ဖက္တြယ္ထားတဲ့လက္ေတြၾကားၾကာၾကာေနလို႔က
မျဖစ္..တစ္ေယာက္ေယာက္လာကူၾကပါ...အေတြးတို႔အၿပီး..လူႏွစ္ေယာက္ကို
အျမန္ဆြဲခြာပစ္လိုက္ေသာသူက..
Tao Hyung...."ခ်န္းေယာလ္..မင္းဒါဘာလုပ္တာလဲ.."
"Hyung...
"Tao. ..ကေလးေလ..ငါ့ဆီျပန္လာတာေလ..
ဒါေပမယ့္..ကေလးကငါ့ကိုစိတ္ဆိုးေနတယ္
မင္း႐ွင္းျပေပးအံုး..Tao...""ခ်န္းေယာလ္..ဒါမင္းကေလးမဟုတ္ဘူး..
ငါေျပာထားတဲ့မင္းအတြက္.Nurse ပဲ""မဟုတ္ဘူး..Tao Yrr..မင္းကပါမလိမ္နဲ႔ေလ"
"ခ်န္းေယာလ္မင္းေသခ်ာၾကည့္စမ္းပါ..ဒါကမင္းကေလးမဟုတ္ဘူး..Kim Seminပါ..မင္းကေလးပံုရိပ္ေတြပဲ
ျမင္ေနလို႔ျဖစ္လိမ့္မယ္"ေဝဝါးသလို႐ွိေနတဲ့မ်က္လံုးတို႔အားေသခ်ာပြတ္လို႔
ခ်န္းေယာလ္စိုက္ၾကည့္မိသည္..ကေလးက
မ်က္ႏွာေလးကအစေသေသသပ္သပ္ေလးနဲ႔..
ခပ္တင္းတင္းေနသည္.ကိုယ့္အၾကည့္ကို
မေ႐ွာင္တိမ္းျပန္စိုက္ၾကည့္လာခဲ့ပံုအရ..
အရင္ကႏွင့္လံုးဝကြာခဲ့ၿပီ..ဖံုးကြယ္ထားျခင္းမ႐ွိသလို
ျပတ္သားသည့္သ႐ုပ္ကိုလည္းေဆာင္သည္..
တကယ္ပဲKim Seminလား....အခ်ိန္ၾကာစိုက္ၾကည့္ေနရင္းမွလူၾကီးပါးျပင္ေပၚကမ်က္ရည္ေလးကက်ဆင္းတာမွအထင္းသားကို..
ေကာင္ေလးျမင္ခဲ့ရေသး*ၾကမ္းေပၚကိုလူႀကီးအားပ်က္စြာထိုင္ခ်လိုက္ေတာ့..
အေတာ္ဝမ္းနည္းမိသည္..."ကြၽန္ေတာ့္ကိုခြင့္လႊတ္ပါလူႀကီး.."
....
...."ေဒါက္..ေဒါက္...
တံခါးေလးေခါက္တာကိုတုန္ေနတဲ့လက္ေတြကို
တကယ္ထိန္းမရ..ေတာ္ေသးႏွစ္ခ်က္ေခါက္အၿပီး
လူႀကီးရဲ႕.."ဝင္လာခဲ့ဆိုတဲ့"
အသံၾကည္ၾကည္ေလးေၾကာင့္..
ရင္ဘတ္ကိုလက္ေလးနဲ႔ဖိရင္း..
ျငိမ္ေနေပးဖို႔သတိေပးကာဝင္လာလိုက္တယ္..