မွန္နန္းေဆာင္ေရ႔ွ ဒူးေထာက္ခစားေနေသာ ပံုရိပ္ သံုးခု။ေတဇ၊သီဟႏွင့္ အလကၤာတို႔ျဖစ္သည္။ သူတို႔ေရ႔ွတြင္ ပံုသဏၭာန္မတိက်ေသာ အရိပ္တစ္ခုတည္ရိွေနၿပီး လူတစ္ေယာက္မတ္တပ္ရပ္သကဲ့သို႔ ထင္ဟပ္ေစသည္။
"ေသခ်ာဆံုးျဖတ္လို႔ ၿပီးၿပီလား အလကၤာတပ္မွဴး"
"ေသခ်ာပါၿပီ"
ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ ေမးသၫ့္အခါမွာလည္း မေျပာင္းလဲေသာ ေတြေဝျခင္းကင္းေသာ အသံျဖင့္သာ ေျဖၾကားသည္။ သီဟက မ်က္ႏွာမေကာင္းရံုသာရိွေနေသာ္လည္း ေတဇကေတာ့ ဒူးေပၚတင္ထားေသာ လက္ေတြကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားသည္။
"ေကာင္းၿပီ အလကၤာတပ္မွဴး ၊သင့္ရဲ့ ေရြးခ်ယ္မႈအတြက္ သင့္မွာတာဝန္ရိွသည္။ ျဖစ္လာတဲ့ တစ္စံုတစ္ရာအခက္ခဲဟာ ဒီနန္းၿမိဳ႔ရိုးနဲ႔ မသတ္ဆိုင္ေတာ့ၿပီ။နယ္ေျမထဲက ထြက္တာနဲ႔ သင့္ရဲ့ မူလသဏၭာန္တည္ရိွလိမ့္မည္။အပိုင္စားနယ္ေျမသို႔ ျပန္လာခ်င္တဲ့အခါ မဆိုင္သူေတြနဲ႔ မပတ္သတ္ဖို႔ အသင္ ကတိဝတ္ျပဳပါေလ။အထူးသျဖင့္ လူသားေတြနဲ့ မပတ္သတ္မွသာလ်င္ နန္းၿမိဳ႔ရိုးကို ျပန္လာႏိုင္မည္။ အသင္ လုပ္ႏိုင္ပါ့မလား အလကၤာဓိပတိ"
"ဤလူသားက အခ်ိန္တန္ရင္မူလ ခႏၶာကိုယ္ထဲျပန္သြားရမယ့္သူပါ၊ဒါေၾကာင့္ သူ႔ဆႏၵကို ဒီတစ္ႀကိမ္လိုက္ေလ်ာၿပီးပါက ကၽြႏု္ပ္ကတိသစၥာျပဳ၍ ဤနန္းၿမိဳ႔ရိုးဆီကို အမူေတာ္ထမ္းဖို႔ ျပန္လာခဲ့ပါ့မယ္"
"သင့္စကားတည္ပါေစ အလကၤာတပ္မွဴး၊ က်ဳပ္တစ္ခုသတိေပးခ်င္တာ ဘယ္အရာမွ မတည္ၿမဲသလို ဘယ္အရာကိုမွလည္း ပံုေသတြက္ခ်က္လို႔ မရဘူး ။အထူးသျဖင့္ လူသားရဲ့ ဝိညာဉ္က သူ႔ခႏၶာကိုယ္ထဲ ျပန္ေရာက္ႏိုင္ ၊ မေရာက္ႏိုင္ဆိုတာ မေသခ်ာဘူး။ ဒါကို အသင္လည္းနားလည္မွာပါ။က်ေရာက္လာမယ့္ ပေယာဂနဲ႔ အသင္ပါ တစ္ပါတည္း ေပ်ာက္ကြယ္ဖို႔ စိတ္ကူးေနသလား"
"ကၽြႏု္ပ္သူ႔ကို မူလ ခႏၶာကိုယ္ဆီေရာက္ေအာင္ ေသခ်ာေပါက္ ကူညီေပးမယ္"
"ဒါက်ဳပ္ေျပာႏိုင္တဲ့စကားအကုန္ပဲ... သြားႏိုင္ၿပီ"
သက္တမ္းရင့္ မန္က်ည္းပင္ႀကီးမ်ားၾကား သူတို႔သံုးဦးတိတ္ဆိတ္စြာ ေလ်ွာက္လွမ္းေနၾကသည္။အလကၤာက အေရ႔ွက သြားေနၿပီး ဘာစကားမွမဆိုသလိုအေနာက္မွ လိုက္လာေသာ ေတဇႏွင့္ သီဟတို႔ကလည္း ေျပာစရာေတြမ်ားေနေပမယ့္ မည္သို႔ အစေဖာ္ရမည္မသိျဖစ္ေနၾကသည္။
YOU ARE READING
နန်းမြို့ရိုး၏ ချစ်ခြင်းအလင်္ကာ S1
Historical Fictionမန္တလေးမြို့စတင်တည်ထောင်ရာ ကုန်းဘောင်မင်းဆက်ကတည်းကရှိနေသော မြို့ရိုးစောင့် တပ်မူးလေး ရဲ့အပိုင်စားနယ်မြေတစ်ခုဆီကို မထင်မှတ်ဘဲ ၂၁ရာစုက ကောင်လေးတစ်ယောက် ရောက်လာတဲ့အခါ ..... မႏၲေလးၿမိဳ႔စတင္တည္ေထာင္ရာ ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္ကတည္းကရိွေနေသာ ၿမိဳ႔ရိုးေစာင့္ တပ္မူ...
