ေရႊစည္းခံုေစတီေတာ္ႀကီးကေန အာနႏၵာဘုရား၊ကန္ေတာ့ပလႅင္၊ သဗၺၫုတဘုရား၊ဗူးဘူရား၊ေရႊဆံေတာ္ေစတီ၊ဓမၼရံႀကီးဘုရား၊မႏူဟာဘုရားတို႔ကိုလွၫ့္လည္ဖူးေျမာ္ခြင့္ရသည္။ ညေနဆည္းဆာခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းရိွရာကိုျပန္လာၿပီး ကမ္းစပ္ကို အလကၤာနဲ႔အတူဆင္းလာလိုက္ကာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၏အေနာက္ဘက္တြင္ ဧရာဝတီျမစ္ရိွျပီး အလကၤာက သဲေသာင္ေပၚမွာ ထိုင္ခ်လိုက္တာေၾကာင့္ ေဘးကေန ဝင္ထိုင္ၿပီး ေနမရိွေတာ့တဲ့ ဆည္းဆာေရာင္ကို ေငးၾကၫ့္မိသည္။ႏွစ္ေယာက္လံုး စကားမဆိုေသးဘဲ အေတြးကိုယ္စီျဖင့္တိတ္ဆိတ္လ်က္။
ဘုရားေစတီဝင္းထဲကို တိမ္ဆိုင္ေျပာသၫ့္အတိုင္း သစၥာဆိုၿပီး ဝင္လို႔ရခဲ့သည္။ သမိုင္းအေၾကာင္းေတြကေတာ့ အလကၤာပဲ အကုန္ရွင္းျပမည္ဟုေျပာတာေၾကာင့္ တိမ္စိုင္က သူတို႔ေနာက္ပါမလာေတာ့။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို ျပန္ေရာက္ခ်ိန္ သူက ေရသဖန္းပင္ေပၚ မွာ ရိွေနႏွင့္ၿပီ။
"ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘယ္အခ်ိန္ျပန္ၾကမလဲ"
သူ႔ဘက္လွၫ့္ကာေမးလိုက္ေပမယ့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လွၫ့္မလာ ျမစ္ျပင္ကိုသာ ေငးၾကၫ့္ေနသည္။
"အစ္ကို "
"ဟင္ "
လက္ေမာင္းကို ကိုင္ကာေခၚလိုက္မွ လွၫ့္လာျပီး အၿမဲသတိဝိရိယရိွေနေသာ သူက ရိုးေျပာလိုက္တဲ့ စကားကို မၾကားလိုက္သလို တစ္ခုခု အေလးနက္ေတြးေတာ ေနသၫ္။
"ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘယ္အခ်ိန္ မႏၲေလးကို ျပန္ၾကမလဲလို႔"
"သစၥာရဲ့ ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ဝိညာဉ္ကဲြေနတာ ၾကာရင္ မေကာင္းဘူး"
အေမးနဲ႔ အေျဖကဲြလဲြလ်က္ ရိုးကိုယ္တိုင္က မူလခႏၶာကိုယ္ထဲျပန္ေရာက္ဖို႔ သိပ္အေလးမထားေပမယ့္ သူကအလြန္စိုးရိမ္ေနသည္။ တကယ္တမ္းေတြးၾကၫ့္ရင္ ေၾကာက္စိတ္မရွိတာေတာ့ မဟုတ္။
အေဖနဲ႕အေမအျပင္ အစ္ကိုႏိုင္သူကို မေတြ့ရေတာ့ဘဲ ထားဝရေသဆံုးသြားႏိုင္သည္။
သို႔ေသာ္ ထိုေၾကာက္စိတ္ထက္ ယခု ဝိညာဉ္ဘဝနဲ႔သာ အလကၤာကိုေတြ႔ျမင္ရမည္ျဖစ္တာေၾကာင့္ လက္ရိွအေျခအေနကို ရူးမိုက္စြာ ေက်နပ္မိျပန္သည္။ အေရ႔ွ အနာဂတ္သို႔မေတြးခ်င္ ဒီအခိုက္တန႔္ေလးသာ တည္ၿမဲေနရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲ။
YOU ARE READING
နန်းမြို့ရိုး၏ ချစ်ခြင်းအလင်္ကာ S1
Historical Fictionမန္တလေးမြို့စတင်တည်ထောင်ရာ ကုန်းဘောင်မင်းဆက်ကတည်းကရှိနေသော မြို့ရိုးစောင့် တပ်မူးလေး ရဲ့အပိုင်စားနယ်မြေတစ်ခုဆီကို မထင်မှတ်ဘဲ ၂၁ရာစုက ကောင်လေးတစ်ယောက် ရောက်လာတဲ့အခါ ..... မႏၲေလးၿမိဳ႔စတင္တည္ေထာင္ရာ ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္ကတည္းကရိွေနေသာ ၿမိဳ႔ရိုးေစာင့္ တပ္မူ...
