"Παλιός αγαπημένος"
διαβάζω κι ο ταχυδρόμος φεύγει
Τόσο σιωπηλά σαν το αγέρι, το ανοιξιάτικο,
που ευωδιές φέρει
Έτσι κι αυτός,
και το τραπέζι μου λουλούδια κοσμούν,
Πολλά, στα χρώματα του ουράνιου τόξου
Και σαν τεντώνει ο έρωτας το τόξο
Ξαναχτυπά
Κάρτα λευκή, με ένα φιλί σημαδεμένη,
Σαν την μπλούζα που ένα δειλινό
μου είχε φέρει, ένα περιστέρι
Μα άλλαξε ο χρόνος, και πέρασε ο πόνος,
φαίνεται τώρα είσαι μόνος
Και τεντώνεις το τόξο
Και ξαναχτυπάς
Στην καρδιά ρίχνεις το βέλος μα είναι από πέτρα
Χίλια κομμάτια γίνεται, σπάει
Κι η καρδιά μου δεν πονάει
Βέλη φωτιάς ρίχνεις μα είναι από πέτρα,
Τυλιγμένη τώρα με το λευκό σου δώρο
Και παίρνει φωτιά, γίνεται στάχτη
Έτσι έγινε σε ένα βράδυ,
η αγάπη μου για σένα.
YOU ARE READING
Λόγια Μιας Μπερδεμένης Ψυχής
PoetryΉμουν ένα μικρό κορίτσι, ήμουν ένα παιδί έζησα, ονειρεύτηκα, πληγώθηκα, έγραψα. Είμαι μια νέα γυναίκα που γράφει τις σκέψεις της, τις ενοχές, τους φόβους, και τα συναισθήματα που την στοιχειώνουν τα βράδια Έζησα χιλιάδες ζωές μες το μυαλό μου, είμαι...
