İmkansız aşk var mıydı? Gönül Erbatur kesinlikle var olduğunu düşünüyordu. Çünkü yıllardır sevdiği adam Ozan Özsoy artık yakışıklılığı ile ünlenmiş, yıldızı parlayan bir oyuncuydu. Onun gibi birinin Gönül'ü görmesi imkansızdı. Genç adamın ailesi onu...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Genç kadın kot bahçıvanının askılarını düzeltip karşıdaki villaya bakışlarını çevirdi. Ardından işine geri dönüp düşüncelerini bir kenara bıraktı. Günlüğe içini dökme vakti gelmişti.
Ozan yakında gidecek. İçimden bir şeyler kopuyor, engel olamıyorum. Gidecek ve beni unutacak biliyorum. İçimdeki sevginin büyüklüğünü artık kontrol edemiyorum. Gülüyor ve kalbimde güneş aydınlanıyor. Birlikte dans edişimizi asla unutmayacağım, bana sarıldı. O kadar içten bir sarılmaydı ki hep göğsünde saklanmak istedim. Belki ona hiç söyleyemeyeceğim bu sözleri fakat buraya yazmak istiyorum. Seni seviyorum Ozan, tahmin edebileceğinden çok daha fazla seviyorum. Bir gün sende beni sever misin?
Gönül günlüğünü yazarken yanaklarından süzülen gözyaşlarını sildi. İki ay çok çabuk geçmişti. Onu bu kadar süre zarfında etkilemeyi başaramamışa benziyordu. Daha ne kadar süre burada kalabilirdi? Onunda işi gücü vardı.
Burnunu çekip kendine çeki düzen veren Gönül günlüğünü kapatıp çekmecesine koydu. Odasından çıkıp banyoya geçti. Yüzüne bol su çırpıp kendine geldi. O güçlü bir kadındı.
"Kendine gel Gönül."
Yüzünü kurulayan kadın banyodan çıkıp aşağıya indi. Anneannesi ve dedesi yine koltukta uzanırken uyuyakalmışlardı. Klimanın ayarını birazcık düşüren Gönül sessiz adımlarla evden çıktı.
Geçirebildikleri kadar zaman geçirmek istiyordu. Hala şansı vardı. Birçok kez vakit geçirmişlerdi. Neredeyse her gün görüşüyorlardı. Ozan nasıl ondan hiç etkilenmezdi anlamıyordu.
Adamın villasına geldiğinde Ozan'ın bahçeyi suladığını görüp bahçe kapısını açıp içeriye girdi. Ünlü Ozan Özsoy kendi bahçesini kendi suluyordu. Hatta her sabah buradaki çiçekleri kontrol ediyordu. Kendine hobi gibi bir şey edinmişti. Çiçek büyütmek zevkliydi.
"Ben geldim." diyen sesle gülümseyen Ozan'ın bakışları anında kadınla buluştu. Zaten sulama işlemini bitirdiği için musluğu kapattı ve hortumu yere koydu.
"Hoş geldin."
"Ee anneannem ve dedem uyuyor. Canım çok sıkıldı. Sana uğrayayım dedim."
"İyi yapmışsın."
Gönül bahçedeki çiçeklerde göz gezdirdi. "Çiçek bakmayı seviyor musun?"
"Evet. Bende bunu yeni yeni keşfettim."
"İsimlerini biliyor musun? Mesela..."
Gönül yere dikkatlice bakmaya başladı. Gündüz güzeli arıyordu. Her yerde olurdu. Mutlaka olmalıydı.
Nihayet gördüğünden bir tanesini nazikçe koparttı. Adama dönüp "Bu çiçeğin adı ne?" diye sordu.
Ozan kollarını göğsünde birleştirdi. Çiçeği biliyordu fakat adını tam çıkarabildiğini söyleyemezdi. Nihayet adını bulduğunda parmağını şıklattı.
