Shackles of Melancholia (Completed)

Chapter 49

Love

The day.

The day when you say goodbye to your love one. That day when your freshly wounded heart will sprinkled by a significant amount of salt.

Why people say goodbye to their dead love ones so soon, even if they aren't ready to do so?

"May i-rereto po ako sa'yo. Foreigner 'to at naghahanap ng mapapangasawa." narinig kong sabi ni Hampton kay Mama. Sumulyap ako sa kanilang dalawa na seryosong nag-uusap sa sala.

"Matangkad ito. Gwapo ito Miss Alzate sigurado akong magugustuhan ka niya. Alam niyo bang napagkamalan ko kayong kapatid ni Astra? Naku kung hindi lang talaga sinabi ni Lus siguro niligawan ko na kayo."

Napangiti ako kay Hampton na kumindat sa akin at muling bumaling kay Mama.

Inilapag ko ang egg pie sa mesa at ibang pang mga pagkain.

"Sigurado ka bang magugustuhan niya ako?"

"Tinatanong pa ba 'yan Miss Alzate? Unang tingin niya pa lang may gagawin lang siyang dalawa sa'yo. It's either ikakama ka niya o pakakasalan ka niya. Kung kinama ka niya hindi siya magdadalawang isip na pakasalan ka!"

"G-ganoon b-ba?"

Pinanood ko si Hampton na siguradong tumango na parang alam niya ang sagot dahil nakalkula na niya ito.

"Maduming hacker ang puta." bulong ni Lus na ngayon ay pinapapak ang cookies.

"Ganyan naman na siya noong nakilala ko. Sigurado akong magiging magkaibigan sila ni Thor."

Tumawa si Lus nang hindi ako tinitignan.

"'Wag naman sana." aniya.

Kumuha ako ng pitsel sa ref, napatigil lang nang makita ang picture namin ni Jade. Hawak niya ang librong binili ko, nakangiti kaming pareho sa kamera. Si Mama ang kumuha ng litratong iyan. Hinaplos ko ito bago binuksan ang ref. Pinagsalin ko ng tubig si Lus. He thanked me curtly as he ate again.

Alas-otso ang call time. Umalis na muna si Axon at nagpaalam kay Mr. Roosevelt, I mean Thor's father whose temporarily handling his company. Kanina pa siya umalis at nagtataka ako dahil wala pa siya. Sinabi niya rin sa akin na inimbitahan niya si Thor.

"I heard it you know... sinabi sa akin Axon."

Umupo ako sa tapat ni Lus at tinaasan siya ng kilay.

"The meeting of his family." he clarified. "Actually ang tapang n'on. Kung ibang babae ang pinakilala ni Axon sigurado akong manginginig iyon sa takot. Sabi ni Axon sa akin hindi niya daw inasahan ang nangyaring iyon. He told me he's scared that they might hurt you, said that he can't risk it."

Tipid akong ngumiti kay Lus. Hindi ko alam ang sasabihin.

"Nga pala Lus, akala ko ba nasa Kansas ka."

"Bumalik ako, uhm, isang araw bago ka pumunta sa bahay ni Axon. We were fixing... things."

"Things."

"Nasa kulungan na siya. Gusto mo ba siyang bisitahin?" dahang-dahang tanong niya.

Thinking about the rape, tha scar in my left calf, of course the scar in my heart after that night. Hindi ko alam kung magpapasalamat ba akong nasanay na ako sa mga gan'ong pangyayari o hindi.

"H-hindi na siguro Lus."

It's easy to forgive but not to forget. In my case, it's hard to forgive, easy to forget. I can forget it, but I don't think I can forgive him. No one deserves that, and it is also because, he kills Axon's mother.