Shackles of Melancholia (Completed)

Chapter 20

Stripped

"Astra! You could just order your food! Muntikan mo ng masunog ang bahay ko!"

Nilaro laro ko ang daliri ko dahil ayoko siyang tignan.

I tried to cook. But ended up screaming for help when I saw the fire burning his kitchen wall.

"A-akala ko kasi..."

Narinig ko ang buntong hininga niya pero hindi ako nangahas na mag-angat ng tingin sa kanya.

"Edwin," I think he's doing a phone call. "Pakiayos itong kusina, nasunog, salamat."

Dito na ako nag-angat ng tingin. I almost forgot that he's just wearing a towel in  his waist. Water droplets were running on his muscular rock hard body.

Nang tumingin ako sa mata niya ay hindi naman siya galit, nakatingin lang siya sa akin para hintayin ang paliwanag ko.

"What about instant noodles Astra? Do you know how to cook it?"

Hindi ko alam kung nagiging sarkastiko ba siya o seryoso. This is what I call communication breakdown, a semantic noise. Huh!

Magsasalita pa sana ako nang magsalita ulit siya.

"Go change. We'll see the ob-gyne." Pagkatapos n'on ay umakyat na siya pataas.

Kinagat ko ang labi ko at tumingin sa sakunang nagawa ko. Hindi ko talaga.. alam.

Pagkabukas ko ng kwarto niya ay nakabihis na siya. Just a faded jeans, a v-neck shirt, his wristwatch and he's done! Kaharap niya ang kanyang laptop at nakaupo sa isang couch. Hindi man lang siya nag-angat ng tingin nang pumasok ako.

Dumiretso akong banyo at roon na naligo at nagbihis. Pagkalabas ko ay naroon parin sa laptop niya ang atensyon. Pumunta akong vanity at doon nag-ayos.

Since pinatapon ni Axon ang maleta ko na naroon lahat ng kailangan ko, wala man lang akong kahit na anong make-up. Pero hindi naman talaga ako naglalagay ng maraming kolorete sa mukha. Pinipilit lang ako pagnasa club.

Tumikhim ako nang makalapit na ako sa kanya. Agad niyang isinara ang laptop niya at hinila ako palabas.

Hey! Axon is holding my hand again! Pakiramdam ko grade five ako na hinawakan ng crush ang kamay. Actually, to be honest, I have crush on Axon. Siya yung crush mo sa isang liga ng basketball, yung matangkad at gwapo. But sadly, I don't experience those metaphors. Syempre nagkaroon na rin ako ng crush, pero iba kasi kay Axon, sobrang advance. Kasex ko na yung crush ko. Tatawanan siguro ako nila Liqui tungkol dito. Pokpok na may crush sa kliyente niya?

It's so juvenile. I feel so juvenile.

Pagkarating namin sa isang clinic ay nagpakilala sa amin ang isang matandang babae. It looks like Axon didn't know her.

I answered her questions as she gave me a shot. Sabi niya na minsan sa mga babae niyang pasyente, ang side effect sa kanila ng shot ay sobrang sakit na menstrual cramp. At totoo, nararanasan ko nga iyon. And when I told her that, she prescribed me to just use pills, pero tinanggihan ko kasi mas convenient ang shot.

Pagkalabas ko ng clinic ay nakita ko si Axon na nakaupo sa waiting area. Pinaggitnaan siya ng dalawang babae, and I'm not being judgemental, but I know they are not pregnant.'

On his right is a petite girl wearing a floral off-shoulder, his left is a tall girl on her jumpsuit. They're both trying to engage a conversation to him I guess. Sa kanan niya ay todo ang hawak sa biceps niya at paghaplos sa braso. Mariing nakapikit si Axon na parang kinakalma ang sarili. Nang iminulat niya ito ay nagtama ang tingin namin.

Agad siyang tumayo at naglakad papalapit sa akin. I took a peek to the two girls and they are staring at us.

Hinila ako ni Axon palabas kahit paman gusto kong tanungin kung ano ang sinasabi ng mga babae sa kanya.

I felt myself blushed when he opened a door for me. Nang pabalik na kami sa bahay niya ay nangangati ang dila ko, gusto kong tanungin kung saan kompanya siya nagtratrabaho, but that's just make me a nosy whore.

"Axon, pwede ko bang tawagan sila Mama?"

Sumulyap siya sa akin at muling ibinalik ang tingin sa daan.

"Puwede,"

Kinuha ko ang cellphone ko sa bulsa. I dialed my mom's number.

"Kung nakaloud-speaker," dagdag niya.

Kumunot ang noo ko. Wala kaming sekreto ni Mama. At kung nag-aalala siya na baka isumbong ko ang gawain niya hindi ko gagawin iyon.

I put it on loudspeaker mode. Nang sinagot na niya ay tumikhim ako.

"Hello?"

"Ma si Astra ito,"

"Astra! Bakit ka tumawag? Pinayagan ka ba?"

Tumingin ako kay Axon na seryoso ang tingin sa kalsada.

"O-opo, Ma, ito na yung number ko paki--"

"Sigurado bang pinayagan ka Astra? Baka naman pumupuslit ka diyan! Gusto mo bang mabugbog ulit!?"

Huminga ako ng malalim at hindi tinignan si Axon. Gusto kong patayin ang loudspeaker at kausapin si Mama ng masinsinan.

"Ma pinayagan nga ako," giit ko ng marahan. I heard her sighed.

"O sige, kamusta ka diyan? Suot mo ba yung mga inempake kong damit?"

Uh...

"Opo, Ma, kamusta kayo ni Jade?" Bumilis ang patakbo ni Axon hanggang sa nag-o-overtake na siya ng sasakyan.

"Ayos lang naman kami Astra. Gaano kadalas itong tawag mo?"

Biglang lumiko si Axon at napasandal ako sa gilid. Nagsalubong ang kilay kong tumingin sa kanya.

He's driving fast. Umiigting ang panga niya habang nakatingin sa rear mirror. Tumingin ako sa likod at nakitang may dalawang itim na sasakyan ang mabilis ang patakbo, sumusunod sila sa amin.

"Astra?"

"Isang beses sa dalawang linggo siguro Ma. Ma tawagan na lang ulit kita. Maayos po ang kalagayan ko rito. Ingat kayo." Agad kong pinatay ang tawag. Kinakabahang tumingin ako kay Axon.

"Humawak ka ng mabuti." utos niya.

Humawak ako ng mabuti.

"Gary may sumusunod sa'min." There's an earpiece in his ear, blinking blue light. "Track me, Call Hampton."

He maneuvered his car with such skill.

Ilang beses pang liko liko, ang ibang sasakyan ay binobosinahan na kami.

And although we're in trouble, he's calm and calculated. Glancing at the rear mirror or side mirror then he will make turns.

Ang kaninang dalawang sasakyan ngayon ay isa na lang. I looked at him and saw that his earpiece is beeping a red light mabilisan niyang pinindot ito at naging blue iyon senyales na may kausap siya sa ibang linya.

And for a bit of time, I felt my heart at ease. Sisiw lang siguro sa kanya ang mga ganitong pangyayari kaya naman naging mahinahon ako kahit saglit.

Nang malamang wala nang sumusunod sa amin ay hindi ako nagtangkang magtanong sa kanya ng kahit na ano. I want him to know that I'm serious to him even he's a criminal. I'm not saying this in a romantic way but in a "patron-prostitute relation". Or should I say me, being self centered 'cause I don't want to go back to my mother, my job.

Walang umiimik sa amin. Ni wala man lang mag-abalang magbukas ng radyo. Siguro ay binabaybay na namin ang daan pauwi, dahil ang daan patungong bahay niya ay liblib at walang sasakyan.

Ipinarke niya sa tabi ang sasakyan kahit wala pa man kami sa bahay niya. Nagsalubong ang kilay kong bumaling sa kanya. I gasped when he removed his shirt in a manly way, revealing his rigid muscles.

When our eyes locked, my breathing hitched 'cause his eyes were clouded with lust.

"Stripped," his breathing were labored while he undo his belt.