Aswang, kapre, engkanto, diwata, at mga anito, ang akala ni Arki ay kathang isip lang ang lahat ng mga kinwento sa kanya noon ni Lola Bangs. Wala siyang kamalay-malay na isa pala siyang binukot o prinsesa noong ika-16 siglo na dinala sa kasalukuyan...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Ｋａｂａｎａｔａ ６９: Ａｎｇ Ｐａｇｇｉｓｉｎｇ ｎｉ Ｌａｋａｐａｔｉ
KAHIT na halos hindi makagalaw dahil sa lambat ay sinikap ni Jaakko na kapkapin sa kanyang bulsa ang kanyang mahiwagang kabibe upang gamitin iyon nang makatakas sila. Subalit nang makuha niya ang kabibe ay biglang dumaan ang kanilang karwahe sa isang lubak dahilan para umalog siya't tumalsik ang kabibe.
"Nooo!" sigaw niya.
"Hays, ang bobo mo talaga, Jaakko!" hindi na ring mapigilang sumigaw ni Arki dahil kanina pa siya nakatitig kay Jaakko. Magkahiwalay sila ng karwahe na hila-hila ng mga tila kalabaw na hayop.
Walang ibang nagawa si Jaakko nang makita nilang pinulot ng isang matabang duwende ang kabibe at binulsa 'yon sa pag-aakalang isa 'yong ordinaryong ginto.
Muling sinubukan ni Arki na manalangin at tawagin ang tatlong diyosa sa kanyang kalooban. Subalit katulad ng mga pagtangka niya noon ay hindi sumagot sa kanya sina Anitung Tabu, Aman Sinaya, at Magayon.
'Hindi kaya dahil nasa ibang lugar kami?' sa isip-isip ni Arki. 'Pero mga diyosa sila ng tagalog, at nasa Hilusung na kami...' naalala niya bigla ang mga sinabi noon ni Sitan, na wala nang nanatili pang mga diyos sa Hilusung dahil naging patron ito ng mga Maharlika.
Sa labis na kaguluhan ng pag-iisip ay hindi na sinubukan pa ni Arki na magpumiglas dahil matibay ang lambat, dinisenyo upang humuli ng mga mababangis na hayop. Hindi rin niya nakuhang makatulog kahit na hapong-hapo at nanatiling mulat ang kanyang mga mata habang binabaybay nila ang kagubatan.
"Tingnan mo 'tong unggoy na 'to, nakuha pang matulog," bulong niya habang nakatingin sa kabilang karwahe kung saan ay natutulog si Jaakko.
Ilang sandali pa'y napansin ni Arki na unti-unting dumidilim ang paligid nang pasukin nila ang isang malaking kweba. Wala siyang ibang makita at nararamdaman niyang paibaba nang paibaba ang kanilang tinatahak.
Hanggang sa unti-unti niyang naririnig ang ingay na tunog ng pagpukpok ng mga bakal at bato. Mula sa kadiliman ay umusbong sila sa liwanag at tumambad ang isang nakamamanghang tanawin, isang kaharian na hindi niya sukat akalain ay matatagpuan niya sa ilalim ng lupa, ang kahiran ng mga duwende, ang Bhairavas.
Napakalaki nitong kweba na tila kasing abot ng langit ang itaas, ang bawat istruktura'y nakaturok sa mga tusuk-tusok na bato ng kweba na pinag-uugnay ng mga tulay. Sa pinakaitaas ay naroon ang isang magarang palasyo.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
