Aswang, kapre, engkanto, diwata, at mga anito, ang akala ni Arki ay kathang isip lang ang lahat ng mga kinwento sa kanya noon ni Lola Bangs. Wala siyang kamalay-malay na isa pala siyang binukot o prinsesa noong ika-16 siglo na dinala sa kasalukuyan...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Ｋａｂａｎａｔａ ４９: Ｉｓａｎｇ Ｇａｂｉ, Ｉｓａｎｇ Ｄｉｇｍａａｎ
"PWEDE ba natin gamitin 'tong bangka na 'to papuntang langit?" tanong ni Leo sa mga kasama, tagaktak ang pawis habang patuloy ang kanilang pagsagwan.
"Naikintal ko na ang aking mahika kung kaya't maaari na tayong makalipad papuntang langit gamit ang bangkang ito," sagot ni Agyu nasa pinakaunahan, ni hindi man lang ito napapagod at mukhang sanay na sanay sa pagsagwan. "Subalit masyadong maliit 'tong bangka na 'to para sa atin."
"Sabi ko nga," sagot ni Leo.
"Agyu, sigurado ka ba sa naiisip mong plano?" tanong ni Rahinel na nasa gitna. "Kailangan nating maging handa at alerto dahil hindi tayo sigurado kung papayag ang datu n'yo."
"Huwag kang mabahala, kaibigan," paninigurado ni Agyu sa kanya na may himig ng pag-asa. "Mabuti at malumanay ang aming datu sa Mansaka! Sigurado akong makikinig siya sa atin!"
Narinig ni Rahinel ang pagbuntong hininga ni Leo. "Hindi ako naniniwala sa pagiging optimistic masyado nitong ni Agyu. Psst, Rah," tawag nito sa kanya at mas hininaan ang boses. "Baka naman pwede tayo magwish ulit dito sa magic birang ko ng alam mo na... dagdag weapons?"
"Leo—" sasagot pa lang siya nang biglang tumayo si Agyu dahilan para umugoy ang kanilang sinasakyang lumilipad na bangka. Napakapit silang dalawa sa gilid.
"Hoy, Agyu, ano ba—" si Leo.
"Malapit na malapit na tayo!" masayang wika ni Agyu habang nakaturo sa isang malawak na lupain. "Nakikita ko na ang kaharian ng Mansaka!" Humarap ito sa kanila. "Maligayang pagdating sa aking bayan, mga kaibigan!"
Umupo rin si Agyu matapos magdiwang. Bumalik sila sa pagsasagwan.
"Sila Arki kaya nakarating na sa pupuntahan nila?" tanong ni Leo.
"Bilisan na lang natin para matapos na 'to 'agad," sabi ni Rahinel na mas binilisan ang pagsagwan sa hangin.
Ilang sandali pa'y natanaw na nila ang isang hukbo na nagmamartsa patungo kung saan, ang hukbo ng Mansaka na sasalubong sa hukbo ng kanilang karibal na tribo. Hudyat iyon na malapit nang magsimula ang digmaan.
"Magsisimula na ba ang giyera?" tanong ulit ni Leo.
"Maaari pa nating kumbinsihin si Datu Umaru na huwag sumipot sa buhangiangdugo!" sagot ni Agyu.
"Ano 'yun?" tanong na naman ni Leo.
"Doon gaganapin ang digmaan!"
Mas bumilis ang pag-usad ng kanilang bangkang sinasakyan sa himpapawid. Maya-maya pa'y nakapasok na rin sila sa premihiso ng Mansaka, ang kahariang nasa kapatagan, napaliligiran ng mga matatayog na puno at kabukiran.
"Kumapit kayong mabuti!" sigaw ni Agyu sa kanila at iniba ang pagmamaniobra ng sagwan kung kaya't unti-unti silang bumubulusok pababa.
Napasigaw si Leo sa bilis ng kanilang pagbaba. Sinalubong nila ang hukbo na nasa may pasukan na may arko at mabilis iyong nagsihawian upang magbigay ng daan sa kanila. Nakababa na sila subalit hindi sumayad ang kanilang bangka sa lupa, mabilis itong umaandar habang nakalutang pa rin sa ere.
