Λόγια Μιας Μπερδεμένης Ψυχής

Γενέθλια

Γενετήσια ορμή

χαρά και θλίψη

ένα μακρινό ταξίδι που κάποτε θα σταματήσει

και όσο κι αν ο επόμενος σταθμός μοιάζει κοντινός

όσο μεγαλώνω το παρελθόν μοιάζει μακρινό

καθισμένη σε ένα βράχο την ζωή μου θάλασσα αλαργινά κοιτώ

κάποιες στιγμές λαχταρώ, κάποιες στιγμές λησμονώ,

και κάποιες επιλέγω να πετώ

στης λήθης το πηγάδι

Γέννηση στην ανατολή

στα χρώματα της δάκρυσα γυμνή

πάει καιρός από όταν ήμουνα παιδί

όταν κάθε δάκρυ, κάθε σιωπή,

έδινε στην περιστροφή της Γης

μια σπουδαία σημασία.

Και πόσες στιγμές νόμιζα είχαν στην μνήμη χαραχτεί

μα αν και νέα φαίνεται γερνάει και αυτή

ή ο κύκλος της ζωής με μαθαίνει πως όλα αυτά πλέον δεν έχουν ουσία

Μέλλεται σκληρή

ανυπομονεί η ψυχή

να ζήσει την κάθε στιγμή του σήμερα που φεύγει

να λαχταρήσει, να γιατρευτεί,

πριν η ζωή γίνει μελάνι και χαρτί 

στης μνήμης την συλλογή.

Kαι αφού η ιστορία μου πουθενά δεν θα γραφτεί

το παρελθόν δεν χρειάζεται να ζει,

να εξορίζει το παρόν και να θολώνει το μέλλον

Μέσα από τις στάχτες

που άφησε η βροχή

το μπουμπούκι στον κήπο ανθεί

μια όμορφη στιγμή

η γέννηση και η ελπίδα της ζωής

στα γενέθλια μου  

Μία εμπνευση μάλλον καλοσώρισμα στα 19α γενέθλια μου