Το στήθος μου κενό
η καρδιά μου έχει κλαπεί
το σπίτι μου αδειανό
αφού η σκιά μου είναι νεκρή
Το σώμα μου φύλλο στον άνεμο
και πέτρα δεμένη στης ψυχής μου τον λαιμό
η αγχόνη μου είναι από άχυρο
και η γκιλοτίνα μου ζαχαρωτό σε όνειρο γλυκό
Μυαλό δικό μου φτερουγίζει
στο ψυχωτικό βλέμμα του φρουρού
σπαθί με λόγχη που σφυρίζει
πως διψάει για αίμα κυνηγού
Βέλος που τόξο θρυμματίζει
σφαίρα που κερνάει οστό
φωνή που αυτί πλημμυρίζει
σε ζώο χτυπάει σκοπό
Σάρκα φλογισμένη
φλόγα σαρκωμένη
ψυχικά σκιαγμένη
ψυχή σκισμένη
Γλεντάει, εμπαίζει
κόψη παιγμένη
όψη κομμένη
λόγχης λαλουμένης
ουλή περιπαίζει
το αίμα που την καίει
YOU ARE READING
Λόγια Μιας Μπερδεμένης Ψυχής
PoetryΉμουν ένα μικρό κορίτσι, ήμουν ένα παιδί έζησα, ονειρεύτηκα, πληγώθηκα, έγραψα. Είμαι μια νέα γυναίκα που γράφει τις σκέψεις της, τις ενοχές, τους φόβους, και τα συναισθήματα που την στοιχειώνουν τα βράδια Έζησα χιλιάδες ζωές μες το μυαλό μου, είμαι...
