"ဟြန္း ...ခုဘယ္ကိုေမာင္းေပးရမလဲ"
"႐ႈခင္းလွတဲ့ေနရာမွာေလညင္းခံခ်င္တယ္hyung"
"Hyungသိထားတဲ့ေနရာေလးတစ္ခု႐ွိတယ္..ဟြန္းကိုလိုက္ပို႔ခ်င္ခဲ့တာၾကာၿပီ"
"ဗ်ာ"
"အာ...ဟြန္း ပင္ပန္းေနတဲ့ပံုေပါက္ေနလို႔..အာ့ေနရာကိုသြားေစခ်င္ခဲ့တာကိုေျပာတာ"
"ေအာ္..ေက်းဇူးပါhyung "
••••
ဆယ္ဟြန္း လိုခ်င္တဲ့ပံုစံအတိုင္းသာယာလွတဲ့ေတာင္ကုန္းျမင့္ေလးမွာ...စေရာက္တည္းက..ရပ္ၿပီးေလညင္းခံေနမိတာအခ်ိန္အတန္ၾကာေလၿပီ..စိတ္႐ွည္လွတဲ့hyungကိုေတာ့တကယ္ေက်းဇူးတင္မိတယ္.....
"အကိုခ်န္းေယာလ္သြားတာဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲ"
"ဟမ္..."
Hyungေမးမွေကာင္းကင္ၾကီးကိုေမာ့ၾကည့္ရင္းစဥ္းစားမိတာ လူႀကီးသြားတာအေတာ္ၾကာၿပီ ေျပာထားတဲ့အခ်ိန္ကိုေတာင္ေက်ာ္လြန္ေနခဲ့ၿပီ
Taeminေျပာခဲ့သလို...မဟုတ္ပါေစနဲ႔...
ေရာက္တက္ရာရာအကုန္ေတြးမိေတာ့ရင္ထဲမြန္းၾကပ္မႈနဲ႔အတူမ်က္ရည္ကလဲ့လာခဲ့တာ..က်ဆင္းခြင့္မေပးမိတာကေဘးနားရွိတဲ႔hyungကိုအားနာလို႔...."ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲလို႔ဟြန္းရဲ႕.."
"တစ္..တစ္လေက်ာ္ေနၿပီhyung"
"အလုပ္ကအာ့ေလာက္ အခ်ိန္ၾကာေနတာ..ဘာအဆင္မေျပလို႔ပါလိမ့္"
"အေၾကာင္း႐ွိလို႔ေနမွာပါ"
ဂ်ံဳအင္ဆက္ေမးခြန္းထုတ္ဖို႔ဆႏၵမ႐ွိေတာ့ပါ..
ဒီေန႔ေတာ့မင္းကိုေပ်ာ္ေအာင္ထားေပးမယ္ဟြန္း..."Hyung"
လက္ကို႐ုတ္တရက္ဆြဲကိုင္လိုက္ေသာhyungေၾကာင့္ နည္းနည္းေတာ့ေၾကာင္သြားမိသည္...
"လာ..ဟြန္း"
"Hy.....hyungဘာလို႔ေျပးတာလဲ"
"ေနလို႔ေကာင္းတယ္မလား...စိတ္ကိုယ္လြတ္လြတ္လက္လပ္ထားၿပီး...hyungနဲ႔ေလတိုက္ရာဘက္ကိုဦးတည္ၿပီး သြားၾကည့္မယ္"