczkę i odwijając szal, na końcu rozpinając kurtkę. Na czerwonej od mrozu twarzy wciąż czuła chłód, który wolnym tempem zanikał w cieple wypałniającym kawiarnię.
- Co podać? - Usłyszała głos kelnerki, która moment później pojawiła się przy stoliku.
- Małą czarną - odparła szybko i zwróciła wzrok ku płomieniom tańczącym w kominku, które kusiły swym jasnym światłem i ciepłem.
Zmęczona załatwianiem spraw dla ojca, chciała jak najszybciej wrócić do domu, jednak w trakcie drogi złapała ją śnieżyca. Znalezienie taksówki w taką pogodę graniczyło z cudem, dlatego nie miała innego wyjścia, jak zatrzymać się w lokalu, z nadzieją, że burza śnieżna szybko minie. Brała jednak pod uwagę również opcję, że mogła utknąć tu na dłużej. Matka Natura była nieobliczna i z nią nigdy nie było nic wiadomo tak na sto procent.
Z braku lepszego zajęcia znów rozejrzała się po sali. Wystrój wnętrza od pierwszej chwili sprawił wrażenie przytulnego. Kremowe i ciemnobrązowe ściany dopełniały się wzajemnie, ozdobione klimatycznymi obrazami oraz doniczkami, w których nawet teraz rosły paprotki, a ich łodyżki z małymi listkami, zawieszone w powietrzu, wprost wylewały się z glinianych mis. Prostokątne, ciemne stoliki i wygodne skórzane kanapy wypełniały większość pomieszczenia. Teraz jednak prawie wszystkie stały puste, a jedynymi gośćmi kawiarni była ona i mężczyzna siedzący w kącie.
